Het begin van een nieuw avontuur

Zondag 24 januari 2010. Terwijl Annette en Michaëla in de Trou de l’Eglise een trio speleologen-in-spe lieten proeven van het ondergrondse avontuur, gingen Rudi, Bart, Paul en Dagobert nog eens naar de Fagnoules. Stroomgroep in gang getrokken en hop de grot in. Het water van de rivier was bitter koud. Spurtje naar de sifon 8, met onderweg even een oponthoud in Salle du Chaos om de vleermuizen te tellen. En jawel onze huisdiertjes waren er weer, dus onze nieuwe poort is vleermuisvriendelijk.

Na de hoopvolle poging om die sifon leeg te pompen van anderhalve maand geleden (zie “We pompen weer” ) gingen we vandaag een eerste ernstige desobstructie poging doen; terwijl Bart en ik met de zware Hitachi boor/breekhamer de toch wel bikkelharde rots te lijf gingen, verdwenen Rudi en Dagobert voor de komende uurtjes in het réseautje achter de Zwijnenbak. Daar was immers een hoopvol gangetje uit te graven, waarin twee dagen werk ons al een meter of 4 hadden doen opschieten.

Tegen een uur of twee waren Bart en ik rond met ons sloopwerk, van het andere duo was er nog geen spoor. In afwachting besloten we nog eens te gaan kijken in een smal, dalend gangetje dat zich ongeveer boven de sifon 8 moet bevinden, wel een 20-tal meter verder. In deze onvoorstelbare modderige klotepijp is al menig uurtje gewroet (zie “Blijven plakken” ). Na een meter of 8 draait dit pijpje naar links, het gaat smal schuin omlaag verder, richting van die sifon 8 dus. Maar onze voorgangers hadden het lamentabele idee gehad om dit pijpje, dat ze niet interessant vonden, vol te stompen met modder die ze uit een pijpje naar rechtsboven hadden gehaald (werkelijk oninteressant, want we weten waar dat uitkomt, enfin: WIJ wisten dat, ZIJ dus blijkbaar niet :-) ). Kortom, ik ben toch wel een dik uur bezig geweest om te proberen al die blubber weer uit dat gangetje te halen. Tegen dan was de lucht er al zo slecht geworden, dat verder graven niet meer voor vandaag was. Ik ben dan maar eens gaan kijken, hoofd eerst, in deze superglibberige dalende pijp. En wat blijkt: het loopt verder! We zien meerdere meters verder, maar er moet nog veel aan gegraven worden en dat in extreem lastige omstandigheden. Gelukkig was Rudi er om mij aan de benen weer uit die pijp te trekken, anders lag ik er nog. Wie weet shunten we die S8 ooit wel langs hier (hoewel de totale afwezigheid van tocht doet vermoeden dat het gangetje wel eens IN de sifon zou kunnen uitkomen! Wordt vervolgd dus.

Rudi en Dagobert waren in hun gangetje een meter of 2 opgeschoten, waar het nog steeds zeer laag verder loopt. Flauwe tocht en wordt dus vervolgd.