door Gleb Lanskoy
Zaterdag 23/11/2013 zijn Annemie, Paul, Annette, Frederiek, Peter en ik naar de Fagnoules gegaan. We zijn tot de Réseau de l’Echo geraakt. De fantastische stalagmiet die op een sneeuwberg lijkt was een echte beloning voor deze lange tocht. De Galerie Océade met het cascade-riviertje en kleine meertjes vond ik het meest interessant van de grot.
Op een bepaald moment stopte ik gewoon gepasseerde ex-sifons te tellen. Ik vermoed dat het rond 9 was maar ik ben er niet zeker van.
En elke sifon en galerij gevolgd door een indrukwekkend exploratieverhaal van Paul. Plus soms een korte wetenschappelijke uitleg over het ontstaan van bepaalde gedeelten of specifieke formaties van de grot. De formaties zoals Breccie-gesteenten of afvalprodukten van ijzerbacteriën (bizarre plekjes van rode zachte stof, rond 0.1 m² - 1 m² oppervlakte, die je op sommige plaatsen van de grot kan waarnemen).
Bijna aan het einde van de heentocht, ergens in de buurt van de Réseau de l’Echo, zijn we aan de bodem van een relatief diepe put gekomen. Daar op een wand kon men een kleine groep van fossielen waarnemen. 4 of 5 zeelelies (4 - 5 cm lengte) in zeer goede staat die opmerkelijk uit de wand staken. Ondanks hun naam zijn het geen planten maar echte dieren (stekelhuidigen). Je kon alle delen van een zeelelielichaam (een steel, armen etc.) duidelijk zien.
Ook de effect van verhoogde CO2-concentratie was iets nieuws voor mij. Ik kon dat tijdens onze terugtocht in sommige galerijen heel goed voelen.
Tegen 16:00 zijn we naar boven gekomen. Omkleden en dan naar een café in de buurt. Het was een zeer interessante grottocht die zeker nog moeite waard is.
Gleb
dinsdag 26 november 2013
Abonneren op:
Reacties posten
(
Atom
)
Mooie tocht, Gleb. En water is natuurlijk wel iets voor jou.
BeantwoordenVerwijderen