A126-Update

Vrijdag 24 juli 2015

Paul solo naar de A126, gewapend met alles wat men nodig heeft om een decimetergroot gat in de pure rots te elimineren. Doch dat ging allerminst vlot. De vloer was boogvormig (dus sterk) en van harde rots. Het plafond en zijkanten waren van een merkwaardige, geelbruine afzetting gemaakt. Harde stukken met zachter spul ertussen. Vrijwel “onplopbaar”. Kortom, urenlang werk met hamer en beitel en dat in een lastige positie. Gelukkig was er een frisse bries om me wat af te koelen.

De vernauwing voor het verbredingswerk

Het prutplafond wordt aangevallen 

Finaal leek het gat me net passeerbaar. Ik waagde een poging en geraakte erdoor, maar een uitsteeksel van de linkerwand dwong me tot een moeilijk maneuver waarbij ik op mijn zij moest wentelen, een arm bijtrekken met slechts millimeters overschot en tenslotte mijn been in de verkeerde richting moest plooien, een wrong geven en me er dan door duwen. Eens erdoor sloeg onmiddellijk de ongerustheid toe: geraakte ik hier nog wel achteruit terug uit? Want ik had al dadelijk gezien dat het verderop echt te nauw was om te draaien.  Ik liet de opkomende paniek wegebben ("Zen blijven, Paulus" prentte ik me hardop in), en probeerde eerst eens of ik nog terug geraakte. Dat lukte al bij al vrij vlot. Gelukkig, want ik lag hier weer moederziel alleen en met Annette was afgesproken dat ze pas om 19 u bericht  (of niet…) mocht verwachten.

De vernauwing na de werkzaamheden, passeerbaar (voor mij toch)

Toch nog maar een half uurtje beitelen, en eindelijk kwam een groot stuk van de vloer los. Ik kon nu vlotter door de vernauwing, zodat ik de zaak beter kon inschatten. De gang liep ongeveer even groot verder, maar was tot op 15 cm van het plafond opgevuld met humus en grond. De dader hiervan was de vos of das die hier ’s winters komt wonen. Het gangetje liep wel pal de berg in, en de koele tocht kwam wel degelijk van daar. Zeer interessant dus, maar  om verder te werken moet je met 2-3 man zijn, want nu wordt het “bakjes trekken”. Ik besloot de dag met een dubbele plop in de vernauwing, zodat we daar de volgende keer vlot doorheen geraken.

Het vervolg voorbij de vernauwing, grotendeels opgevuld

Ik ben optimistisch over dit gat, maar het zal moeten wachten tot eind augustus. Want volgende week gaat alweer de Anialarra-expeditie van start, de 19^de jaargang intussen!