Avalon in de Ardèche

Verslag Paaskamp in ARDECHE – PLEOUX – APRIL 2014

Zaterdag 5 april

Vlotte rit (10 u) tot in Pléoux, klein gehuchtje van het iets grotere dorpje Beaulieu. Onze gite bleek een volledige “Mas”, een oud huis, met binnenpleintje, terrasje, een stuk of 7 slaapkamers, een grote living, 3 badkamers en een wat kleine keuken. Alles echter in een nogal onderkomen staat. Voor speleo’s, die het wat gewend zijn om als Bohemers te leven, best doenbaar – en bovendien spotgoedkoop! -  maar aan het modale Belgische gezinnetje moet de eigenaar zijn huis toch maar beter niet meer verhuren. Vooral op vlak van sanitair was er “ruimte voor verbetering”.

In de gite (foto Paul)

Zondag 6 april

Vandaag trokken we met 8 speleo’s naar de Event de Peyrejal. Enkel te doen bij stabiel weer en dat was het ook. 20 minuten rijden, effe zoeken en gauw de grot in. De ingang is een gedynamiteerde artificiële put van een meter of 5 diep die uitgeeft op een reeks ruime, natuurlijke putten. Ondanks dat we alle touwlengtes ruim hadden genomen, was het toch weer wat puzzelen om beneden te geraken. Gertian equipeerde uitstekend en een uur later stond iedereen beneden in de grote galerijen. Vrolijk stroomopwaarts, doorheen de bekende gladgepolijste drukgangen, vaak 5 tot 10 m breed. Bij hoog water is deze grot een dodelijke rattenval. We hadden geluk: de Branche de Sauvas was toegankelijk: de 500 m lange zijgang met daarin de beroemde perfect cirkelvormige drukgangen. Bij mijn vorig bezoek (20 jaar geleden) sifonneerde hij.

Branche de Sauvas in Peyrejal (foto: Paul VI)

Daarna, verder stroomopwaarts gegaan. Na een bezoek aan de mooi geconcretioneerde fossiele réseau, viel de groep door omstandigheden in twee. Met zijn vier deden we nog een flink stuk in de smallere en sportievere Souricière, complex netwerk met einde op een sifon. We probeerden langs een andere weg terug de anderen te vervoegen, in een lange en aquatieke kruipgang. De poging lukte niet of werd beter gezegd gesaboteerd door groep 2. Eens iedereen weer samen, vlotte terugtocht en uitklim. Buiten in stralende zon. Deelnemers: Annette, Paul, Kim,  Kris, Gertian, Gleb, Paul VI, Annemie

Maandag 7 april

We waren nu met zoveel dat het niet mogelijk was om allen samen te grotten. In de Aven de Noël mochten we met 8 zijn, de gelukkigen waren Annette, Paul, Kim, Ellen, Kris, Gertian, Gleb, Peter V.

De anderen (Herman, Michaëla, Annemie, Paul VI) gingen grotten in de Gard, in de zeer mooie Estevan (overigens verbonden met de Barbette). Naar de foto’s te oordelen was het bezoek zeer de moeite, maar jammer genoeg liep Herman er een spierscheur op die hem voor de rest van de week zou lamleggen.

Grotte d'Estevan (Foto Paul VI)

Bijna een uur rijden naar Bidon voor de Noël. Annie Flahaut kwam de grot openmaken, en weg waren we. P30 met diverse fracties, dan de spectaculaire P90 die uitkomt in het dak van de immense hoofdgalerij. Ik ga de grot niet opnieuw beschrijven (het was de derde of vierde keer dat we ze deden) maar het blijft een ongelooflijk gevarieerde grot met reusachtige galerijen, overvloedig veel concreties, enorme gours (meters diep), excentrieken enz. Dankzij de goede beschermingsmaatregelen en balisage, is alles nog steeds zo lentefris als bij de ontdekking, intussen 25 jaar geleden.

Aven de Noël (foto: Annette)

De dag werd afgesloten met een bezoek aan de Galerie Intermediaire, ongetwijfeld de mooiste van de grot. Gedurende 300 m staan er zoveel concreties als in heel de rest van de Noël… De galerij is opzettelijk niet op de topo weergegeven en we gaan hier ook niet zeggen hoe je er geraakt.

Rond 7 u stonden we allen buiten. In de gite wachtte ons een heerlijk 3 sterrenmenu. Intussen waren ook Mario, Peter C en San aangekomen, we waren nu volledig (15 man).

