Twee jaar geleden organiseerden we een weekendje met onze clubleden (en enkele oud-leden) in Bertogne. Het verslag daarvan kan je nog hier terugvinden: https://scavalon.blogspot.com/2021/10/clubweekend-in-bertogne-oktober-2021.html. Dat was zo leuk dat we dadelijk beslisten: binnen twee jaar gaan we dat opnieuw doen.
Belofte maakt schuld en bovendien viert de club in november
2023 ook haar 40-jarig bestaan, dus dat clubweekend mocht gerust een “feestweekend”
worden. Waarom niet met iedereen, alle speleologen van VVS, UBS en Speleo NL, vroegen
we ons even af. Maar dat zou een enorme organisatie worden, die op alle
gebied onze mogelijkheden te boven ging (cfr. de Speleologische Dagen, die het
VVS tweejaarlijks organiseert). En dus beperkten we ons tot clubleden en oud-leden,
en een selectie speleovrienden van andere clubs.
Ook voor ons moest dit een feest worden, dus het idee om
mensen in grotten te gaan gidsen en heel het weekend te animeren, lieten we
gauw varen. Het opzet was: gewoon een weekendje samen doorbrengen, met op
zaterdagavond lekker samen eten en feesten tot de vroege uurtjes.
Uiteraard was het grootste probleem om een plaats te vinden
waar we met +/- 50 mensen konden slapen, en met nog meer mensen een avondje
konden feesten. Dat bleek gauw een vrijwel hopeloze opdracht, bijna alle
vakantieverblijven van die grootte waren peperduur. Maar wie zoekt die vindt en
zo kwamen we terecht op het domein in Villers-Sainte-Gertrude (https://villers.info/fr/). Dat omvat
meerdere grote “gîtes” die in een schitterend parkdomein liggen (een oud
arboretum). En bovendien onklopbaar qua prijs. Na een bezichtiging ter plaatse,
moesten we niet lang meer twijfelen: dit was perfect. We huurden de gîte “le
Bovet” (capaciteit 48 personen) en de grote polyvalente zaal die er vlakbij
ligt.
Eens plaats en datum vastlagen, kon het feestcomité zich bezighouden
met de verdere voorbereidingen. Voor het avondfeest opteerden we voor een barbecue.
Eensgezind besloten we die gratis aan te bieden aan alle genodigden…
Een eerste lichting deelnemers nam zijn intrek in de gîte. Gauw
stond de spaghettisaus te pruttelen en werden de eerste Trappistjes uitgeschonken.
Het was een hartelijk weerziens met sommige van onze leden van het eerste uur,
er was heel veel bij te praten. Ik had een selectie gemaakt van foto’s uit de
oude doos, die op 2 Tv’s werden getoond. Het waren er meer dan 600 en sommigen
hebben ze volgens mij meermaals allemaal bekeken en becommentarieerd.
Na een uitgebreid ontbijt trokken velen erop uit. Het was
schitterend weer, de omgeving was prachtig en uitnodigend. Jammer genoeg hadden
de jagers net dit weekend uitgekozen om in deze buurt het wildbestand te
terroriseren. Dankzij uitgekiend speurwerk vooraf, waren er toch mooie
wandelingen mogelijk. De wandeling langs de Chemin des Crêtes van Vieuxville
naar Sy kende veel belangstelling (en enkele ijsberen namen een verfrissende
duik in de Ourthe !), anderen trokken naar Comblain-au-Pont en de geologische
muur, gingen de dolmen en menhirs bekijken in Wéris of een bezoekje brengen aan Couckeville (Durbuy). Annette nam enkele andere
fietsfanaten mee op een flinke mountainbiketocht van zowat 35 km.
Intussen bracht het feestcomité de grote zaal in orde. Die was voorzien van een klimmuur, waar vooral de jongere (en zelfs allerjongste) deelnemers hun vaardigheden konden tonen. Na deze opwarming gingen de echte klimmers naar de rotsen van Sy.
We konden ook snuisteren in de stand van boekenman Jean-Marc Mattlet, die een mooie selectie aan boeken had gemaakt, er was voor elk wat wils.
In de namiddag kwamen hoe langer hoe meer genodigden aan, het was echt terrasjesweer en de meesten begonnen alvast te oefenen voor het officiële aperitief, dat vanavond gepland was.
18:30 u, we waren vrijwel compleet (een 70-tal personen) en het was tijd voor een toost op onze 40 jaar. Huidig voorzitter Dagobert hield een korte speech, gevolgd door een iets langere speech door mijzelf (oud-voorzitter en stichtend lid van de club).
Vervolgens: uitgebreid eten en tafelen tot in de vroege uurtjes! Er was immers zoveel te vertellen en bij te praten. Dat duurde tot 4 u ’s ochtends, toen begon de “harde kern” (zie foto onder) dan toch wat moe te worden. Sommigen hebben een verbazingwekkend uithoudingsvermogen (ik lag toen al enkele uren in mijn bed)!
Ontbijt en eitjes met spek. De wandelaars trokken er
weer op uit (ditmaal een karstwandeling doorheen de Vallei van Pont-le-Prêtre).
Onderweg lonkte de Grotte de Hohière en als speleoloog kan je daar uiteraard
niet aan weerstaan!
In de namiddag was er nog even tijd voor een drankje op ons terras. Om 15 u stipt moesten we de gîte verlaten en dankzij de vele helpende handen was alles in een mum van tijd opgeruimd en schoongemaakt.
Dank aan de weergoden, die zorgden dat het weekend in optimale omstandigheden kon doorgaan, en aan alle aanwezigen die er mee voor zorgen dat dit een geslaagd weekend werd dat we hopelijk binnen 10 jaar nog eens kunnen herhalen!
Dank aan wie vrijwillig een kleine bijdrage in onze spaarpot
stak.
Dank aan Annemie voor het opvolgen van de inschrijvingen,
Paul VI voor het perfect voorbereiden van de wandelingen (geen sinecure in vol
jachtseizoen), Erik en Peter voor het urenlang worsten en brochettes bakken,
Dagobert voor de lekkere spaghettisaus, Annette voor de inkopen van spijs en
drank en administratie, Mario voor de geluidsinstallatie, en de vele helpende
handen aan de bar of klimmuur, Jean-Marc met zijn Librairie Spéléo, het VVS en
anderen die cadeautjes meebrachten en iedereen die ik hier vergeten ben.
Paul De Bie
(foto's: Dirk Roelandt, Paul Van Immerseel, Paul De Bie, Guido De Keyzer)
En natuurlijk ook heel veel dank aan Paul De Bie die deze gîte zocht en vond en de nodige paperassen invulde en onderhandelingen voerde, en ook verder heel het weekend druk in de weer was met 100.000 dingetjes voor en achter de schermen!
BeantwoordenVerwijderenzoals mijn speech schrijven ;-) . Merci Annemie.
Verwijderen