Zondag 31/1. Ondanks dreigende weervrouwentaal op zaterdagavond (7 cm sneeuw voorspeld!) bleek er zondagochtend geen probleem (1 cm), de camerabeelden toonden goed berijdbare autostrades, dus toch maar op weg (overigens, sedert kort vind je in ons Blog een link naar de camerabeelden in Wallonië). Aan boord waren Annette, Ellen, Paul en Kevin Leys, die de avond voordien eens had gepolst of we “iets” deden. Jazeker, en een vierde man was zelfs meer dan welkom. Dus werd Kevin de eerste niet-Avalonner die de “TDC” zag.
Enkel in de buurt van de grot lag er nog verse sneeuw op de weg, maar de auto geraakte toch tot op de gebruikelijke parkeerplaats. Straks wel zien hoe we weg geraakten. Flink geladen (2 boormachines) de grot in. Annette had speciale zakken gemaakt zoals we in de Waerimont gebruiken, om onze vuile spullen in te steken op de plekken waar we in onderpak tussen de hagelwitte concreties moeten laveren. Fijn, alweer een zorg minder dus, maar de passage van een flonkerend witte vloer van fragiele kristalbekkens blijft een groot probleem. Een meegebracht aluminium “bruggetje” bleek te kort, maar het idee is goed. De grot bleek flink vochtig, mooie gourtjes vol water en natte druipstenen, maar de kleivloeren waren hier en daar flink vettig: weeral een probleem erbij.
Nadat we Kevin en Ellen de mooie hoekjes van de grot hadden getoond, gingen we aan de slag. Annette en Ellen gingen de voorlopige afbakening vervangen door een definitieve en discretere. Sedert een aantal jaren gebruiken we geen nylontouw meer (want niet sterk genoeg, en verliest zijn elasticiteit en valt dus slap) maar wel 3 mm nylon schrikdraad met daarin 3 inox metaaldraden geweven. Te koop in de betere landbouwzaken op rollen (200 –400 m). 
Dun maar ijzersterk, en zeer weinig elastisch.
Kevin en ik gingen aan de slag. Systematisch werd de rechterwand in het begin van de Salle des Invités uitgevlooid. Het is in feite één grote instortingszone. Op één plek was vorige keer al “geplopt”, dus we begonnen met daar puin te ruimen. Echter we geraakten er maar 3 meter verder tussen de blokken, tot waar het potdicht zat. Ook op een andere plaats zagen we een flink eind voort. Een half uurtje later was het breed genoeg en kon Kevin een mini-première doen; jammer genoeg stopte het ook daar na een meter of 7 in de blokken. Aldus wroetten en zochten we vruchteloos verder, zodat we rond een uur of 3 over heel deze zone een kruis konden trekken. 
De aandacht werd verlegd naar een klein putje waarin de voorbije weken ook wat forse middelen waren ingezet om de 15 cm brede opening passeerbaar te maken. Hoopvol leek het niet, er was amper tocht, maar we moesten er wel af want er was een hamer van ons in gevallen. De opening was nu breed genoeg. Vier meter lager zaten we in een mini-zaaltje met in alle richtingen (smalle) mogelijkheden, met zelfs wat blazende tocht. Na flink wat graven werd een doorgang geforceerd die ons boven een nieuw putje bracht. Opnieuw 4 meter gezakt, opnieuw een mini-zaaltje. Terwijl Kevin zich in een nauwe ruggenkraker worstelde, speurde ik wat rond en zag plots een grotere ruimte doorheen een nauwe opening. Een groot blok maakte de doorgang onmogelijk, maar na een half uur was dat blok geschiedenis en konden we ons in een veel grotere ruimte wringen: 4x4x4 ? Het liep nog verder omhoog (maar uiterst onstabiel), en ook schuin omlaag met zicht op “iets”. Het was intussen al tegen 17u, dus geen tijd meer om verder te werken. Toch wel tevreden, want het bewijs is geleverd dat de TDC een benedenverdieping heeft, en we hebben de grot vandaag enkele tientallen meters langer gemaakt. Geen concreties, wel blokken en klei, maar alles zeer mooi door het water gevormd.
Gauw terug omhoog, waar Annette en Ellen net de laatste hand waren aan het leggen aan hun balisagewerk. Ze zijn nu slechts rond met de Salle Blanche en de Salle des Invités, dus er is nog veel werk voor de boeg. Buitengekomen bleek het niet te hebben bijgesneeuwd, integendeel de weinige sneeuw was gedooid en intussen weer bevroren. De ijslaag op de weg zorgde dus voor een (in)spannend kwartiertje om de 2 ton zware auto weer weg te krijgen. Eind goed al goed.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten