Causse Méjean 3 tot 11 april 2010

Zaterdag komt iedereen na een vlotte rit aan in de gite van Riesse. Voor de Biekes weliswaar met een omweg van twee uur (probleem in Brussel met wiellager van mijn aanhanger en dan “even” via Lokeren om alles over te laden in Barts aanhanger). Het weer is wel verschrikkelijk slecht: de regen valt heel de dag met bakken omlaag.

Zondag gaat ploeg 1 de Aven de la Cheminee equiperen (Paul, Tobias, Annette, Kris) tot op -280. De zakken waren al thuis gepakt, de grot ligt op 3 km van de gite en Paul kent ze nog wat van lang geleden. Het equipement gaat vlot; en om 16 uur zit het viertal al weer in de gite, de fles Porto soldaat te maken. Schitterende, propere grot, waar we niks dan bewondering kunnen opbrengen voor de gigantische desobstructiewerken van de MJC Rodez en Alpina, gespreid over 15 jaar. De rest (Bart, Kim, Ellen, Peter C, Annemie, Friedemann) doet de Aven de Mont Buisson 3, een verticale, -137 m diepe aven. Zondagavond worden we vervoegd door Eric Boyer van Rodez, een van de drijvende krachten achter zowat elke grote exploratie hier op de Causses.

Maandag gaat Eric ons “even” hun grot tonen: de Aven de la Cheminee. Het trio Peter C, Ellen, Annemie houdt het rond -280 voor bekeken, jammer want het mooiste van de grot moet nog komen. De rest (Kim, Kris, Bart, Paul, Annette, Tobias, Friedemann en Eric) equiperen verder vanaf -280 tot -365; vooral de laatste P40 is grandioos in een supergeconcretioneerd decor en in het stuifwater van twee riviertjes die omlaag spetteren.

Beneden staan we gauw in de collecteur, een kleine rivier die we stroomafwaarts kunnen volgen in een gevarieerde galerij. Einde op exact -400, op een sifon. Op de terugweg duikt Eric een zijgang in (affluent), na enkele honderden meters en een klim van 10 m komen we in le Nouveau Monde: een reusachtige fossiele galerij. We gaan tot Salle David maar de grot loopt hier nog kilometers verder. Tot slot doen we nog het stroomopwaartse stuk van de collecteur: magnifiek uitgesleten. Oh ja: de paar kilometers die we hier beneden afmaalden telden voor drie, want aan Erics bekende speedtempo.
Volgt nog een laatste formaliteit: bijna 500 m touw desequiperen maar dat gaat allemaal vlot en rond 20u is de laatste man buiten. Aanrader voor wie een gevarieerde, propere en stevige grot wil doen, met meer dan alleen putten.

Dinsdag gaan de diehards (Bart, Kris, Tobias, Peter C, Friedemann) de Aven de Trouchiols doen, een grote openluchtput van 128 m diep, in één keer omlaag. Eentje uit de oude doos voor de Biekes, dus die gaan inkopen doen in Florac en wat wandelen, samen met Annemie. Het weer is overigens heerlijk. Daarna worden de kitzakken ingepakt voor de grote klepper van morgen: de Aven de Banicous (-340). ’s Avonds, wanneer de grotters terug zijn, blijkt dat zij een hele middag achter de Trouchiols hebben gezocht. Niet gevonden, wel in 3 andere putten gezeten, waaronder een die vol rottende karkassen van everzwijnen lag.

Woensdag: de equipeerploeg (Bart, Kim, Ellen, Annette en Friedemann) vertrekt vroeg naar de Aven de Banicous (die ook al vlakbij de gite ligt). Ik heb Bart het equipement in zijn nek gedraaid (ik equipeerde de grot een jaar of 10 geleden en herinnerde mij dat het best pittig was!); ongetwijfeld zal hij hier veel ervaring mee opdoen. De desequipeerploeg (Tobias, Annemie, Kris, Peter en Paul) wacht geduldig 3 uur en gaat dan de anderen achterna.
De Banicous is een van de meest indrukwekkende avens die er te doen valt, de putten zijn allen overmaats van diameter. Op -145 eindigt een prachtige P53 boven een groot en diep meer, via acrobatische richels moet men het meer oversteken. Dan een reeks zeer natte putten waarin droog blijven onmogelijk is, en dan “the big one”, waar we alle equipeerders terugvinden die op een richeltje staan te kleumen tot Bart diep onder hen het touw heeft uitgehangen. Het wachten duurt lang maar het is het waard. Een eerste verticale (P22) gaat naadloos over in de gigantische P94. Na 40 m wordt deze wel 20 meter in diameter en gaat het vrijhangend omlaag. De put is van boven tot onder geconcretioneerd; schitterend. Een laatste kloof van 23 m besluit de verticale die in totaal dus zowat 140 m diep is. Nog een P12 en we staan bijna beneden, waar we ons in de Fagnoules wanen: dammen en flexibele buizen kanaliseren hier het water van de rivier en laten toe de laatste ressauts droog af te geraken. Infrastructuurwerken van de MJC Rodez, die jammer genoeg niet toelieten om het vervolg van de grot te vinden. Volgt nog een flink desequipement; maar om 20u staan we buiten en zit de klus erop. Prachtige trip.

