door Dagobert L'Ecluse
Zaterdag 28 februari. Dit werd onze 2de poging om de Trou Bernard volledig af te dalen. Omdat we (Paul VI, Annemie, Gleb en Erik) vorige keer in de number two stranden aan de étroiture Veuve Clicquot waar we niet doorgeraakten(uitgezonderd Annemie), gingen we nu langs de centrale as. Deze keer hadden we ons nieuwste lid Alice mee om de diepste grot van België te laten zien.
Zaterdag 28 februari. Dit werd onze 2de poging om de Trou Bernard volledig af te dalen. Omdat we (Paul VI, Annemie, Gleb en Erik) vorige keer in de number two stranden aan de étroiture Veuve Clicquot waar we niet doorgeraakten(uitgezonderd Annemie), gingen we nu langs de centrale as. Deze keer hadden we ons nieuwste lid Alice mee om de diepste grot van België te laten zien.
Paul was onze gids en équipeur en leidde ons vlot naar beneden tot aan de bodem van de puits du Cureton. Daar werd het zeer moeilijk om goede ankerpunten te vinden, aangezien een heleboel spits rot waren en los in de rots zaten. Terwijl Paul ankerpunten aan het zoeken was, aten wij onze lunch. Uiteindelijk lukte het toch om het touw in de Grand Puits te hangen, en konden we afdalen naar la Cave.
Omdat het de bedoeling was om het punt op te zoeken waar we vorige keer gestopt waren (via de number two), kropen we de méandre SSN in, Gleb als eerste. Echter de étroiture naar de beruchte S-bocht hield 2 deelnemers van onze expeditie tegen. Gleb en Alice geraakten er niet door en keerden terug om de sifon op te zoeken. Paul, Annemie en ik geraakten er redelijk vlot door en in de Salle du Chantoir hadden we ons doel dan bereikt.
De terugtocht door de S-bocht bleek toch enkele problemen op de leveren. Paul wilde deze met zijn benen eerst doen, maar vond hierdoor niet de juiste doorgang. Daarom werd er eventjes haasje over gedaan en ging Annemie ons voor en begeleidde zij Paul om zijn benen de juiste richting in te laten draaien. Ik nam deze hoofd eerst en kon daardoor wel zonder al te veel problemen er door. Echter intussen had Annemie in de étroiture erachter een verkeerde plaats gekozen om deze te passeren en zat zij met haar helm vastgeklemd in de opening. De helm kon ook niet losgemaakt worden omdat de sluiting niet bereikt kon worden. Na wrikken en wroeten, de paniek terug onder controle krijgen en nu rustiger er terug uit proberen te geraken, lukte het eindelijk wel. De rest van de meander leverde verder geen problemen op.
Terug in la Cave moesten we nog wachten op de twee die de sifon gingen bekijken. Uiteindelijk hoorden we geroep en gingen we toch eventjes op zoektocht naar hen. Toen we hen in het oog kregen en zij ons, kon de groep snel herenigd worden en konden we de terugtocht aanvatten.
Gleb deséquipeerde de Grand Puits en ik nam de rest voor mijn rekening. In de Chicanes was Gleb nogal aan het vloeken omdat het smal was en achteraf bleef ook Alice deze vervloekt te hebben. Dankzij mijn nieuwe pantin, vond ik deze toch nog doenbaar.
Eens buiten bleek het zonnetje reeds onder gegaan te zijn en na ons omgekleed te hebben, werd er daarom ook direct naar huis gereden.
Mooi verslag Erik. Het moet plezant (en spannend) geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderenPlezant verslag. En al goed dat niemand te lang heeft klem gezeten!
BeantwoordenVerwijderennou nou toch pittig tochtje precies hé
BeantwoordenVerwijderen