De 21ste mini-expeditie: 07 tot 11/06/2019: Vannon en Rigotte
Deelnemers: Jos en Peter (Avalon), Tom, Stijn, Herman
en Geert (Cascade)
Het verslag van de duiken door Stijn Schaballie
Tijdens de
vorige mini expeditie werd het ons duidelijk dat we onze inspanningen op twee systemen
moeten richten. Door omstandigheden zijn de duikers echter de ganse periode in
het systeem van de Rigotte bezig geweest.
We waren
vorige expeditie daar gestopt in een grote zaal, waar een blokkenstort ons de
weg versperde. We zijn vrijdag van start gegaan met het onderzoeken van het
oppervlak boven deze zaal. Buiten enkele tochtende spleten, vonden we helaas
niets dat interessant genoeg was om aan te werken. Zaterdag
duiken Tom en ik opnieuw tot in deze zaal. Een trémie betekent veelal het einde
van een grot, maar deze blokkenboel was ons goed gezind: Tom en ik hebben ons
letterlijk een weg gepuzzeld doorheen de mikado. Aan de andere kant van het
blokkenstort kwamen we terecht in prachtig geërodeerde, stevige tunnels … en
die bleven maar doorlopen! Later dan verwacht kwamen we weer bovengronds, zodat
de collega’s voorzichtig ongerust waren. Met een brede smile konden we hen vertellen
over sifons, zalen en tunnels in alle maten en vormen. Het was duidelijk, de S2
van de Vannon staat voorlopig on hold.
De ingang van de 'Crotot Pont'. Tom en Herman vertrekken |
Dag drie
werden de nodige voorbereidingen getroffen om de eindsifon S6 van de Rigotte te
duiken. Om de portage te verlichten werd ervoor gekozen om de tussenliggende sifons
(met shunt) ook te duiken. Het resultaat is een S4-5 van enkele meters lang, en
een S6 van 45m, -3m. De grootste verrassing post S6 was misschien wel dat ik
plots in een actieve bedding stond. Vermoedelijk verliezen we het actief in de
S6 en verschijnt het water opnieuw ergens in het dorp waar een totaal van 5
bronnen samen komen. Dit verklaart waarom de Crotot’s niet het hele jaar water
geven.
Stijn met bagage, na de succesvolle duik van de S6 |
Van enkele bronnen
hebben we een vermoeden van herkomst, maar een kleurproef dringt zich nu echt
wel op. Mijn tijd post S6 was eerder beperkt, want er stond nog een BBQ op het
programma. Maar ik heb toch een 400-tal meters verkend in een ruime,
comfortabele galerij met actieve rivier en einde op niets. Die zondag was het Vaderdag,
dus is het ‘Galerie des Pères’ geworden. Er is ook tijd gemaakt voor een topografiesessie
tot aan het vertrek van de S6 en het nemen van enkele filmbeelden.
Nu restte ons nog een halve dag vooraleer we weer huiswaarts vertrokken, en uiteraard hebben we die ook nuttig ingevuld. Dankzij de verwerking van de topogegevens door Geert, wisten we vrij snel de juiste ligging van de grot en dankzij Jos weten we welke karstfenomenen in aanmerking komen voor een onderzoek en een eventuele verbinding.
Nu restte ons nog een halve dag vooraleer we weer huiswaarts vertrokken, en uiteraard hebben we die ook nuttig ingevuld. Dankzij de verwerking van de topogegevens door Geert, wisten we vrij snel de juiste ligging van de grot en dankzij Jos weten we welke karstfenomenen in aanmerking komen voor een onderzoek en een eventuele verbinding.
Zo is er een
overloop in de droge bedding van de Rigotte, met onderin een sifon (in normaal
regime). Het was er echter al een hele tijd droog geweest, en er stond nu geen
water in de sifon! Zowel stroomop als stroomaf is er een krappe laminoir over
enkele meters verkend met open einde. Onze speurtocht ging verder langs enkele
veelbelovende gaten, maar uiteindelijk is ervoor gekozen om nog eens de
duikspullen aan te trekken.
