Trou du Bonheur: hoop doet graven

door Jos Beyens

Zondag 02/12/2012: Jos en Dagobert

We willen vandaag  nog een laatste poging wagen. Onze weerman Frank geeft vandaag vriesweer : het ideale moment om alle mogelijke vervolgen te gaan ‘bewierroken’. Het is echter aan de ingang nog steeds 1.5°C en veel tocht voelen we er niet.

We gaan ineens naar het eindpunt van het Bovenverdiep  en tegen de verwachtingen  in,  meten we hier al direct aanzuigende tocht. Deze passage stopt hier op een totaal opgevulde dwarsdiaclase. Waar gaat de tocht naartoe?

De rest van de dag brengen we al gravend  door. We moeten eerst enkele grote blokken opruimen om veilig te kunnen werken, maar vanaf dan loopt alles op wieltjes. Enkel het zo gehoopte vervolg blijft uit.  Op een gegeven moment vind ik een nootje tussen het zand…er moet dus een verbinding bestaan hebben met de buitenwereld. Misschien gaat ook de tocht naar buiten. Dat is dus minder goed nieuws. Wanneer onze armen en batterijen plat zijn, kramen we op. 

Zondag 09/12/2012: Jos en Frank

Omdat in het Bovenverdiep niet direct een vervolg zichtbaar is, gaan Frank en ik vandaag in de onderste regionen werken. We voelen hier toch wel wat tocht en hoopvol beginnen we blokken en zand weg te halen. Het gaat hier schuin omhoog, dus is het gemakkelijk werken: het puin rolt vanzelf naar beneden en we hebben plaats genoeg om het te stockeren.
Na enkele spannende momenten (er valt ook vanalles van boven op je kop, en soms op je voet) hebben we twee kleine gaatjes vrijgekregen. Een vuist groot, maar met duidelijke aanzuigende tocht. De koevoet gaat er helemaal in. We geraken vandaag echter niet meer verder. Hier moet wat steviger desob-gerief aan te pas komen.
We gaan hoopvol gestemd naar buiten en willen zo snel mogelijk terugkomen. Het is hier voorlopig nog niet gedaan.

Verslag en foto: Jos