Vandaag kan Dagobert eindelijk mee terug naar de Trou du Bonheur. We vertrekken rond het gewone uur en om 10 uur staan we aan de ingang. Dagobert heeft zijn fototoestel al in de aanslag om de 'ontelbare' muggen te fotograferen die er vorige keer zaten, maar helaas (of gelukkig) waren ze praktisch allemaal weg.
Ons eerste doel is de exploratie van een maagdelijk gangetje dat Dagobert gezien had tijdens een voorgaande sessie. Omdat hij zich moest uitkleden om in proper onderpak een mooie concretie te passeren,kon hij toen deze zandpijp niet in. Vandaag desobstrueren we een passage die onderdoor deze concretie gaat, en kunnen we zo gemakkelijk tot aan dit gangetje geraken.
Breed is het alleszins niet. Ik kan me er net inwurmen. Na een viertal meter wordt het écht te smal. Ik zie het nog wel verderlopen, maar er valt eigenlijk niet te werken en er is ook geen tocht voelbaar. Hier kunnen we een kruis over trekken.
Tweede doel is verder gaan werken in de onderste pijp (zie ook vorig verslag). Dagobert en ik lossen mekaar geregeld af. Het is niet gemakkelijk om hier te werken: alles wringt tegen... Maar bak na bak vorderen we. Spijtig genoeg belanden we in een zeer onstabiele boel. We halen voorzichtig enkele blokken weg, we elimineren een grote lamel die losjes in't plafond zit, en Dagobert kan zo toch nog ver genoeg opschuiven om te zien dat er een dalende spleet vertrekt. Deze is echter zo smal, dat het echt hopeloos is. Ook hier moeten we dus een kruis over trekken.
Derde doel is het vervolledigen van de topo. Er moest één meting herdaan worden en het gangetje dat Peter, Frank en ik de voorlaatste keer hebben opengegraven, moest nog getopografeerd worden. In het laatste deel van dit gangetje zit er aan de linkerkant een putje, uitgespoeld in het zand. Toch een anderhalve meter diep. Het is hier ook
beduidend frisser. We controleren dit putje opnieuw want het heeft iets intrigerend.
Als ik me erin laat zakken, kan ik met mijn voeten voelen dat het beneden scherp terug omhoog gaat. Ik probeer me er helemaal in te wringen, maar dat lukt net niet. Iemand die korter is, zou zich kunnen draaien. Ik maak blindelings enkele foto's, maar die zijn niet veel soeps. Dit is zeker een nadere inspectie waard.
Hierna pakken we alles in en trekken naar buiten. We worden verwelkomd door een ware zondvloed. Terwijl Dagobert zich in de regen omkleed, ga ik naar de Trou de l' Ambre om het vleermuis-slot op de poort te hangen. Hij pikt me op aan de parking van de Waerimont. We eindigen onze dag met een Rochefort in ons basiskamp in Lessive. 't Was weer een leuk dagje.
Ondertussen zijn de laatste topogegevens verwerkt en kunnen we stellen dat Trou du Bonheur toch al 230m ontwikkeling heeft.
Verslag: Jos
Foto's : Dagobert
Geen opmerkingen :
Een reactie posten