Le Puits (Bayon Sur Gironde)

door Mario Lebbe

Een goede kennis van ons, Marcel, heeft een huis in een dorpje, Bayon sur Gironde, dat op de rechteroever ligt van de Gironde en op 20 km van Bordeaux. De Gironde is de samenvloeiing van de Garonne en de Dordogne en is ook de naam van het departement. Bayon ligt op een zandsteenlaag en aan de corniche du Gironde zijn er verscheidene rotswoningen uitgehouwen in de zachte rots. Sommige zijn nog bewoond, anderen zijn verlaten en kunnen worden bezocht.
De huizen van Bayon en zelfs van Bordeaux zijn met steen uit de ondergrondse groeven gebouwd en men spreekt van 14 km aan galerijen.
De streek is ook gekend voor zijn uitstekende wijnen (Côte de Bourg).

Marcel heeft in zijn tuin een waterput en hij vermoedde dat er een grot, groeve of een stromende rivier onder lag. Hij was al lang geprikkeld door nieuwsgierigheid, kon de hulp van een speleo wel gebruiken en du ik daar naar toe. Na een zeer ontspannende rit arriveer ik op dinsdagavond bij het koppel dat me hartelijk ontvangt. Na een slechte nachtrust, ik had het koud en ik was wat zenuwachtig vanwege de mogelijk obstakels en gevaren die in een waterput kunnen voorkomen en die door mijn hoofd gingen, instabiliteit en CO2, genieten we van vers brood en spek en eieren.

De put tocht als de hel. Hij blaast een warme, vochtige damppluim uit die een goed teken is en die de CO2 bezorgdheid alvast wegneemt. 

Marcel had de put ooit gemeten en kwam bij 50 m diep uit. We zien diep onder ons het water dat de indruk geeft te stromen. De put is mooi afgewerkt met metselwerk en ongeveer 1,5 m diameter.

Voor alle zekerheid laat ik een kaarsje aan een touw tot beneden zakken en dat blijft mooi branden totdat ik wat wild ben en mijn tester onder water gaat. 

De felle tocht en deze test nemen alle onzekerheid weg en ik begin te equiperen. We leggen enkele flinke balken over de put die we stabiliseren. Dit ankerpunt wordt op zijn beurt aan een forse boom gezekerd en een tweede maal een een dunnere boom. Tenslotte liggen de balken op de rand van de put.

Alles lijkt me in orde en ik begin voorzichtig aan mijn afdaling. Bij min 15 m hangen er stenen van het metselwerk los en ik stop even om de zaak te bekijken. Het is het onderste metselwerk en de druk van de klei heeft het naar binnen geduwd. Ik twijfel wat maar besluit om het niet aan te raken en daal verder af. Op min 30 m is er zowaar een gangetje gemaakt dat uitgeeft op een ruimte. YES, de toegang tot de groeve en de oorsprong van de tocht.

Ik ontdek er twee ruimten van ongeveer  8 bij 8 m en 1,5 m hoog. 

Het plafond is vlak en je ziet de sporen van het uithakken van blokken. 

De wanden gemaakt met blokken mogelijk voor stabiliteit. De tweede ruimte geeft zicht op een vervolg maar de wanden zijn deels ingestort en er is een étroiture. Ik ben alleen, heb geen extra verlichting en ben geen held meer. ik besluit het voor later te houden als ik eens terugkom met een tweede speleo.

Ik daal nog verder af in de put en op - 35 m is er een tweede galerij maar die is ingestort. Ik daal nog verder af tot aan het water en ontwaar enkele houten balken. Het is een ophaal mechanisme voor emmers dat ooit naar beneden is gevallen. 

Ik keer dan maar terug naar boven en jumaar met moeite meter per meter. Regelmatig stop ik om een foto te maken maar dat is een excuus om te rusten want het was lang geleden dat ik aan een touw hing.

Expeditie geslaagd, Marcel is twee kamers rijker en ik zit met een vraagteken. had ik toch niet beter puin geruimd ... Ik kom wel eens terug met een maat.

De dagen er na bezoek ik nog de duikboothaven van Bordeaux waar ik nog een pak foto's maak. 

Het dak is 7 m dik en er zijn 11 dokken die werden afgesloten met stalen poorten. Ook Brest, St-Nazaire en La Rochelle hebben dezelfde havens die in de tweede wereldoorlog werden gebouwd met Duits beton.

Groeten, Mario