Wuinant : er werd speleogeschiedenis geschreven

De voorbije weken gonsde het in en rond de Wuinant van activiteit.  Zoals jullie intussen wel weten is het vinden van een "droge" ingang aan de Wuinant de Heilige Graal van de Belgische speleologie! En met slechts enkele dagen verschil werden twee ontdekkingen gerealiseerd die de mogelijkheid tot zo een ingang heel concreet maakten. 

Enerzijds de exploratie van de Affluent du Léopard (zie vorig artikel op dit blog) die tot vlakbij de oppervlakte kwam, ten noorden van de grot. Anderzijds een doorbraak in de Trou de la Haminte, een grotje geheel stroomopwaarts, waarin een aantal wroeters van GRSC (o.m. Patrice en Francis) al maandenlang keihard bezig waren met het verbreden van de te smalle weg voorwaarts. Plots waren ze enorm opgeschoten, de e-mails over de vorderingen volgden elkaar in sneltreinvaart op. Intussen was ik klaar met de topo van de gehele Wuinant, tot de meest stroomopwaartse zone toe, op anderhalve kilometer van de ingang. En - voor zover die topo juist was -het einde van de Haminte bleek vlakbij de Wuinant te liggen! Maar waar juist?

De invasie van Neuville

En dus was er vorige zondag 12/7 een interclubactiviteit met 4 verschillende ploegen en objectieven.

·        -  Ploeg 1 in de Haminte (Patrice van GRSC, Amaury, Déborah van RCAE)

Patrice vertrekt in de Haminte

·         - Ploeg 2 in de Wuinant (met Frits van GRSC, Jack van Casa-C7 en Stéphane van GRPS)

·         - Ploeg 3 oppervlaktetopo boven de bocht van de Wuinant (Paul, Annette en Rudi van Avalon) in de zone van de Léopard dus

·        -  Ploeg 4 oppervlakte en desob in Grotte de la Roussette (Pol van GRSC, Mika van Abyss en Marc van CRSL

Ons lukraak gekozen "basecamp" bleek achteraf pal boven de grot (Léopard) te zijn!

Elke ploeg had een walkietalkie en we spraken een strikte timing af. Om 12:30 u zou de ploeg in de Haminte proberen contact te maken met de ploeg in de uiterst stroomopwaartse zone van de Wuinant. Die had ongeveer 2 u nodig om daar te geraken (gelukkig passeerden de sifons nog). En zowaar, ze hadden zelfs geen walkietalkie nodig want vrij snel hoorden ze elkaar roepen en even later was de bevestiging er: het geluid kwam uit een nauwe spleet (die Frits einde 2019 had gevonden en die eigenlijk vrijwel de enige mogelijkheid was). En nog wat later konden Frits en Jack zelfs het licht zien van Deborah die zich in de Haminte bevond! Wat een succes! Uiteraard is er nog een meter of 8 te verbreden, maar dat is een formaliteit die de komende weken topprioriteit zal zijn voor Patrice & Co.

Het begin van de spleet in de Wuinant die met de Haminte verbindt

In de verte ziet Frits het licht van Deborah die zich in de Haminte bevindt!

Na dit eerste contact, haastte de ondergrondse Wuinantploeg zich weer stroomafwaarts, om dan naar het einde van de Affluent du Léopard te gaan.

Passage van de ex-sifon 3 die toegang geeft tot de Affluent du Léopard

Intussen was de topoploeg van Avalon al vlijtig bezig met een zo precies mogelijke oppervlaktetopo, om de zone boven de terminus van de Affluent du Léopard in kaart te brengen en de kleine grotjes die daar in de buurt lagen, te positioneren en ook volledig te topograferen (Grotte de la Roussette en Grotte du Matin Calme). En ook de ploeg van Pol X. was al begonnen met een desobstructie van die Roussette (achteraf bleek dat niet zo zinvol, want alle topowerk wees uit dat de grot 12 m boven de Léopard ligt).

