D3 speelt met ons voeten

Kort verslagje van een dagje desobstructie in Hamoir (Dagobert en Paul).

Zacht herfstweertje, buiten 15°C en dus was het in de D3 snikheet want die grot zuigt aan. De thermometer wees 14,5°C aan (IN de grot hé), dat zijn temperaturen waarbij zelfs ik begin te zweten :-). Het puin werd uit de spleet geruimd die we de vorige maal met de Hilti hadden bewerkt. Het zweet vloeide rijkelijk want er was veel puin (zoek het verband). Een probleem echter, of in feite twee:

1. de spleet is amper 5 cm breed en loopt na een meter zo goed als dicht
2. ze blaast een tocht uit van 13,2 °C. Te warm! Deze kan niet uit een grot komen, dit kan enkel maar tocht zijn van buiten die wordt aangezogen. Zinloos om daar voort te werken dus.

Bij nader inzien blies zowat elke spleet in de D3 tocht uit die te warm was, en was het ons een compleet raadsel waar dan wel de tocht heenging die overduidelijk in de ingang omlaag gaat, tot een eind de grot in. We speurden uren rond, groeven her en der maar helaas pindakaas. Besluit werd genomen de D3 voorlopig te laten voor wat hij was, en de eerste dagen vriesweer af te wachten om alles nog eens goed te onderzoeken (in principe moet de tocht dan omkeren, en de grot dus beginnen blazen).

De aandacht werd verlegd naar de A114 waar Annette en ik de vorige keer een doorbraak in hadden gemaakt. Begrijpe wie kan maar deze grot die nochtans hoger ligt dan de D3, blies meer dan dat ze aanzoog. De koele tocht (11°) was soms vrij fel. Tijdens onze rookproeven liep de tocht werkelijk de helling af. Er werd wat gevorderd, we zitten weer een meter of 2 verder en het loopt door. Maar wel verstopt met puin en het ruimen daarvan is wreed lastig. Het grotje is nauw en erin of eruit kruipen is momenteel enkel weggelegd voor de kleine garnalen van de club (zoals ik).

Wordt dus vervolgd.