Hoe zou het zijn in de Fagnoules?

We kunnen hier nu niet elke week een verhaal over de Fagnoules posten, dat zou wat eentonig worden. Maar toch even een stand van zaken.
Er is nog verschillende keren aan de boveningang gewerkt, die nu over vrijwel heel de lengte voldoende breed is gemaakt. Ook de topo is gemaakt.

Maar hetgeen ons natuurlijk meer interesseert is de exploratie post-sifon 6. We zijn er de voorbije weken weer twee maal in geslaagd die S6 leeg te pompen. Maar dit is een gecompliceerd en gevaarlijk gebeuren, dus we hebben onszelf opgelegd om niet verder te exploreren (lees: veel tijd voorbij die sifon door te brengen) zolang de sifon niet definitief geëlimineerd is. En die "eliminatie" schiet goed op: de shock-ploeg heeft de voorbije weken de sifon enkele malen pijn gedaan, vrezen we :-) .

Met wat geluk is binnen enkele weekends de sifon open! En dan... zal één van de mooiste periodes aanbreken die Avalon al heeft meegemaakt. De exploratie en topo van de Réseau Oufti-Amaai is op zich al een bijzonder uitnodigend gebeuren. Gisteren nog hebben Annette en Mark deze réseau bezocht (ze waren er nog niet eerder geweest) en ze zijn bijzonder enthousiast teruggekomen! Maar er is meer: een sterk tochtend gangetje dat zich boven de sifon 8 bevindt, laat hopen dat we die sifon langs daar kunnen passeren en opnieuw de actieve collecteur terugvinden. Dan is alles mogelijk. Er zijn nog kilometers te gaan tot aan de resurgentie!

En er is nog een derde mogelijkheid, waar we gestopt zijn voor een vernauwing met daarachter een grote galerij, en echo! Alleen is er enige discussie in welke richting dit gaat, sommigen menen zelfs dat het zou teruglopen van waar we komen, en een mogelijke verbinding met de galerie Perdolan vormen. De afstand is echter nog heel groot, maar mocht dat zich realiseren, dan shunten we in één klap de Siphon Moche (S5), de Siphon 6 én de Siphon 7 !

Werk aan de winkel dus. Over werk gesproken: 1 mei 2008 is immers de dag van de Arbeid, en arbeid hebben we gisteren gehad met Marks auto. Mark was er namelijk als eerste in geslaagd om zijn auto muurvast in de gracht te rijden, op het glibberige weggetje naar de grot. Maar na een uur graven, krikken in de modder, het aanslepen van golfplaten en platte stenen, en vooral de trekkracht van de auto van Peter (die manu militari werd opgeëist); kreeg de kleine Citroen Saxo zijn grote broer C8 uit de sompige gracht getrokken. Het vreemde van het verhaal was dat we 's avonds in het café op Rocheforts werden getracteerd door... Dagobert.

Spoedig enkele foto's hier (hint aan Peter)