Dinsdag 8 april

De jeugd had zelf een grot gekozen, met water want ze wilden persé nat worden: Dragonnière de Banne, een kleine doorsteek (80 m diep, 300 m lang) vanop het plateau tot in de resurgentie, in de pittoreske Gorges de Granzon.

Er waren echter enkele problemen:

Ten eerste regende het sappig die ochtend, slecht voor het moreel en het soort grot dat we wilden doen. Ten tweede hadden we twee totaal verschillende beschrijvingen om de boveningang te vinden, één simpel, de andere eerder complex. En de coördinaten waren in allebei de beschrijvingen overduidelijk fout, want eens we ze hadden uitgezet op de stafkaart, stonden ze bijna een kilometer van de resurgentie, wat totaal onmogelijk was. De regen hield op rond 11u, dus toch maar op zoek, eerst met de eenvoudige beschrijving. Niet gevonden, gelukkig konden we de weg vragen aan een “local”. Enfin, rond de middag hadden we de ingang gevonden, Kris en Gertian begonnen aan het equipement, de rest (Paul, Kim, Gleb, Peter) wachtten nog een half uurtje. We hadden besloten de grot niet in rappel te doen, de groep was te groot.

Het equipement strandde gauw op een tekort aan materiaal, onze junior Gertian had zich laten vangen aan de beschrijving van de Speleo Sportive en had exact 6 (zes!) plakketten bij en 4 dyneema’s en die waren dus al op nog voor we halfweg de eerste put van 17 m waren. Alles weer afgebroken, een minimaal maar toch veilig en wrijvingsloos equipement kunnen bricoleren, allen de P17 afgeraakt en ook de nog 50 m dieper gaande reusachtige druipsteenberg die erop volgt, met nog minstens 4 fracties. De C100 was net lang genoeg. De meesten plonsden hier al in een diepblauwe sifon, want in onze neopreens waren we intussen gaargekookt. Dan op weg doorheen een lastig parcours met korte klimmetjes, stukje meander, veel gekruip en wat vernauwingen. Stuk oppo en “delicate” afklim van een 10 m hoge diaklaas en eindelijk lagen we dan beneden in de blauwe rivier te dobberen. Heel lang duurde dat niet, er was een sifon die langs boven moest omzeild worden en weer een afdaling naar het water waarvoor ons reservetouw echt wel nodig was.

Onderweg in de Dragonnière de Banne (foto: Paul)

Daarna dolle waterpret, in ijskoud en diep water. Hier en daar een meter of 10 zwemmen, ergens een laag dak onderdoor en onderweg natuurlijk de nodige acrobatieën (sprongen en zelfs salto’s)! De uitgang, enig mooi trouwens, was er veel te snel naar onze zin. Intussen was het weer geheel opgeklaard. We stonden nu beneden in de Gorges du Granzon, 100 m lager dan ons vertrekpunt en moesten nu heel de kloof remonteren, een wandeling van zowat 3 km naar onze auto’s. Zeer mooie vallei. 

Onderweg passeerden we de Fontaine de Vedel, toch maar gaan kijken en wat bleek: een grote grotingang. Iedereen daarin en snel bleek dit een nog spectaculairdere watergrot dan de Dragonnière! Grote gangen in mooie grijze rots, metersdiep blauw water. De takjes en bladeren die 2 meter hoger hingen, wezen wel uit dat je hier bij crue niet moest zijn! We amuseerden ons rot, soms moesten we wel 20 ver zwemmen, onder lage passages door met amper 15 cm lucht! Het water was wel bijtend koud. Finaal, zowat 300 m ver de grot in, strandden we op een sifon. Pas later zouden we in de gite de beschrijving lezen en zien dat er ook hier een boveningang is langs waar men dus een doorsteek kan maken.

Na dit toemaatje kon de dag niet meer stuk. De rest van de wandeling en de uitklim van de gorges, in onze neopreens, deden we met plezier. Kris en Gertian gingen nog gauw desequiperen.

In de gite wachtte ons een koele apero en lekkere barbecue.

Errreegg zwaar, speleo in de Ardèche (foto: Paul)

De andere ploeg (Peter C, Paul VI, Annemie, Mario) deed vandaag de Aven des Pebresin de Gard, zeer geconcretioneerde klassieker.

