Ik graaf dus ik ben

Onder het motto “ik graaf dus ik besta”, een vrije adaptatie van Descartes’ Cogito ergo sum, de zondag in mijn auto gesprongen en richting Fagnoules gereden. Na het VRT-intermezzo van vrijdag, was de drang om ergens een paar honderd kilo natte modder te gaan verzetten, onweerstaanbaar groot. Ik was alleen, de anderen zaten vandaag in Trou d’Haquin.
Doel was de “verboden doline”. Deze grote doline is niet meer actief en volledig dichtgegroeid met struikgewas. Nergens was er nog rots te zien en het was dan ook een grote verrassing dat de eerste “sondage” in de harde aarde op het diepste punt, al de massieve rots bereikte en zelfs zicht in een nauwe spleet toeliet. Meer over deze eerste poging lees je hier.

Volgende episode was al even verrassend, want toen geraakten we al in een kleine grot, een oude chantoir. Een vervolg werd zo niet direct gezien, maar het was toen al laat en er werd niet echt naar gezocht. Deze tweede poging wordt hier uit de doeken gedaan, met leuk filmpje.

Dus, vandaag 8 december was het poging drie. Zou deze even vruchtbaar blijken? De eerste uren gingen voorbij zonder verrassingen, en zo alleen was het echt wel beulswerk. Eerst diende ik de spleet waarin we vorige keer waren geraakt, te verbreden. Dat lukte geweldig goed en daarna had ik veel plaats om het keiensediment waarmee de spleet grotendeels opgevuld was, eruit te graven. Maar dat betekende wel telkens met een emmer van 15-20 kg zwaar naar buiten klauteren. Wat ze een vijftigplusser niet allemaal aandoen! De te volgen weg was niet echt duidelijk dus ik groef onder een blok waaronder het water zo te zien was weggespoeld. Ik had slechts één wierrookstaafje bij en voor ik elk spleetje had kunnen checken, was het al opgebrand. Rond 15u gaf ik mezelf nog een uur. Naargelang ik groef, zakte ik dieper en ik stond op den duur recht en moest de emmer al tot boven mijn schouders uit het gat omhoog duwen (en er dan nog mee naar buiten kruipen en dan nog 3 m omhoog). Mijn spieren begonnen het te begeven…

Om 16u: verrassing: ik had een steentje dieper horen rollen. Meer is er voor zo'n mol als ik niet nodig om op miraculeuze wijze een energieboost van jewelste te krijgen. De rest van de dag heb ik dan maar gedocumenteerd met dit filmpje:

Kleine doorbraak in de Verboden doline

Kortom, elke van de drie pogingen in deze doline betekende een grote sprong voorwaarts. Ik kan amper wachten op poging nr 4!