In de Affluent du Léopard

Om 14:30 u precies, wat vroeger dan afgesproken, schakelde ik de walkietalkie in. Onmiddellijk kreeg ik antwoord van Frits, die klonk alsof hij vlakbij mij stond! En dat was eigenlijk ook wel zo: hij bevond zich 5-6 meter lager, “ergens” onder onze voeten, op de terminus van de Affluent du Léopard.

Frits praat met Paul die 5 m boven zijn hoofd staat... buiten!

Het stemcontact maakte wat volgen zou heel wat makkelijker. Eerst een reeks kleine injecties met fluorescëine, van stroomafwaarts naar stroomopwaarts, om de 15 meter en met 10 minuten tussenpauze. Bedoeling was deze: onder de grond waren er 2 flinke watertoevoeren. Maar in de rivier buiten, konden we niet echt een verdwijnpunt vinden. We hoopten met de kleuring ongeveer de sector te kunnen vinden waar het water verdween. Helaas, de ploeg onder de grond zag nergens (overtuigend) fluo verschijnen.

De zone vlak boven de terminus van de Affluent du Léopard.

Vervolgens werd op diverse plaatsen met de hamer geklopt, zowel buiten als in de grot. Aldus kon één plek worden gevonden waar dat het best hoorbaar was…

Tot slot een vruchteloze poging om contact te leggen tussen een gangetje met blazende tocht in de grot, en de Grotte du Matin Calme die mogelijk in de verlenging ervan lag. Maar die bleek (na uitwerking van de topo's) te ver opzij te liggen. Kortom, niet direct succes, maar het resultaat van de oppervlaktetopo’s gaf een heel nauwkeurig beeld van de situatie en we weten nu redelijk goed waar we zouden moeten graven (5 m diep!) om in de Léopard terecht te komen. Of we dit ook echt gaan doen, nu de verbinding met de Haminte vrijwel gerealiseerd is, is onzeker…

Na dit alles trokken Rudi en ik weer richting ingang Wuinant, om daar de oppervlaktetopo’s verder te zetten en aan te sluiten op het huis beneden. Hierdoor weten we nu heel precies de coördinaten van de ingang (heel de grot verschoof wel 4,5 m...). We waren net klaar met ons werk, toen we de Wuinantploeg zagen buitenkomen.

Kortom, het was een grote dag voor de Belgische speleologie! 36 jaar na de ontdekking postsifon van deze immense collecteur , en nadat er ontelbare dagen gewerkt is door veel verschillende clubs om te proberen een ingang te vinden die de grot zonder duiken bereikbaar maakt, is dat eindelijk (bijna) een feit.  En op de mooist mogelijke plek, want de Haminte zou verbinden op amper 20 m van het (stroomopwaartse) einde van de Wuinant. Een traversée (mogelijk de langste in België) van om en bij de anderhalve kilometer, voor wie de sifons van de Wuinant vrij duikt, uiteraard. En dat is echt een heel eind! Met de auto rij je trouwens vlot 15-20 minuten om van de parking van de Wuinant heel het massief rond te rijden naar de parking nabij de Haminte!

Overzicht van het traject van de Wuinant

De topo is intussen vrijwel voltooid, op alles in de plafonds na want er moeten nog een viertal grote (artificiële) klimmen gemaakt worden naar uitnodigende gaten. Die topo totaliseert nu al bijna 2400 m, zonder de Haminte. Hieronder een voorbeeld  (zeer lage resolutie 😊 want het is nog geen cadeautjestijd )

De Wuinant heeft ons de voorbije 8 maanden heel veel exploratieplezier gegeven. De bekroning zal die allereerste traversee zijn.Wanneer weten we nog niet, maar de champagne staat alvast klaar!

PS: voor een gedetailleerde historiek van de werken in de Trou de la Haminte, zie het blog van GRSC http://grsc.over-blog.com/

Verslag: Paul De Bie. Foto's: Jack London en Paul De Bie