Woensdag 9 april

Prachtig weertje! Ellen en Gertian bleven vandaag thuis (studeren) en ik ook. Een ploeg trok naar de Fontaine de Champclos (Annette, Gleb, Paul VI, Annemie). Leuke tocht, traversee van de boveningang naar de onderingang , langs de imposante Salle du Mont Blanc, en exit via een zeer aquatieke uitgangszone. 

Deze soort van Laminak leeft in de Source de Champclos (foto: Annemie ?) 

Een andere ploeg ging een grot zoeken die Peter V in zijn jeugd hier had gedaan, nabij Rosières (Peter V, Kim, Mario, Kris …).  De grot bleek nu afgesloten te zijn (vleermuizenbescherming) maar de wandeling in de Gorges de la Beaume was prachtig. Onderweg werd gezwommen in de rivier, en een andere grot (Source du Bédouir) zorgde nog voor korte equipeer- en waterpret, tot aan een sifon.

Source du Bédouir (of Bridouir) (foto: Peter V)

Peter C en San gingen wandelen en in de namiddag gingen Paul en Ellen, Herman en Mich wat toeristen, o.m. in het enig mooie Middeleeuwse dorpje “Banne”.  Rond 16 u was iedereen al weer in de gite. Er werd urenlang geaperitiefd op ons zonbeschenen terras. Na het eten stookte Peter een knetterend vuurtje in de barbecue op het terras en we zaten nog uren te kletsen en naar de sterren te kijken…

Donderdag 10 april

Het weerbericht gaf intussen zonnig weer aan tot en met het weekend. Vandaag stond een recente ontdekking gepland, nog in explo: de Rivière des Rainettes. We waren met 9: Annette, Kris, Kim, Peter, Paul VI, Annnemie, Annette, Gertian en Paul.

Deze grot werd minder dan een jaar geleden ontdekt door de ploeg van Jean-Marie Chauvet. Via een resurgentie exploreerden ze een kleine kilometer, met vele sifons, pomptoestanden enz. om ergens boven in een cheminee in de wortels te belanden. Enkele maanden later was een boveningang een feit en langs die weg kon nu het hele stroomopwaartse deel van de rivier (1 km galerijen) ook door niet-duikers worden bezocht (wij dus). Enkele kleine putjes en wat gezoek deden ons in een diep bassin uitkomen met … felroze water! Enkele weken geleden was hier blijkbaar een kleurproef gebeurd met Rhodamine, een rode kleurstof. Blijkbaar was er geen enkele stroming want het spul was nog steeds in volle concentratie aanwezig. De doorgang hier sifonneert heel de winter, maar we hadden geluk: er was 20 cm lucht (en 2 m diep water: geen probleem want we waren in neopreen) en eens het lage dak voorbij, werd de gang groter en we liepen nog een 20-tal meter in een roze vloeistof, tot waar het water opklaarde. Hergroeperen, en “en avant”!

Erik had het een mega-Bretaye genoemd en dat klopte alvast wat de gigantische hoeveelheden moddersediment betrof. Daar de rivier stroomafwaarts, waar de kleuring was gebeurd, amper doorstroming had, was er een enorme opstuwing en sedimentering.  Nu, erg was die modder niet, want we zaten hoofdzakelijk in diep water, weliswaar nooit echt zwemmen, maar toch diep genoeg om het spectaculair te maken. Onderweg wat mooie concreties, een zeer esthetisch stuk met gours en einde in een zone waarin alles kleiner en vooral modderiger werd.

Als balletjes in tomatensoep (foto: Paul)

Op de terugweg was het roze bassin zowaar nog surrealistischer, dit was echt pure tomatensoep! Dolle pret, veel gefilmd en gefotografeerd. Een ervaring om nooit te vergeten!

Pas later geleerd dat Rhodamine zeer toxisch is; het is dan ook onbegrijpelijk dat men deze kleurproef deed met dit product en niet met het onschadelijke fluorescëine. Hopelijk ondervinden wij er geen gevolgen van en de “Rainettes” (groene boomkikkers) naar wie de grot genoemd is, ook niet.

Een Rainette (boomkikker) (foto: Paul)

Rond 15 u waren we al buiten, de zon bakte erop los. Met nogal wat omzwervingen (en een lekke band voor Paul VI) vonden we een geschikte plaats aan de oever van de Ardèche om onze modderige spullen schoon te maken. Daarna naar de gite waar we opnieuw lang en uitgebreid aperitiefden…

Het leven kan soms hard zijn (foto: Paul)

Vrijdag 11 april

Een ploeg trok naar de Grotte en de Aven Flandin nabij Orgnac (Mario, Kris, Annemie, Paul VI, Michaëla). Vooral de Grotte Flandin bleek zeer geconcretioneerd. In de Aven was er dan weer massaal veel gips te zien (en rode klei).

