We pompen weer

Zaterdag 5/12 namen Bart, Annette en Paul deel aan de geslaagde Journées Scientiques in Han-sur-Lesse: speleo vanuit een luie cinemazetel. ‘s Anderendaags stond het echte werk op het programma: pompen in de smalle S8 van de Fagnoules, die onduikbaar was maar wel onze enige hoop op het groot vervolg van de grot. Bedroevend lage opkomst van de andere Avalonners, gelukkig konden we twee “externen” recruteren: Troglodietje Maureen en Jacques van Les Calcaires. Er waren 5 keizware kitzakken want er moest 75 m dikke elektriciteitskabel worden bijgelegd, er was de pomp en een paar kits met pompslangen en allerhande gereedschap. Het water stond niet overdreven hoog. Eens aan de sifon 8 gingen we onmiddellijk aan het werk: voornaamste en moeilijkste opdracht was het afdammen van de rivier, een meter of 5 voordat ze in de sifon 8 verdwijnt. Met zeilen en zandzakken (die ter plekke vol zand en grint werden geschept) konden we zo een dam maken van ongeveer 70 cm hoog die de rivier grotendeels tegenhield.

Bart kreeg de eer “even” weer naar buiten te spurten om de stroomgroep te starten. Wij moesten wachten op zijn terugkeer, want eens we onze dam afsloten, zou het water stroomopwaarts ongeveer een halve meter stijgen en de sifon 6 en 7 afsluiten, waardoor hij niet meer tot bij ons zou geraken (en wij niet terug vanwaar we kwamen). We sloten onszelf dus in feite op, doch niet getreurd: er was een nooduitgang voorzien, via de Chantoir de Buc!

Eens Bart terug kon ons experiment beginnen: het water van de S8 eveneens achter de dam pompen.  Niet met de bedoeling de sifon te passeren, wel om te zien hoe snel het water zou zakken (indien het al zou zakken!), hoe de sifon eruit zag qua breedte en vooral qua diepte. Dam dicht, pomp in gang en zie het water zakte zienderogen! Een minuut later was het al 5 cm gezakt, 5 minuten later 25 cm. Maar toen spoot het water al langs overal door de dam. Stoppen dus, de vele kubieke meters die achter de dam waren verzameld voorzichtig lossen, en herbeginnen, ditmaal met een nog hogere en meer waterdichte dam.

Deze keer hielden we bijna 12 minuten stand, en kregen we de sifon 50 cm lager gepompt. En het zag er goed uit: de sifon is een driehoekige spleet: bovenaan 15 cm breed, wat dieper zowat 50 cm , die echter vrijwel horizontaal blijft. Het dak duikt dus niet omlaag en dat is heel positief! We konden toch wel een meter of 5-6 ver kijken. Doordat we ongeveer weten welke debiet we wegpompten, en hoe diep we gepompt hebben, en veronderstellende dat de breedte van de sifon niet varieert, zou de sifon echter toch wel een meter of 15 lang zijn!  Dat is een verdomd lange spleet om te verbreden, maar ik kan nu al zeggen: we gaan het proberen! Het jaar 2010 zal dus de plopkabouters weer in actie zien komen met hun stroomgroepen, pompen en breekhamers. En hopelijk krijgen we dan wél de andere Avalonners mee want het zal nodig zijn.

Na dit geslaagde experiment verlieten Maureen en Bart de grot via de Chantoir de Buc; toonde ik aan Jacques nog heel de Réseau Oufti-Amai, en trok Annette moederziel alleen langs de normale weg weer naar buiten, ocharme!

PS= er werden geen geslaagde foto’s genomen, mist en water waren niet compatibel met mijn camera.