D3-Hamoir, zondag 1 maart 2015. Wroeters van dienst: Michaëla, Dagobert, Annette, Paul en ons ex-lid Flip, bij wie de kriebels plots toch te sterk waren geworden. En het was voor ons alsof hij nooit was weggeweest (in werkelijkheid bijna 10 jaar!).
Het reusachtige blok (200 kg ?) dat de weg in de nieuwe dalende spleet versperde, werd met een magistrale plop in duizend stukjes omgetoverd. We waren dan ruim anderhalf uur zoet om al dat puin buiten te krijgen. De spleet lag nu vrij, bijna 2 meter hoog, 2m50 lang doch “net te smal”. De rest van de dag waren we bezig met dat laatste probleempje bij te schaven. Zwaar labeur! We schieten immers veel sneller op dan ooit voordien, wat maakt dat we nu weeral een paar meter verder en dieper zitten, en dat het puin over steeds groter worden afstand moet worden afgevoerd. Om dat in één keer buiten te krijgen zou je met 8 à 9 moeten zijn. Voorlopig beredderen we ons met 5, mits een intermediaire stockage van het puin.
Tegen de avond, zagen we nog niet veel meer, de spleet draait wat weg. Erg veel breder wordt ze niet denken we. Wordt zeker vervolgd!
Paul
Ooit, ooit zal het lukken. Ooit wordt het breder en groter. Hulde aan de wroeters van voorbije zondag.
BeantwoordenVerwijderen