Een goedgevuld weekend

door Dagobert L'Ecluse

Zaterdag 16/11 vertrekken we met een volgeladen auto richting Ardennen. We dat zijn Annemie, Peter, Hervé, Dagobert en Julans (Spero).  Eerste stop is de gîte in Hurlevent waar we de 2 jongsten (Hervé en Julans) droppen op het jongeren weekend. Zij zullen zich de komende dagen uitleven in verschillende grotten in het Luikse. De Sainte-Anne, Beaumont, Veronika en de doorsteek Chawresse-Veronika zullen de revue passeren. Naar wat ik opgevangen heb was het een goed gevuld en leuk weekend 

De volgende halte is Hamoir waar het andere drietal een klassiek bezoek brengt aan de TDC. Voor Peter een test(je) om eens te zien hoe hij zich doorheen geconcretioneerde zones moet bewegen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de vleermuizen te tellen. Doorheen de grot zie ik er 7 hangen, allemaal kleine hoefijzerneuzen. Sinds dat we de grot ontdekt hebben en opengemaakt stijgt het aantal jaar na jaar. De mensen van Plécotus zullen weeral blij zijn met onze bevindingen. 

Een kleine hoefijzer.

Na een 3-tal uurtjes zijn we rond en is Peter met vlag en wimpel geslaagd in het slalommen tussen concreties. Terug aan de auto eten we wat en hop richting Nettine. Daar ligt de A160, met zijn 3 mogelijke ingangen, te wachten op ons. Ik gids de andere 2 ernaar toe doorheen het paleokarstbos. Overal zijn hier karstverschijnselen te zien, ze zijn echter niet allemaal natuurlijk en dat maakt het moeilijk om de juiste plaatsen te vinden om aan te werken. Eerst duiken we de boveningang in, er komt een lekkere warme en vochtige tocht uit. Dat kan maar 1 ding betekenen, hier zit een grot achter. Maar er komt ook een dierlijke geur uit en dat betekent dat de das ook terug is. En ja hoor een beetje verder zie ik al een eerste kuiltje met verse uitwerpselen. Gelukkig zit de das in het stuk waar we niet moeten zijn. Maar toch zijn er overal nog sporen van graafwerkzaamheden. 

Ik toon Peter en Annemie de terminus en leg hun uit waar ze straks aan mogen komen graven. Terug eruit en naar de 2 andere ingangen. De grote porche is toch wel indrukwekkend maar om hier verder in te geraken is er zwaar spul nodig.  Voor dat we daar mee beginnen wil ik eerst de andere 2 mogelijkheden bekijken. Ik begin aan de 3^e ingang terwijl de andere 2 terug in de boveningang gaan werken. Met de bosch hamer ik me wat verder in de ingangspleet. Maar na een tijdje moet ik me onder een overhangende blok leggen en dat vind ik maar niets. Die moet er dus eerst aan geloven maar ik kom van drup in de regen terecht en finaal moet heel de linkerwand voor de ingang eraan.  

Tegen een uur of 16:00  zijn de andere 2 terug en wieroken we deze ingang maar veel tocht is er niet te merken. Hmmm misschien toch niet zo interessant. We proberen nog een groot blok eruit te krijgen dat het zicht belemmert maar het lukt niet. Er zal dan toch een plopje nodig zijn om erin te geraken. We werken daarna nog tot dik 18:00 aan de boveningang. Hier geraken we een metertje verder tussen de wand en een instabiele puinhelling. De tocht is daar goed maar het is nog niet gewonnen. 

A160 - benedeningang

Op de terugweg  naar de auto zie ik nog een andere interessante plek maar het is te koud en we willen eigenlijk iets gaan eten. Ondertussen staat Paul al te wachten aan het hek van de chalet van mijn ouders. Hij komt van de JNS in Han-sur-Lesse en zal ons morgen vervoegen. Na een frietje in de frietbus en enkele flessen bier duiken we rond 23:00 onze slaapzak in.  

Zondag 17/11 staat de D3 op het programma. In de D3 ligt er overal al puin opgeslagen van de vorige keren. Nu we met 4 zijn kunnen we het min of meer vlot naar buiten krijgen. Daarna kunnen we beginnen met onze destructieve bezigheden. Eerst ploppen we nog een lastige bocht op het traject naar beneden en daarna pakt Paul de terminus aan. Dit wapenfeit werkt bijzonder goed en we zijn uren zoet met het puin. Er komen zeer grote blokken uit en op 2 na liggen die allemaal al buiten.  

Gek doen doet geen zeer.

En wat is het vervolg zullen jullie trouwe bloglezers je misschien afvragen. Wel het ziet er goed uit. Vorige keer wisten we al dat we niet langer horizontaal gingen gaan maar dat het recht naar beneden ging. Vandaag zien we duidelijk via verschillende gaten en spleten naar beneden. De meeste tocht komt van daar en waait ons rond de oren. Volgende keer gaan we volgens mij misschien wel een klein doorbraakje kunnen maken.

De terminus - vervolg op 1/12

Om 16:00 moet ik er punt achter zetten en spurt ik de heuvel af. Ik moet namelijk om 17:00 in Luik aan het station staan om Hervé terug op te pikken. Dat lukt ei zo na en ik arriveer daar om 17:05. Het was een goed gevuld weekend dat zeker voor herhaling vatbaar is.



De muur van puin neemt gigantische proporties aan.

Verslag : Dagobert
Foto's : Paul en Dagobert