Fagnoules, de zoektocht naar de poort.

Op zaterdag 31/07/2021 zijn Paul VI, Annemie en Michaëla naar de Fagnoules gereden om een poging te doen de ingang terug vrij te krijgen nadat het stormweer van de voorbije weken hier flink had huis gehouden. We waren maar met drie dus dat ging een zware dobber worden aan de foto's te zien die Paul de Bie had doorgestuurd na zijn controletocht van de ingangen. We zijn eerst naar de boven ingang gaan kijken. Deze zag er netjes uit maar het deksel open krijgen was niet van de poes,amaai.

Met twee man/vrouw hebben we moeten trekken en sleuren om deze open te krijgen. Zelf met ons extra wapen "wd40" ging ze héél moeilijk open, piepen en kraken, ongelooflijk! Maar uiteindelijk is het toch gelukt zodat Annemie even heel voorzichtig een kijkje kon nemen naar de toestand binnen. 

Alles leek op het eerste zicht nog stabiel te zijn, ze is tot aan de diaklaze geweest waarin je afdaalt  en tot daar leek alles prima in orde. 

Dan via de weide overgestoken naar de doline van de Fagnoules. Onderweg hebben we nog een serieuze verzakking gezien die is ontstaan in de weide. Het water heeft ook hier zijn weg gezocht tussen de rotsblokken door. 

De ingang van de Fagnoules zagen we bijna niet meer liggen. Gelukkig dat de houten constructie stand heeft gehouden , wat een ravage! Vol goede moed begonnen we om 10.00u aan de opkuis. 

Kleine boomstammen tot hele bomen werden verwijderd, daarna werd er emmer per emmer zand en kiezel naar boven gedragen en in de kleine doline gestort aan de vossenburcht.

Toen we terug zicht kregen op het dak van de constructie werd het tijd om de ingang , dus de poort,  eens te controleren. Euch, poort? Waar moet die zitten? Potjandorie, dat gaat ons hier nog vééééél zweet kosten.

We herkenden niks meer, het was natuurlijk ook al wel héél lang geleden dat we hier waren geweest maar ergens hadden we toch nog in ons achterhoofd dat je een klein kloofje had waar je teneinde de poort had en waar een kleine smalle persoon net kon zitten om de poort te openen. Ok, we zullen zien waar we vandaag geraken maar hier moest zeker 1,5m diep uitgegraven worden en dat maar met z'n drietjes, pff. 

Uren verstreken, soms zakte de moed in onze schoenen omdat we niet 100% zeker waren dat we in de juiste richting aan het graven waren. Totdat Annemie ineens een boorgat zag en toen wisten we het, we waren goed aan het graven, oef! Na 6 uur graven, onze jus in onze armen bijna op, zagen we opeens een mooie, fantastische kleur. Een klein stukje "groen" van de poort kwam piepen, joepie!

Nog even doorzetten en we krijgen ze vrij! Nog een uurtje later na 7 uur noeste arbeid was het" victorie" kraaien! Eindelijk, de poort is vrij!  Maar nu moesten we ze nog open krijgen he. De sleutel ging wel in het slot maar de beugel wilde geen mm draaien. Waarschijnlijk stond er druk op de poort door allerlei klein gruis dat er tussen gesukkeld was, waardoor het slot klem is komen zitten. Vermits er een opening boven de poort was( ik weet niet of dit vroeger ook al was, ik kon er mijn been doorsteken) heeft Paul met een hamer enkele tikken aan de binnenkant van de poort gegeven waardoor deze toch watlosser kwam en er zo in het slot terug wat beweging kwam. Uiteindelijk is het ons dan toch gelukt om de poort open te krijgen, oef, missie geslaagd!

Het eerste wat me direct opviel was dat er vlak na de poort een kloof is ontstaan, de vloer waar je vroeger op lag is helemaal weggespoeld. 

We zijn dan verder gekropen tot aan het eerste zaaltje. De lage passage waar er al eens ijs stalagmieten stonden is nu een hele modderpassage geworden maar kan gemakkelijk weg geschept worden. In het zaaltje wisten we nog dat je over een blok moest kruipen om dan zo naar de éboulie te gaan. Aan de linkerkant van dit blok  zagen we nog sporen van een touwtje dat eens gespannen was maar volgens ons is er heel wat weggespoeld onder die gigantische blokken. Je kan nu met gemak langs die blok waar je normaal over kruipt passeren, wat natuurlijk niet
de bedoeling is want die gigantische blokken hangen daar toch maar vies vind ik.

Enfin, ik ben dan even voorzichtig een kijkje gaan nemen in de éboulie zelf. De stutten staan er nog allemaal en hebben op het eerste zicht niet bewogen.

Ik ben tot aan de brievenbus gaan kijken. Hier ligt een blokje in de weg maar ik kreeg het niet los en ik had geen koevoetje bij. Het is maar een klein blokje dat links in de spleet steekt. Nog wat takken en graspollen verwijderd en verder leek mij de doorgang goed. Ik ben niet afgedaald dus het verdere verloop heb ik niet kunnen zien. Mijne tuf was trouwens op dus tijd om op te kramen. 

Een zeer succesvolle dag vandaag, moe maar tevreden, geslaagd in onze opdracht, reden we terug naar huis. Topdag met een topteam!

Michaëla