Jonction des Malades - vervolg

door Rudi

Het beloofde spannend te worden (letterlijk). Voor de derde maal naar de Jonction des Malades, deze keer met Annemie die er toch niet 100% gerust in was. De verbinding gaatjes tussen Buc en Fagnoules die Paul vorige keer opgemerkt had waren ondertussen iets ruimer, na een half uurtje hameren op rotsen en vingers kon ik erdoor en nog een kwartiertje later passeerde ook Annemie. Vanaf nu hebben we geen gordel meer nodig voor een traversée.
Het doel van de dag was weerom ´de gang die in een interessante richting gaat´ maar wel op 20cm na opgevuld is met klei. Het soort klei waar je goed met kan boetseren, dat lekker zwaar is en overal aan blijft kleven (en je wasmachine verstopt). De rest van de dag stond vast, bakjes vullen, trekken en uitkieperen. We zagen zo ver rechtdoor dat het spannendste was of je nu op de rechter of de linkerzij zou liggen om alles weg te graven. En dan wanneer het tijd is om door te gaan, verdorie dat loopt dood vanachter. Totaal onmogelijk want er is tocht, zou het nu naar onder of naar boven gaan, links of rechts. Snel minder diep graven en zo ver mogelijk vorderen, tot het moment dat je potvast zit en nog niets ziet... De spieren willen niet meer, de dag zit er op, wachten tot volgende keer, spannend...