Zondag 9/1/2011: De Ourthe had Hamoir en omliggende weilanden onder water gezet en van één ding waren we 's ochtends al zeker; wij zouden vanavond geen pinten kunnen gaan pakken in ons stamcafé aldaar (tenzij met een roeiboot). Eerst wat ongegeneerd ramptoeristen, indrukwekkend toch, die kracht van het water. De Ourthe met een debiet van 300 kuub per seconde, dat is een spektakel dat je niet alle dagen meemaakt. De debietmeter aan de Ourthe stond zelfs half onder water, ook niet alledaags. Een beetje jammer dat we geen tijd hadden om wat actieve verdwijnpunten te gaan bekijken, want daar was het vast en zeker ook weer prijs (tiens, geen Hollanders vast in de Haquin vandaag? ).
Eén ploegje (Rudi, Paul, Rob) trok naar de Trou des Côtes, een ander naar de A114 (Dago, Tobias). In TDC hadden we 2 objectieven: puin ruimen in de shitspleet in Salle Menthos en hopelijk erdoor geraken, en verdere explo van de benedenverdieping. Maar gauw bleek dat de grot, die anders bijna stoffig droog is, heel nat was. Overal druppelde het, en overal was de anders droge klei veranderd in vieze smurrie. Dat was absoluut niet compatibel met deze supergeconcretioneerde grot: in alle mooie stukken kruip je rond in onderpak en op sokken en vooral die sokken moeten echt wel droog en dus proper blijven. Eén stap in de modder was al genoeg om een witte vloer voorgoed om zeep te helpen.
Leuk: drie kleine Hoefijzerneuzen gezien, zeldzame beestjes.
Toch maar eerst de mooie stukken aan Rob getoond die hier nog niet was geweest (Rob noemde zichzelf een "olifant in een porseleinwinkel", tja ik citeer maar hé), dan verder naar Salle Menthos. Ons onderweg verbaasd over een merkwaardig fenomeen: In Salle des Invités spoot er een straal water schuin uit het plafond, net boven onze aluminium brug (de Lange Wapper). Niks voor mensen met een zwakke blaas, zoiets, maar wel handig om onze watervoorraad aan te vullen. Videovoorbeeldje hier (10 sec).
De shitspleet in Salle Menthos kostte me weer 3 gaten extra in mijn onderpak, en de vorige plop was niet zo goed gelukt dus we konden daar weer niet door. We zien 2 meter verder, lijkt net passeerbaar voor de smalsten. Nieuwe plop en wegwezen. Ons plan om verder te exploreren in de onderverdieping, die anders ook al wat modderig is en vandaag vast en zeker een modderbak, hebben we maar laten varen.
Op weg naar buiten nog een half uurtje geworsteld met een grote rotsplaat in Salle du 21/7, waarachter "iets" verder scheen te lopen. Nadat Rob en ik het ding vermorzeld hadden, konden we er voorbij. Jammer genoeg liep 3 meter verder alles dicht in grote blokken.
Buitengekomen naar de D3 gegaan. Eerst een boel puin, dat daar van vorige zondag nog lag, naar buiten gebracht. Dan nieuwe plop, zeer geslaagd want daarna tot 18u 's avonds puin ruimen. We zijn alweer een halve meter gevorderd, maar zoals de vorige keren reeds gerapporteerd: het vervolg is zeer smal en dat nog over een flinke afstand. Maar de boer, hij ploegde voort.
Het duo Dago/Tobias zat 140 verder in het bos in de A114 te krabben. Relaas van Dagobert:
De werkplaats is echter één van de lastigste die je je kunt inbeelden. Een smalle spleet met net voor de linkse bocht enkele bulten waardoor je in de hoogte ook niets meer over hebt. Dus weinig of geen plek om een hamer of koevoet te hanteren. Gelukkig stroomt er geen beek door. De eerste uren zijn we bezig met het elimineren van de bocht en het is pas in de late namiddag dat we eindelijk naar links kunnen. Na het elimineren van nog 2 blokken in de vloer kunnen we eindelijk tot vanachter kruipen. Na het ruimen van enkele blokjes die voor een spleet liggen kan ik verder kijken in een dalende spleet en zie ik toch wel een metertje of 2 ver. En wat ik zie is niet zo slecht. In de spleet hangen her en der wat blokken maar die lijken wel hanteerbaar. Vooral langs de rechterkant is het mogelijk om te ruimen. De tocht is alomtegenwoordig.
Rond kwart na 6 stonden we allen aan de auto waar we Mario en Annemie troffen, die vandaag in de Ronsombeux hadden gezeten. En aangezien we geen zin meer hadden in het cursushoofdstuk "Exploratie van waterrijke galerijen" zijn we maar naar een café - of beter rokershol - in Hamoir getrokken dat we zonder pontonnière of neopreenpak konden bereiken.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten