Deel 1: Lembrée, 26/4/2012, Paul en Annette.
Kil en vochtig weer, dat is nu al een maand dat die aprilse grillen duren. Temperatuur rond de 11-12°, dus dat betekent dat de grotten weer amper zullen tochten. Grrr! Want om onze “plopwerken” te doen vooruitgaan, is een goede luchtverversing noodzakelijk…
Eerst halte is de Intuition. Daar ruimen we het puin van de plop die ik er vorige keer deed en zetten we er een nieuwe, wat verder in de meander.
Daarna naar de “Tié”. Zelfde scenario: plop ruimen (wat daar erg moeizaam gaat want we zitten nu al 3 m ver in een heel nauwe pijp) en een nieuwe plop zetten. We zijn er 2 uur mee bezig.
 |  |
Dan weer naar de Intuition. De CO-meter geeft achteraan in de meander nog 18 ppm aan, teveel dus. Het was te denken met zo’n flutweer. Dus gaan we naar het grotje dat ik vorige week ontdekte, Trou du Compost. Hier graven we een uur of 2 aan tot we zien dat er niet veel hoop op een vervolg is.
Weer naar de Intuition. Daar is de situatie nog steeds niet veel beter. En dat na 4 uur... Wat doen we? OK, weer naar de “Tié” hé. Maar daar blijkt de lucht ook nog te slecht. Het zit ons niet mee. Bovendien stroomt de Lembrée weer, en willen we droge voeten houden, dan moeten we elke keer een grote omweg doen telkens we van de ene naar de andere grot willen gaan.
Dan maar naar de Grotte de la Surprise. Die ligt flink wat verder, we arriveren er maar tegen 16u. Gauw erin, wat blijkt: felle aanzuigende tocht. Hadden we dit geweten, dan waren we wel ineens hieraan komen werken! We zetten een dubbele plop, en kramen dan op want we willen echt wel weten wat de “Tié” voor ons in petto heeft. Weer naar daar dus.
Daar is de atmosfeer intussen flink opgeklaard. Het ruimen van het puin blijkt een calvarie, het door ons gemaakte gangetje is nauw en zit vol met scherpe punten. Uiterst pijnlijk voor je ribben. Het is niet enkel puin dat er geruimd moet worden, want na de nauwe barst die we tot nu toe hebben gevolgd (2 cm 6 cm !!!) verbreedt het plots maar daar zit alles bijna tot het plafond vol met een uiterst kleverige klei. Het is te nauw om twee handen vooruit te krijgen vanwege een grote uitstekende rotspunt rechts. Maar toch zien we dat het verderop breder wordt en we horen nu ook een echo! Maar het blijft klotewerk en anderhalf uur lang putten we ons uit om te proberen voorbij de vernauwing te graven. Tegen 18u zijn we beurs en doet elke spier en gewricht pijn.
Die rotpunt rechts die moet weg! Ik neem de Hilti, boor het ding vol gaten en nadat ik er een kwartier als gek met de hamer op getimmerd hebt, barst hij eindelijk. Oef, we hebben nu wat meer bewegingsruimte en zo kunnen we nog wat klei wegwerken en finaal kan ik eindelijk erdoor floepen.
Wat zie ik dan: een zwart gat met erachter een grote ruimte. Zeker zo groot als de galerij ervoor (dwz 2x2 m). Hoera! Annette komt ook kijken en kan het gat wat vergroten. Het vervolg ziet er gewoon supergoed uit. Maar het is al na 19 u en we zijn allebei redelijk groggy. Hier staan we gauw terug. En zeggen dat ik de voorlaatste keer op het punt stond het hier op te geven!
Deel 2: Lembrée, 1/5/2012, Paul en Annette.
Het spreekt vanzelf dat we stonden te popelen om weer te keren naar de Lembrée maar eerst gingen we (Rudi, Nadine en Paul) op zondag 29/4 een dagje werken in de Chawresse, beneden de Puits Boubou. Kwestie van eens van horizon te veranderen en nieuwkomer Nadine wat touwtechnieken bij te brengen. Na het boren van de nodige gaten en het veroorzaken van een kortstondige akoestische show, gingen we weer naar buiten. Volgende keer geraken we erdoor! Daarna in het zonnetje nog wat karstfenomenen van de vallei in de GPS zetten.
Eerst naar de Grotte de l’Intuition. Voorwaar: na enkele pogingen geraakte ik door de meander! Na een 3 m lange uiterst nauwe passage werd het wat ruimer, kon ik rechtstaan en me draaien. Het vervolg was een lastige vernauwing ter hoogte van de vloer. Maar erachter was echo en dus toch maar proberen. Het lukte moeizaam en het bleek een “benenbreker”. Annette was er nu ook en we vervolgden onze weg. Jammer genoeg werden we gauw gestopt door een vernauwing van hooguit 10 cm breed. Erachter, opnieuw hoger en wat echo. Wordt dus vervolgd, maar er is te weinig tocht naar onze zin. Enfin, 10 m erbij, toch al niet slecht.
Dan naar de Tié de l’Aiwé waar eerst het puin van onze vorige Hilti-massage werd geruimd. Dan een half uur graven in de klei en zo geraakten we erdoor. Tot onze verbazing stonden we aan het begin van een grote galerij. Een maagdelijke vloer van klei die heel mooi in grote “plaveien” opgedroogd was (wat ons inspireerde tot de naam “Galerie des Dalles”) liep weg zo ver we konden zien. Alles was nu mogelijk en enthousiast gingen we op verkenning. Het enthousiasme steeg nog meer toen na 15 meter de galerij liefst 7 m hoog en 3 m breed werd. Waar zouden we uitkomen? Nergens, zo bleek gauw, want enkele meters verder liepen we tegen een muur van klei aan die de volledige galerij opvulde. Geen enkel vervolg zichtbaar. Grote teleurstelling want na +/- 13 dagen werk was dit onvoldoende resultaat. Maar wel een bevestiging van het potentieel van deze grot en het massief zelf, en dus zullen we onversaagd verder werken. We maakten wat foto’s en vervolgens de topo: in totaal 32 m erbij, waardoor de hele grot nu 110 m lang is (waarvan 51 door ons gevonden).
 |  |
Tenslotte weer naar de Grotte de la Surprise waar we nog een paar uurtjes plaats maakten in de nauwe galerij achteraan. Dit is nu allemaal ruim genoeg geworden, zodat we een volgende keer aan het serieuzere werk kunnen beginnen: het echte vervolg van de grot lokaliseren en aanvallen.
Om 17 u al naar huis, want het was clubvergadering.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten