Lembrée: twee verrassingen voor de prijs van één

Het zoeken naar nieuwe grotten is een pad vol teleurstellingen… met nu en dan een verrassing. Twee verrassingen op een week tijd dat is echter hoogst uitzonderlijk.

Verrassing 1: Grotte de l’Intuition. Even samenvatten: grot eindigde oorspronkelijk na 20 m op een compacte instorting, waar ik op 20/6/2011 een klein tochtgaatje in vond. Het begin van een te gekke desobstructie  (Paul 11x maar ook Annette, Kim, Bart 3x, en Tom, Lieven, Peter 1x) die ons uiteindelijk 7 m verder en 4 m dieper bracht, na het weghalen van vele kubieke meters puin uit een diaklaas. Maar we geraakten niet uit het puin, wat me inspireerde tot een laatste kamikazepoging, vrijdag 23/3/2012.

Gewapend met een lange koevoet begin ik een horizontale desob in het puin in tegenovergestelde richting van onze “grote” desob. Dit onder het motto: als het naar rechts niet doorloopt dan moet het wel naar links te doen zijn. Rechtdoor is er immers een massieve rotswand. Het demonteren van de instorting gaat vlotter dan gedacht, de blokken zitten gevangen in een harde laag klei en blijven tamelijk goed hangen. 4 uur later zit ik een lichaamslengte verder en dan, verrassing: rechts beneden tekent zich het begin van een mooi, rond gangetje af, waarin ik heel ver kan kijken! Een uur later is de toegang groot genoeg en kan ik me laten zakken. Maar pech: ik sta in een mooie meander, 2 meter hoog maar jammer genoeg zeer nauw. Te riskant om hier solo een poging in te wagen.

Zondag 25/3 sta ik er weer, ditmaal met Annette en Michaëla. Annette voelt jammer genoeg evenmin de nodige inspiratie om de extreem nauwe meander te passeren. Wat verbredingswerken zullen nodig zijn. Ik kom ook eens kijken, en het ziet er super goed uit: je ziet 6-7 meter ver, het wordt verderop breder, er blaast een duidelijke tocht in je gezicht en we zijn de instorting echt wel voorbij. Van deze grot hoor je dus nog. Ter info: bijzonder motiverend is het feit dat vele blokken in de instorting uit druipsteen bestaan. Stukken tot wel 30 cm dik. De instorting moet dus afkomstig zijn van een zaal met massieve concreties. Eén probleem: de zaal is overduidelijk in elkaar gezakt en dat net boven op de gang waar wij zitten. Maar hopelijk vinden we langs de nieuwe meander de weg naar deze hypothetische zaal!

Verrassing 2 dan, misschien wel onze snelste desob ooit in België. Indien we al het voorgaande niet meetellen natuurlijk, namelijk de vele weekends (+/- 150) die we reeds in de Vallei van de Lembrée investeerden en de ontelbare prospectietochten. Op zo een prospectietocht (30/10/2011) vond ik een flauwe doline, op het (veronderstelde) traject van de onderaardse Lembrée. Het is de naam doline amper waard (1,5 m diep) maar toch. Op 2/2/2012 vriest het stenen uit de grond en zit ik weer in de vallei. Wat blijkt: de bovenste rand van de doline is sneeuwvrij. Ik vind dadelijk een plek met vochtige bladeren, verleg wat puin waaruit warme lucht komt. Echter de aanwezigheid van 3 vuursalamanders die hier de warmte hebben opgezocht doet me mijn poging staken. Het is -12°C buiten, laat die beestjes dus nog maar wat van de warmte profiteren. Maar alvast een goed voorteken…

Vorige week 17/3/2012 zit ik er weer, het is prachtig weer. Het salamandergat laat ik links liggen want twee meter verder trekt een 5 cm klein gaatje onder de wortels van een dikke eik mijn aandacht. Ongelooflijk: een kwartier graven later is het gat 30 cm in diameter en erachter zit ruimte! Nog een kwartier later zit ik er al in, ik geraak 2m50 diep. Wat meer is: een stevige tocht waait de ingang in! Maar, het is in feite een trechtervormige klok in onstabiel puin. Beneden lijkt alles dicht te zitten en om daar te graven, moet er eerst veel meer plaats komen. Terugkomen met meer volk dus. Ik ga goedgemutst weer naar huis.

Annette en Michaëla vergezellen me op zondag 25/3/2012 en we graven een hele dag lang als gekken. Buiten is het heerlijk lenteweer maar tijd om te luieren is er niet: we ruiken “grot” want we zitten op –3 al in de stabiele rots en het graven gaat als vanzelf: los zand en klein puin. Rond 16u compliceert de zaak zich wat: we weten niet echt meer naar waar we moeten, alles zit vrijwel dicht, op een sterk dalend pijpje na. We zijn de wierook vergeten maar een vermolmd takje brengt redding. Het brandt en rookt even goed als wierook en die rook verdwijnt op een onverwachte plek: horizontaal onder een vlak dak, waar de aarde net niet tegen komt. Graven maar, ieder om beurten. Michaëla gaat woest tekeer. Een uur later is er al een halve meter plaats onder het dak, en zien we zowaar in de verte een donkere ruimte tussen grote blokken. Om 18u is het mijn beurt voor een alles-of-niets poging. Het wordt niets, mijn benen willen niet voorbij een bocht en dus graven we weer een half uur lang. Dan kan ik verder… tot in een ruim zaaltje (5x2x2 m)! Dit is echte grot, er zijn zelfs wat witte druipstenen. Dikke pakken wortels hangen overal als baarden omlaag. Annette volgt ook maar voor Mich haar lange benen rond de bocht krijgt, moet er nog flink gewerkt worden. Eindelijk is ze er, Annette gaat voorop.

Een kronkelige geconcretioneerde gang volgt maar binnen de 3-4 meter beletten enkele obstakels de voortgang. Het daalt hier sterk, stenen vallen 5-6 meter omlaag en met een resonantie! Het ziet er ruim genoeg uit maar eerst moet een groot geconcretioneerd blok uit de weg worden geruimd. Het is tegen 19u, en onze pijp is uit. Het zal voor een volgende keer zijn. Onze dag kan niet meer stuk, vooral niet wanneer we op weg naar buiten de duidelijke tocht in het gezicht krijgen…

Kortom, een blitz-ontdekking en er zijn goede perspectieven. Over de naam van de grot moet ik niet lang denken: Grotte de la Surprise. Een banale naam zal je denken, maar nee: we maken er een erezaak van om originele namen voor onze grotten te bedenken (cfr Emotions, Contrastes, Illusions, Intuition, Côtes) en volgens mijn database is er nog geen andere Belgische “Grotte de la Surprise”. En hopelijk kunnen we de naam gauw veranderen in Grotte des Surprises, want ze heeft mogelijk nog wel meer verrassingen in petto. Wordt vervolgd!

2012 begint uitstekend, ook de andere wroeters van de club zijn met een interessante desob bezig: de “achterdeur”. Mogelijk een derde verrassing dus!