Grote manoeuvres in de Fagnoules

Grote manoeuvres in de Fagnoules      

In 2006 rondden we ons (tot op heden) grootste titanenwerk af, nl. de desobstructie van de tweede sifon van de Fagnoules. Bijna 2 jaar lang werd er gepompt, gebeiteld en gehamerd en geplopt om de 13 m lange en 2,5 m diepe sifon om te toveren tot een comfortabele voute-mouillante. Bovendien werd stroomafwaarts van de sifon de rivierbedding over wel 40 m lengte zeer fors uitgediept, waardoor het waterniveau nog eens extra 50 cm zakte.

2006: aan het werk in de sifon 2 (rechtstaand zelfs!)

Zie http://www.scavalon.be/avalonnl/discov/chantoir_des_fagnoules.htmvoor het relaas.

Nu, bijna 10 jaar later, was het echter 5 voor 12 geworden voor onze “Siphon-Exterminé”. In de loop der jaren hadden de vele crues hem zodanig opgevuld met grint dat de passage echt op de limiet werd. Het grint kwam tot op 30 cm van het plafond, en qua luchtruimte was het op sommige plekken nog maar net passeerbaar. En zeggen dat we de eerste jaren in de sifon konden rechtstaan en er zelfs min of meer door zwommen. En ook rivierbedding verderop was opnieuw aangeslibd.

Aangezien we ons werk van destijds niet wilden zien verloren gaan, en zich achter de sifon een kilometerslang réseau bevindt van – naar Belgische normen – grote variëteit, was een reddingsplan noodzakelijk!

Zondag 14 juni 2015 wurmden 11 Avalonners zich in hun neopreenpak om er “een lap op te gaan geven”. En gelapt hebben we! Een hele dag lang zaten we op onze knieën in die gracht keien uit de bedding te hakken, blubberige klei in bakken te scheppen, lagen we in de sifon met het water tot aan onze neus grint te scheppen. En 11 man – ongetwijfeld de grootste opkomst sinds jaren – bleek zelfs maar net genoeg te zijn.  Want alle grint en zand moest bijna 40 m ver worden versleept, zodat het ver voorbij de sifon kon worden weg gekieperd. Honderden en honderden bakken in alle formaten (we hadden er 6 bij) werden de hele dag doorgegeven, over de grond gesleept of geduwd, tot we geen pap meer konden zeggen. Het moordende ritme, en het koude water zorgden ervoor dat velen geplaagd werden door krampen in armen of benen.

We produceerden zoveel stoom dat er geen enkele gelukte foto werd gemaakt. Enkel een zeer korte video-impressie:

Maar potdorie: toch was het leuk, en gezellig. En we bereikten volledig het gewenste doel: het water zakte opnieuw 20 cm, en in de sifon werd de passage weer zeer comfortabel. Om 17 u vonden we het welletjes.

Hoera hoera hoera dus. Nu maar hopen dat het zo weer 10 jaar stand houdt. We moeten nu profiteren van de huidige situatie om op één lage plek een stukje van het dak te halen (je kan er nu terug met een boormachine  boven water boren, voordien kon je op die plek amper ademen).

Om de dag af te sluiten sleurden we nog 2 relicten van onze werken van destijds uit de grot, een zware pompslang en een monsterlijke ribbelbuis (6 m lang en 25 cm diameter).

En daarna met zijn allen op café natuurlijk.

PS: Duimpje voor de Mark die zijn nieuwe robocop-knie voor het eerst ondergronds uitprobeerde en – hoe kan het anders – er vollen bak invloog.