dinsdag 5 oktober 2010

Een slag in het water

De voorbije zaterdag was er een duik gepland in de A132, ons nieuw grotje in de Vallei van de Lembrée, waarin we een zicht hebben op de ondergrondse rivier. De duik lag al lang vast, maar daar trekken de weergoden zich niks van aan, natuurlijk. Veel neerslag dus vorige week, waardoor het debiet van de Lembrée tegen zaterdag 2/10 naar zowat 600 l/s steeg, terwijl we eerder op 100 à 150 l/s hadden gehoopt.

Bron: http://aqualim.environnement.wallonie.be/aqualim?SELECTSTATION=L6300

De duik werd dus afgeblazen, maar we moesten er toch heen omdat er daar nog altijd een fluorimeter te recupereren was (zie http://scavalon.blogspot.com/2010/07/nog-een-kleurproef-en-nog-meer.html). Dus wij daar met drie naartoe (Michaela, Bart en Paul). Heerlijk weertje, overigens, en de verleiding om gewoon buiten in de zon te gaan liggen niksen was groot! Maar eens in de grot stonden we toch wel even te kijken toen we zagen dat de ankerpunten van ons touw zowat een halve meter onder water stonden. De put zelf, die zowat 9 meter diep is, stond dus geheel vol water. Al goed dat we onze duiker Nico Hecq hadden afgebeld.

10 meter diep water... op zoek naar het touw

Omdat de fluorimeter onderaan het touw was vastgemaakt, moest er dus een Chinese vrijwilliger in het troebele sop gaan zoeken naar dat touw. Dat lukte gelukkig, en zo ook het opvissen van het dure instrument. Daarna maakten we een vluchtige topo van de grot, vooral om te zien hoe het waterniveau zich verhoudt tot het niveau van de rivier buiten. Tenslotte desequiperen van het touw en wegwezen.

Oef... we hebben beet, daar is de fluorimeter

Het was toen al ruim na twaalven en dus besloten we in de vallei te blijven en onze pijlen te richten op de A147. Zie http://scavalon.blogspot.com/2010/06/oude-liefde-roest-niet.html. De laatste keer was hier een berg puin achtergebleven en dat werd er nu allemaal uitgehaald, een heel karwei. Daarna werd er verder gewerkt in het (zeer instabiele) vervolg. Tegen 17u hadden we daar een gat opengemaakt van zowat een decimeter groot waaruit een flinke tocht waait. Wordt dus vervolgd, maar stuttingswerken dringen zich op want het wordt zeer gevaarlijk daar. Het blijft nog steeds de vraag of deze toch afkomstig is van een grot, of gewoon een circulatie is met wat hoger gelegen spleten. Voorlopig zitten we helemaal niet in iets grotachtigs, integendeel we zijn de grot er zelf aan het maken…

OP weg naar de A147, doorheen velden van springzaad

4 opmerkingen :

  1. Slik, da's wel straf dat het water zo hoog komt. Maw de kans dat we dit jaar daar nog een duik in kunnen laten doen is zeer klein.

    Maar dat het water zo hoog komt kan ons ook iets leren natuurlijk. Als we de wet van verbonden vaten erop na houden betekent dit dan niet dat er stroomopwaarts nog ruimtes moeten zitten op dezelfde hoogte?

    Misschien wel een hoge collecteur die vol water komt te staan.


    Dagobert

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Euh ja de hoge collecteur van de Emotions, tiens.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ja maar die ligt nog wel eind verder stroomopwaarts en een stukje hoger

    Maar idd veel verval zit er niet op dus met die collecteur zal die wel communiceren.

    Trouwens is het uit te vogelen of de hoogwaterstand in de winter in den emotions (aan de PDM) overeenstemt qua hoogte met de waterstand in de A132 qua hoogteligging ?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. a) daar kan momenteel niet veel met zekerheid over gezegd worden want de exacte hoogteligging van de Emotions is niet gekend.

    b) die waterstanden kunnen gewoon niet dezelfde zijn, stroomopwaarts zal het altijd hoger staan en hoe meer debiet hoe meer verschil. Dus wil je dat vergelijken dan doe je dat best niet in de winter of bij crue (PS: communicerende vaten dat verhaaltje gaat alleen op bij stilstaand water).

    BeantwoordenVerwijderen