Vandaag (zondag 13/12) met zijn vieren naar de TDC (Paul,Bart,Friedemann,Dagobert). De bedoeling was enerzijds de topo af te werken en anderzijds te beginnen werken in enkele veelbelovende plekken. (zie vorige verslag)
Na het obligatoire eerste kruipstuk splitsen we aan het begin van de Salle 21/7 in twee groepjes. Bart en Friedemann trekken alvast hun texairs uit en stomen door naar het achterste deel van de “Salle de la Récompense” om daar de topo af te werken. Paul en ikzelf gaan verder naar de “Salle des Invités” om van daaruit omhoog te klimmen naar de “Salle Ratée”. Maar voordat we daar geraken mogen we ons al een eerste keer uitpelsen.
Aan het begin van de klim naar de Salle Ratée trekken we onze texairs terug aan en plaatsen we enkele treden op de wand om de klim wat gemakkelijker te maken, en na nog een laatste verbreding met hamer en beitel geraak ook ik boven. Na een herorganisatie van het materiaal trekken we verder richting eerste werkplaats: het vuistgrote gat waar Paul vorige keer de "autoflops" heeft laten zakken.
Ik begin alvast wat te graven en dit gaat verbazend goed. Al snel komen de eerste blokken vrij te liggen en kunnen we heel het boeltje demonteren zonder al te veel zand en stenen te laten vallen in het gat onder ons. Na een dik uur kunnen we erdoor. Het mag al eens meezitten.
Paul laat zich zakken in het nieuwe zaaltje (Salle Autoflop) en het blijkt toch allemaal iets minder groot dan geschat. Maar het zwarte gat dat we op het filmpje zagen is er wel degelijk maar er ligt een knoert van een blok in. Ik volg Paul en we houden nog net genoeg bewegingsruimte over om te kunnen werken aan het blok. Paul legt het blok alvast los maar dan mag ik in actie komen om het 30 à 40 kg zware blok uit het gat te tillen. Ik heb nu eenmaal wat meer kracht dan Paul, daarom mag ik zo vaak mee met Paul ;-)
De weg ligt open maar het vervolg is amper enkele meters lang. Het eindigt op een kleine driehoek die volledig dicht zit. We snuffelen heel de terminus af en vinden 2 mogelijke werkplaatsen. De driehoekige terminus geeft na wat geruim zicht op een misschien wel penetrabel vervolg en boven in het zaaltje is er een mogelijkheid om over een rand in een laagvoeg te geraken. Voor Paul was deze rand jammer genoeg net te smal, ik moest er nog niet aan denken.
We snollen nog wat verder boven en onder de Salle Ratée en sluiten af met het maken van de topo van het nieuwe stukje. Het is dan ook al laat wanneer we terug afdalen naar de Salle des Invités, maar van het andere duo is nog geen spoor dus besluiten we om alvast een volgende desobplek aan te pakken.
Ergens in de Salle des Invités vertrekt een klote bloemkolen pijpje tot boven een putje van een meter of 3-4 diep. Maar de top van dit putje is te smal en dus halen we er alvast een blok uit. Een tweede blok is wat weerbarstiger en wanneer Paul met de pioche het blok tracht te lichten schiet de pioche los en met een sierlijke duik valt het onding in het putje. Damn, dan maar overschakelen naar plan B en we brengen de Hilti in stelling. Paul neemt van de gelegenheid gebruik om de éclateurs eens te testen op dat 2e blok en wonder boven wonder splijt het blok perfect in 2 stukken. Snel de 2 helften eruit wat kleiner meppen en we spreken niet meer over het blok. Dat is dus 1-0 voor de éclateurs. Nog een laatste plop in de top van het putje en we houden het voor bekeken.
We stoppen alle onze spullen terug in de propere zakken en keren terug. Net wanneer we aan de trémie willen beginnen horen we het andere duo dat op komst is. Ze willen nog snel eventjes de Salle des Invités komen bekijken en dus laten we ze passeren. Zij waren voor 95% klaar met hun topo, vandaag hadden ze op 6 uur tijd een dikke 60 m opgemeten. Niet veel zal je zeggen, maar het waren wel zeer lastige meters in het smalle onderverdiep van de Salle de la Récompense.
Paul en ik snellen naar buiten want we wilden nog een tochtproef gaan doen aan de D3. Daar aangekomen kan het opperhoofd niets anders dan hetzelfde concluderen dan wat ik de vorige keer ook had vastgesteld. De D3 tocht ook goed maar het gaatje is minimaal. De tocht komt voor het grootste deel gewoon door het sediment naar boven. Niet opgeven is de boodschap, de kans dat hier ook een grot onder zit is te groot.
Snel terug naar de auto, omkleden en naar het café waar de Rocheforts al staan te wachten. Na nog een lange rit staan we rond 21:15 in Edegem, dat was weer een lang en heftig dagje.
Dagobert
Een kort fimplje van onze exploratie in Salle Ratée en Salle Autoflop vind je hier
Geen opmerkingen :
Een reactie posten