Brevetstress

Er waart een spook door onze geliefde club. Een brevetspook. Beter: een brevet-B-spook. Valt niet te verwonderen. We zijn met z'n zevenen om binnenkort in de galerij der volleerde speleo's te worden opgenomen. En dat laat zich voelen. In eerdere berichten op deze blog kon je al lezen dat er wat op en af wordt geoefend. Duo's of trio's Avalonners op pad naar de Abime de Lesves, naar de Ozer, of, zoals ik enkele dagen geleden, naar de Abime de Beaumont. Rode draad op zo'n oefendag is de vraag: "Wat als er op het examen dit of dat, zus of zo,...". Met wat geluk hoor je dan wel wat dingen van de examens van de vorige jaren, en weet je dat je bij die examinator beter af bent dan bij die andere. En je komt te weten welke venijnige strikvragen er kunnen tussenzitten. De addertjes. Doet me denken aan m'n leraar geschiedenis van vroeger. En de ene clubgenoot blijft heel rustig bij dit alles. Hij of zij kijkt heel relaxed dat examen tegemoet. Anderen krijgen dan misschien weer bloeddrukstoornissen, vapeurekes, als ze aan dat examen denken. Valt ook niet te verwonderen. De ene is immers een natuurtalent, zo'n type dat de lessen van de voorbije brevetweekends absorbeert als een spons, terwijl de andere misschien krampachtig eender welke stomme knoop- of takeltechniek aan z'n bureau thuis uit het hoofd zit te studeren. Het vervelende bij mij is dat ik in geen enkele categorie thuis hoor. Een natuurtalent ben ik niet. Dat bleek weer in de Beaumont een paar dagen geleden, toen ik met Kim zou proberen beneden te geraken. Ik ging het eerste stuk equiperen, Kim het tweede. Het eerste wat ik moest doen was een dubbele paalsteek leggen. Nu is zo'n dubbele paalsteek wel een klein detail als je brevet B volgt, maar toch, ik hoorde het te weten. Gelukkig kon Kim me in de gaten houden. Ze is een natuurtalent. Van nature uit, of stamboomgewijs - haar achternaam: De Bie - ik zou het niet weten. Maar bij mij, studeren, aan het bureau thuis, komt er ook weer niet van. Dus zal er een dag komen dat ik me ongerust zal moeten beginnen maken.
Misschien is het feit dat we met z'n zevenen dit brevet volgen er wel de oorzaak van dat er een vorm van gezonde concurrentie bestaat onder de brevetters. Het zou immers nogal opvallen als er 6 geslaagd zijn, en eentje van ons niet. Laat me er nu van uitgaan dat ik die ene ben, dan wil ik hier wel even beklemtonen dat ik de begeleiders van brevet B heel erkentelijk ben voor zoveel tomeloze inzet. Toffe peeën. Ik zou dolgraag eens op hun roddeluurtje 's avonds op zo'n weekend aanwezig zijn, waar alle stommiteiten van de cursisten op tafel worden gesmeten, en er zo nu en dan eens vettig wordt gelachen om die of die flater (den dienen kan nog gene dubbele paalsteek leggen). Maar serieus, ik meen het dat die WSV-gasten knap werk verrichten. Zo helpe mij God - en Karl Willems - op het examen.

Frank