Gereed voor de Flandin (foto: Michaëla)

De 4 Biekes, de Pé en Gertian gingen richting Gorges de la Beaume. Daar werd een heerlijke plek langs de rivier ingepalmd; mooie platte rotsen die boven het diepblauwe water uitstaken. Eerst een echte picknick in regel, er ontbrak enkel het witrood geblokte tafelkleed aan. De waterkiekens amuseerden zich in het frisse water, de kouwelijken lazen een boekje en degusteerden menig pintje (onderweg waren we aan een winkel gestopt om de biervoorraad van de gite aan te vullen, doch het meeste ervan sneuvelde al gedurende de dag). Leuke namiddag!
Tegen 18 u werden we verwacht bij Myriam en Erik de Viking, ons stel uitgeweken Belgen en ex-clublid, die sinds 5 jaar in La Bastide de Virac wonen. Plezante avond, met zeer lekker eten en lekkere wijn. Ook Guido en Anita (VVS) kwamen langs, zij hebben een vakantiehuis in de buurt van Barjac. De wereld is klein.

Absoluut te bezoeken: het middeleeuwse dorpje Banne (foto: Paul)

Zaterdag 12 april

Vroeg opstaan (7 u) want we hadden afspraak om 9 u in Montclus, historisch dorpje in de Gard in de vallei van de Cèze. Herman en Mich en de Pé vertrokken naar België, terwijl Annemie en Paul VI een grote wandeltocht in de Gorges de l’Ardèche hadden gepland. Arme Ellen bleef alleen thuis om te studeren. De rest (Annette, Paul, Kim, Mario, Kris, Gertian) trok naar de Aven de l’Aspirateur. Daar werden we gegidst door explorators van het eerste uur Jean-Louis Galera en Jean-Claude Girard (?). Ook Erik was van de partij want deze grot was een buitenkans: slechts ontdekt in 2005, met exceptionele concreties en perfect geconserveerd.

20 minuten marche d’approche tot aan de ingang: onvindbaar want gecamoufleerd zoals wij de Surprises of Emotions hebben verborgen. Ingang opengemaakt (deur + 2^de afsluiting wat lager) en de mooi geconcretioneerde putten afgedaald, tot -60 waar men in een enorm bassin belandt, de “Gour Blanc”. Gelukkig stond het droog want het water kan er 4 m hoog staan en dan passeert het niet. Vervolgens, een touw omhoog, 18 m klimmen! Boven staat men in een verrassend galerij, met dimensies van 5x5 m, mooie ronde gangen à la St-Marcel. Lang wachten eer iedereen gegroepeerd was, dan op pad, met lyrische commentaren van onze gids Jean-Louis, en met talloze haltes. Hoogtepunt van deze galerij zijn de “pool fingers”, die hier massaal en in nooit eerder geziene afmetingen voorkomen. Na een eetpauze, werd de gang hoe langer hoe groter (10-15 m breed) en waren het vooral de modderformaties in alle vormen, die de aandacht trokken. Dat alles uitstekend gebaliseerd!

De enorme "pool fingers" of "baguettes de gour" (foto: Paul)

De terugweg ging snel, om 15u30 allemaal buiten. Prachtige grot en een geweldige afsluiter van deze gevarieerde en geslaagde week. Nog een halte aan de resurgentie van Monteil (zeer mooi, water van Orgnac), pintje op een terras in Barjac, afscheid van onze gidsen en naar de gite.

Laatste keer samen avondmalen (de restjes van de vorige dagen), gite opruimen en dan onder de wol. Morgen allemaal naar België! Het was een uiterst plezante week. Qua sportief niveau nogal slapjes (typisch voor de Ardèche) maar dat maken we wel goed op de Anialarra.

Fotogalerij en video's zijn voor later! Dank aan Erik VDB die enkele mooie grotten voor ons wist te regelen.

Deelnemers: Peter Vingerhoets, Peter Coun en vriendin San, Annemie Lambert, Paul Van Immerseel, Kim, Ellen en Paul De Bie, Annette Van Houtte, Kris Vermeulen, Michaela Van de Casteele, Herman Jorens, Mario Lebbe, Gleb Lanskoy, Gertian Roose
Verslag: Paul.