Er waren slechts 2 kandidaten, Annette en ik. Eerst moesten we 10 bakken modder verwijderen die voor de poort lag, wegens de jaarlijks wederkerende modderinstorting (de doline is instabiel). Vervolgens bleek er vlak na de ingang een grote instorting te hebben plaatsgevonden, de hele wand was rot en er lagen beneden het putje blokken van wel 50 kg. De doline zuigt in de winter aan en de ijskoude lucht van -12° van de voorbije weken heeft alles doen kapot springen (gélifraction, in het Frans.) Enfin nadat dit geruimd was konden we verder. Er was veel water in de rivier en her en der sporen van recente overstromingen. De Siphon Exterminé passeerde vlot maar wat was het water koud! Tegen dat je erdoor was, waren je handen afgevroren. De beek stroomt buiten nog over de bevroren ondergrond en het water in de grot was nog veel kouder dan normaal. Gelukkig hadden we vandaag geopteerd voor onze dikste neopreenpakken.
Onderweg herinnerde ik mij dat we de waterdichte Canon D10 bij hadden zodat we wat van de waterpret konden filmen. De Fagnoules is en blijft de spectaculairste watergrot die je in België kan doen. Pure pret, zeker met zo’n hoog debiet. De waterval donderde als een straaljager. De Siphon Moche passeerde nog vlot, doordat hier de rivier nog steeds door 2 buizen stroomt en niet door de sifon zelf.
Aankomst na de Montée Impossible, boven in Salle du Col. Daar begint de Galerie Clair-Obscur en die was zeer mooi; hier en daar stond er wel 20 cm water in. Dan de beruchte voute-mouillante. Tegen dat je hier bent, ben je weer opgewarmd en de duik tot aan je oren in het ijskoude water is minder leuk. Toch is dit niet de rivier maar wel stilstaand infiltratiewater. Dan de Galerie Océade, voor mij het mooiste dat er in België te doen is. Daar kan geen Emotions of BDW tegenop. Opeenvolging van gours, bassins en watervalletjes, een echte mini-Pourpevelle. Ondertussen was ik nog steeds aan het filmen zodat voor de eerste keer onze lezers ook eens kunnen zien wat de progressie in dit waterparadijs inhoudt.
100 m verder, aankomst aan de “pseudo-sifon”. Deze komt enkel in de herfst open en geeft dan toegang tot nog +/- 400 m galerijen: a) de afdaling tot aan de Siphon 9 en b) de toegang tot de vorig jaar ontdekte Réseau de l’Echo, doel van onze tocht. Twee opeenvolgende ploegen hadden hier in november 2011 een ware dwangarbeid uitgevoerd: over 50 m lengte was een 60 cm diepe gracht gegraven achter de pseudosifon, waardoor deze in principe niet meer kon dicht komen. “In principe” want het kreng bleek toch potdicht te staan! Dat was een bittere pil; onze gracht was dus ofwel ingestort ofwel niet diep genoeg. En we zullen dus tot na de zomervakantie moeten wachten om in de Réseau de l’Echo verder te doen.
Om de dag te redden zijn we dan nog een dik uur gaan graven in een zijgang van de Salle du Col.
Dan naar buiten, met onderweg nog wat herbalisering en zelfs het uitstippelen van een ander parcours, waardoor een mooie vloer met gourtjes voortaan ontweken kan worden in de Galerie Obscure.
En de knie: prima, weer klaar voor het betere werk. Maar de rug dat is een ander paar mouwen; indien er iemand een nieuwe rug te koop weet, dan graag.
Klik hier voor een filmpje van een minuut of 10 dat een goed beeld geeft van het “waterachtig” karakter van onze geliefde Fagnoules (lukt het niet sla de link dan eerst op je schijf op)
tof filmke ;-)
BeantwoordenVerwijderen