De ingang van het venster (overloop) op de Rigotte |
Een duikpoging
in de ‘Crotot Maison’ hadden we nog niet ondernomen. Deze resurgentie stroomt
bijna nooit, maar moet zeker deel uitmaken van het systeem. Vanuit de ‘Crotot Pont’
had ik echter al wel 37m lijn kunnen leggen in de richting van deze resurgentie
tot aan een blokkenpassage. Het resultaat van mijn duik vandaag was dat ik vrij
snel m’n oude lijn kon terugvinden! En hiermee heeft het systeem er een nieuwe,
veiligere ingang bij. Deze sifon, de S2 bis, is ongeveer 50m lang en zal onze
toekomstige reguliere ingang worden! Deze ingang ligt op privé terrein, achter
de boerderij. Gelukkig hebben we zeer goede contacten met de boer en zijn
familie en is de toegang ons verzekerd!
De 'Crotot Maison' die de nieuwe, veilige ingang wordt tot de Rigotte |
Nog een belangrijk
nieuwtje is dat de S1-2 van de Rigotte eigenlijk 50m korter is, want op 90m kan
je oppervlakte maken en zo tot in de Salle de l’ Eboulis zwemmen. Ik ben dan
geëindigd met een tochtje stroomop, door de bedding van de Vannon, tot aan
enkele bronnen in de bedding. De grootste van de twee meet 30cm op 80cm, maar
dieper lijkt er geen doorkomen aan. Alleen: welk water is dat nu … Vannon, Rigotte,
Dialose, of… ? Er zijn nog
zoveel mysteries te ontrafelen … maar we hebben ondertussen toch al een tipje
van de sluier mogen oplichten! Heel erg
bedankt Moeder Natuur!
Het verslag van de 'droge' werken door Jos Beyens
Tijdens de vorige expeditie werd de ‘Grotte des Mères’ ontdekt. Deze grot zou wel eens kunnen verbinden met de post-sifon van de Vannon. Ik was daar twee weekends geleden 2 dagen het eerste deel al verder gaan uitdiepen zodat we in de toekomst comfortabeler zouden kunnen werken. Zaterdag graven we de rest van de grot dieper uit. Herman en Geert komen helpen en met vier gaat het redelijk goed vooruit.
Zondag assisteren we de duikers die opnieuw de Rigotte gaan doen. Wanneer Herman, Tom en Stijn vertrokken zijn, trekken Geert, Peter en ik eerst naar de D40. We doorzoeken de ganse grot opnieuw, en Peter vindt zowaar een nieuwe passage. We maken de toegang ervan open met hamer en beitel, maar spijtig genoeg zit het na 4m overal dicht. Misschien kunnen we, indien we een groot blok opruimen, toch nog verder graven. De linkerwand is duidelijk door water uitgespoeld, dus écht stoppen zal het er niet doen!
De ingang van de D40 |
Daarna toon ik
hen de ligging van ‘Trou Koolzaad’ en een ‘Venster’ op de Rigotte daar vlakbij.Maandag ga ik
met Peter opnieuw verder graven in de GDM. We zijn maar met twee, dus het zand
helemaal naar buiten sleuren, is onmogelijk. We stockeren alles zo goed
mogelijk aan de zijkanten. We geraken slechts 1 meter dieper en 1 meter verder…
Einde op een dassengang die lichtjes omhoog gaat doorheen het sediment… Om
16.00 uur stoppen we ermee. Het is er nu zeer lastig graven en ons vat is af.
Volgende keer moeten we weer minstens met 4 man zijn!
We bekijken samen de eerste, fantastische filmbeelden van de ondergrondse Rigotte |
Het wordt elke expeditie spannender.
En er worden weeral volop plannen gemaakt! We zijn voorlopig nog niet klaar met
de explo!
Wordt (met plezier) vervolgd !
En als kers op de taart: De eerste filmbeelden van de ondergrondse Rigotte
Tekst: Geert, Stijn en Jos
Foto's: Peter, Geert, Jos
Zie ook bij onze collega's van Cascade: SC Cascade : Mini - Maxi - Mega
En wat eraan vooraf ging: Het verslag van de 19de mini-expeditie
En als kers op de taart: De eerste filmbeelden van de ondergrondse Rigotte
Tekst: Geert, Stijn en Jos
Foto's: Peter, Geert, Jos
Zie ook bij onze collega's van Cascade: SC Cascade : Mini - Maxi - Mega
En wat eraan vooraf ging: Het verslag van de 19de mini-expeditie
Ik ben serieus onder de indruk...
BeantwoordenVerwijderenDe explo's zijn toch wel in een serieuse stroomversnelling gekomen het laatste jaar en dat allemaal dankzij de duikers. Vorig jaar in mei hadden Jos en ik bijna de handdoek in de ring gegooid. Gelukkig dat we nog enkele keren hebben doorgebeten :-)
BeantwoordenVerwijderen