Het nieuwe jaar werd fluks ingezet... in de D3. Na de teleurstelling van vorige week (we zagen in de verte een heel nauwe spleet) moesten we die spleet toch eens trachten te bereiken, om er in te kunnen kijken. Wie weet verbreedde ze wel naar beneden toe, zat er een diepe put onder enz. enz.
Jos, Annemie en Paul hebben zich dus nogmaals een dag afgebeuld (zondag 2/1). Het door ons gecreëerde gangetje is immers hoekig en scherp en daalt tamelijk fors wat het wreed lastig maakt om het puin eruit te halen. En puin dat was er, we haalden er tientallen bakken van omhoog. Maar helaas... de nauwe spleet rechtdoor werd uiteindelijk bereikt en we kunnnen alleen maar vaststellen dat het nog over enkele meters extreem smal blijft (een vuist breed) en dat er zekers niks verticaals omlaag gaat.
Wel zijn we een andere spleet tegengekomen, die haaks naar links gaat en waaruit eveneens een zeer hevige tocht blaast. Maar deze spleet is exact 2 cm breed en dat over minstens een meter. Verder kunnen we niet zien... Kortom, geen enkele reden tot feesten en het gangetje dat we de voorbije weekends gemaakt hebben (intussen toch al een meter of 6-7 lang) mag met recht de naam "Boyau Dépri" krijgen. Het wordt stilaan ook problematisch om het puin buiten nog te stockeren.
Het was de 25ste keer dat we in de D3 gingen werken, en om en bij de 100ste keer in Hamoir. Het mag/moet daar spoedig gaan vooruitgaan, want we beginnen het toch wel op onze sijsjes te krijgen. Avalonners zijn geduldig, nooit opgeven is ons devies... maar trop is trop en teveel is teveel!
Annemie kan er nog mee lachen dus zo depri zal het daar wel niet zijn zeker.
BeantwoordenVerwijderenDe D3 een tijdje laten rusten en dan met nieuwe moed erin vliegen. Ik heb alvast een aanvalsplan.