Donderdag: na de klepper van gisteren is het een rustdag. De 4 Biekes doen een magnifieke wandeling langs de “balcons” van de Jonte en Tarn (langs o.m. de beroemde Vase de Sèvre, een 20 m hoog vaasvormig restant kalksteen, en langs de Balcon du Vertige: duizelingwekkend hoge afgronden. De anderen (Bart, Friedemann, Peter, Annemie, Tobias, Kris) bezoeken eerst de Aven Armand, een toeristische grot die je echt wel een keer in je leven gezien moet hebben. Hun plan om daarna de vlakbij gelegen Aven de Barelle te doen moeten ze opbergen want er zit een andere ploeg in. Dan maar naar de Aven des Avens, die ze bij gebrek aan een topo en het juiste materiaal slechts half kunnen bezoeken.
Vrijdag is het opnieuw heerlijk weer, het lijkt wel zomer. Paul en Annette gaan de voorraden weer op peil brengen in Florac, spelen taxi omdat er een auto te weinig is voor de grotploeg, en gaan wandelen in de buurt. De anderen (Bart, Friedemann, Peter, Kim, Ellen, Tobias, Kris) gaan nog een diepe doen: de -320 m diepe Aven de Drigas. Vele kleine putten maar een massa touw en equipeerwerk. Ook in deze doline blijkt een titanenwerk te zijn verzet qua desobstructie; er zijn honderden kubieke meters puin uitgehaald (door l'Aragonite van Millau). Maar de beloning was er dan ook naar: een magnifieke grot. Geen enkele put dieper dan 20 m, maar er zijn er wel héél veel en er gaan dan ook 5 kits touw mee! Rond -160 is er een nauwere passage; er voorbij ligt het mooiste stuk van de grot; proper, aquatiek, een opeenvolging van bassins en putjes. Wegens het vele equipeerwerk wordt het wat te laat en zo wordt ergens rond -260 de terugtocht aangevat. Volgend jaar maken we dit karwei af!
Zaterdag is het nog steeds prachtig weer. We hebben bijna 700 m touw vuil gemaakt dus gaat een ploeg (Kim, Peter, Bart, Friedemann en Ellen) naar de Tarn (rivier), om aan het pittoreske dorpje Castelbouc touwen te kuisen. Niet zonder eerst de Grotte de Castelbouc Nr 4 te hebben gedaan: een enorme tunnel die na bijna een halve kilometer eindigt op een diepblauwe en grote sifon. Onder het motto "zot zijn doet niet zeer" gaat een trio mafkezen wat in het ijskoude water zwemmen.

Intussen zitten Paul, Annette, Tobias en Kris in de Aven de Lacas, de mega-ontdekking van de MJC Rodez, die we vorige jaar reeds bezochten. We dalen af tot -300 en doen een stukje rivier, en maken foto's in de putten en in de Salle des Charbons.
De grot is nog steeds in explo en vast geëquipeerd. Schitterende grot met prachtige, ruime putten. Aan de ingang babbelen we wat met de mannen van Rodez: zij hebben vorig weekend "de collecteur" ontdekt. De kilometers rivier die we er vorig jaar reeds deden, blijken dus maar een zijriviertje. Van deze grot horen we nog!

Zondag gaan we allen naar huis. Een fantastische week met voor elk wat wils en vooral droog weer.

En oh ja: ergens tussendoor werd nog een grote fotosessie gehouden in een subliem geconcretioneerde grot (met grotparels à volonté) die we uit discretie Grotte Recyko noemen...

Een selectie foto's van deze leuke week kan je hier bekijken. Foto's zijn van Bart, Friedemann, Paul, Kim, Ellen.

Deelnemers: Kim, Ellen en Paul De Bie; Kris Vermeulen; Bart Saey; Annette Van Houtte; Tobias Speelmans; Friedemann Koch; Annemie Lambert, Peter Coun