De eerste duik in Siphon 8

Zondag 5 juli 2009 zijn we met een vijftallige ploeg naar sifon 8 getrokken. Michel Pauwels (duiker), twee leden van Sc t' Es Nauwe en twee Avalon leden. Zoals steeds bij een duik heb je veel materiaal te sleuren en ook vandaag was dit niet anders. Een hoop zware kitzakken met duikflessen en ontspanners moesten naar achter gebracht worden. Maar we waren zeer gemotiveerd want misschien was er vandaag wel een première te doen, voor Michel dan toch. Voor Marc Pauwels en Dennis Verstraeten was het een eerste kennismaking met de grot .
Vooraleer we in de Fagnoules kropen heb ik hun eerst de omgeving laten zien, de perte, de doline en ook even de Chantoir de  Buq. Ondertussen was Michel  gearriveerd. Ons omkleden gebeurde  onder een reeds verstikkende warmte. Het onweder kregen we vandaag nog op onze kop, dat kon niet anders.

De trip naar achter verliep vlotjes, zonder problemen en als een geoliede motor werden alle zakken op moeilijke plaatsen doorgegeven en zo geraakten ze ongehavend aan de sifon. Michel maakte zich klaar voor de duik en ondertussen ging Annemie samen met Dennis en Marc een kijkje nemen in de Oufti-Amai.

Ik zou bij Michel blijven om te assisteren en om foto's te maken.
Michel was klaar en probeerde een eerste keer. Hij liet zich in de sifon zakken en lag al met zijn hele lichaam in het water. Maar zijn hoofd bleef nog boven, hij kon precies niet verder.  Na wat voelen en aftasten vroeg hij een schupje en hop hij was terug weg, ditmaal met zijn mondstuk op en onder water. Maar ik kon zijn helm nog goed zien en volgen waarmee hij bezig was. De minuten gingen voorbij, het schupje kwam weer boven, Michel bleef onder en gebruikte zijn  handen om te graven en na ongeveer 20 min kwam hij er weer uit.
Even opwarmen en vertellen hoe de zaak erbij stond. De sifon zakt volgens Michel niet veel, hoogteverschil ongeveer een halve meter, en daarna loopt hij terug horizontaal. De bodem bestaat uit grint en keien die hij probeert weg te graven maar aan de zijwanden steken rotspunten uit die hem hinderen. We hebben geen hamer en beitel bij, spijtig. Michel gaat voor een tweede keer de sifon in en graaft zich steeds verder weg, zijn helm verdwijnt nu al onder een rotsblok. Ik probeer zo goed mogelijk alles op film vast te leggen maar het is ook mijn eerste keer dat ik film en heb hiermee nog geen ervaring. Het resultaat is dus ook maar pover.
De tijd vloog voorbij want ik vind zo'n duik altijd zo spannend dat het lijkt of Michel  maar enkele minuten weg is geweest en achteraf  blijkt dan dat hij bijna een uur onder water heeft vertoefd.
Net als Michel terug boven kwam waren de anderen ook terug. De timing kon niet beter. Alles  ingeladen en de terugtocht werd aangevat.
Boven aan de waterval lag nog een hele hoop materiaal dat terug naar buiten moest dus hebben we  nog  wat extra gewicht op onze ruggen geladen. De grot begint stilletjesaan terug netjes te geraken.

Als afsluiter zijn we nog een frisse pint gaan drinken en de regen die verwacht werd maakte een einde aan deze zonnige dag.


Onderweg naar huis openden ze boven de sluisdeuren en viel de regen in bakken naar beneden.
Toch een geslaagde dag met hoop voor de toekomst.

Michaëla