Hoogtewerk in de Fagnoules

35 m looplijn

Maandag 1/6: Schitterend lenteweer of niet, het viertal Dagobert, Bart, Annette en ik (Paul) wurmde zich resoluut in dikke lagen neopreen want vandaag stond er een dagje Fagnoules op het programma. We speelden al maanden met het idee de zone van de waterval te voorzien van een equipement “op hoogte”. Een lange looplijn, die zou toelaten om de top van de waterval te bereiken met een minimum aan materiaal (gordel en leeflijn), waardoor er met bezoekers een interessant circuit kon worden gemaakt. Dit moest absoluut in orde geraken voor de Speleologische Dagen 2009!

Twee boormachines, 30 inox ankerpunten, 65 m touw: we waren voorzien op flink wat equipement want de traversee zou zowat 30 à 35 m lang worden, en dat op een hoogte van een tiental meter. Spektakel dus!

Op de plaats van de actie ronkten al gauw beide boormachines. Twee uur later was de klus reeds geklaard, het was vrij gemakkelijk gegaan doordat er twee meter onder het dak van de galerij een richel loopt die voor extra steun zorgde. Ook het touw van de waterval werd opnieuw uitgehangen: vroeger hing het in het water, nu er net naast. Resultaat: de Fagnoules is nu voorzien van één van de mooiste traversees van het land. Halverwege kruist hij de top van de waterval en heeft men drie mogelijkheden:

• afstappen en de rivier stroomopwaarts volgen, weer richting ingang dus.
• de waterval afdalen (P9)
• nog 15 meter verder traverseren, waardoor men uitkomt aan het begin van de galerij die naar Cheminee Nada leidt.

En het beste: hoewel spectaculair vanwege de hoogte en het lawaai van de waterval, is het allemaal heel gemakkelijk. Het is helemaal geen fysieke traversee, doordat men bijna overal over een richel kan lopen.

Het volgende uur werd besteed aan het maken van enkele mooie foto’s van de waterval en de traversee. Bart slaagde erin om heel geslaagde beelden vast te leggen.

De eerste doorsteek Fagnoules-Buc

Na dit karwei trok het trio Bart, Annette en Paul richting Hyperventilateur. Dagobert bleef achter om aan een gangetje nabij de waterval te graven. In de Hyperventilateur zouden we proberen komaf te maken met de bijna sifonnerende "Zwijnenbak”, die de toegang richting Chantoir de Buc nog steeds problematisch maakte. Met een extra lange boor van 80 cm lang boorden we een gaatje doorheen de rand van de Zwijnenbak. Het was een gok: zou de boor lang genoeg zijn om de dikke rotswand te doorboren? Het lukte, en even later spoot een waterstraal uit het gaatje en lekte de Zwijnenbak langzaam maar zeker leeg.

Eens het water gezakt was, persten we ons alle drie door de nog steeds zeer smalle doorgang en koersten we naar de “Jonction des Malades II”; de verbinding met de Chantoir de Buc. De Jonction passeerde probleemloos, en 10 minuten later zaten we onder de ingang van de Buc, waar we om beurten eens door het gaatje van de poort gingen kijken naar de stralende zon buiten, de warme lucht opsnuiven en het geluid van de vogeltjes beluisteren.

De verleiding om naar buiten te gaan en de dag te besluiten was zéér groot! We hadden zelfs de sleutel bij, maar we konden nu moeilijk Dagobert alleen achterlaten met de 5 kits aan materiaal die we te dragen hadden! Verstand op nul zetten en rechtsomkeer dus. In elk geval: de eerste doorsteek Fagnoules-Buc was een feit, en om het helemaal af te maken, zou het dus een heen-en-weer versie worden.

Terug naar Dagobert, alles inpakken, nog een boel oud rondslingerend materiaal verzameld, en heel zwaar geladen weer naar buiten. Buiten was het nog steeds heerlijk zonnig weer, en de dag eindigde dus op het terras in Purnode.