Doorbraak via de Achterdeur

Eerst het voorspel (door Jos).

Zondag 6/5/2012 met Rob naar de achterdeur...

Het regende pijpestelen onderweg en dat was er ginder ook aan te zien. De Lhomme stond in redelijke crue en alles was kletsnat.
Gelukkig konden we ons droog omkleden, maar eens aan de ingang gekomen, bleek de hele ingangsput één grote modderbak. We waren allebei dus al snel getransformeerd in modderduivels en niet meer te onderscheiden van de omgeving. Goede camouflage!

De passage waar onze vorige ploeg gestopt was, is vlot bereikbaar. Vanaf daar zijn we beginnen graven. We waren echter maar met twee, en in de mate van het mogelijke hebben we alles zoveel mogelijk naar buiten gebracht. Maar op de duur was alles zo vettig en glibberig dat we genoodzaakt waren het puin en slijk in het gangetje rechts te deponeren. We moeten nu echt wel met drie zijn om goed te kunnen werken. Om kort te zijn: na enkele uren hadden we zicht op een penetrabel vervolg.

Niet het vervolg op de foto van Dagobert, maar een parallel gangetje. Dago had het begin hiervan ook al op zijn plannetje getekend, maar wij konden nu zien dat het echt wel 'iets' was. En de tocht komt van daar! We zien een viertal meter ver, mooi uitgespoeld plafond, 1.10m breed, vloer nog uit te graven... Echte grotgang! Rond een uur of drie hebben we toch nog een dubbele plop gezet om de toegang ernaartoe te vergemakkelijken. De rook bleef echter door het kloteweer zo lang hangen, dat we daarna zijn moeten opkramen.

En dan nu de hoofdschotel (door Dagobert).

Maandag 14/5/2012 trekken Jos, Paul en Dagobert richting de achterdeur. Jos was vorige week gestopt met een zicht op een vervolg dus waren we gemotiveerd om minstens tot daar te geraken. Eerste werk van de dag is het weghalen van heel wat zand en het puin van de vorige dubbele plop. Deze laatste was zo goed gelukt dat Jos direct kon opschuiven tot aan het vervolg. Na een half uurtje graven is Jos er al door en komt hij in een volgende parallelle gang. Deze doorbraak ging sneller dan gedacht.

Paul en ik komen er nu ook bij. Er is dus al plaats om met drie te zitten. Het vervolg is een dalend gangetje waar nog wat vastgeklit puin voor ligt. Ik neem over en na een tiental minuten denk ik wel dat ik er doorgeraak. Daarna gaat het snel. Een stukje kruipen, één lastige knik en hop we zijn weer een stuk verder. We zien een heel stuk verder en Jos neemt de kop nu. Enkele stappen later staan we recht in een eerste hoge zaal “Salle de Midi”. Het is namelijk rond 12:00 dat we deze zaal binnenkwamen. Links en rechts gaat het hoog omhoog maar loopt het dicht, rechtdoor zijn er verschillende mogelijkheden en de tocht komt van daar. Maar eerst gaan we naar buiten want als ons gerief ligt nog open en bloot in het bos.

Een klein uurtje later staan we er terug. Jos en Paul duiken allebei een pijp in. En al gauw komen ze elkaar terug tegen want ze komen op hetzelfde punt uit. Ik volg en sla linksaf want rechts zitten de andere twee te werken. Enkele meters gemakkelijk kruipwerk en dan wordt het iets lager maar het passeert nog zonder problemen en dan zie ik schuin omhoog een zwart gat. “He gasten ’t is hier te doen ik zie een vervolg, vlug komen”, roep ik. Ik wacht op hen en wanneer ze achter me liggen kruip ik omhoog en sta al snel recht in een driehoekige zaal van zo’n 15x3x3. In alle richtingen vertrekt er wel iets… wauw wat een ontdekking.

Na een tijdje focussen we ons op een dalende diaklaas. Paul voorop deze keer en een beetje verder staat hij oog in oog met de mooiste concretie tot nu toe.

Op deze plek vertrekt er een diaklaas waar we ook langs boven in geraken. Zonder probleem geraken we hier 15 meter ver in op de 2 niveaus. Daarna is het werken. Maar er vertrok ergens nog een dwarsdiaklaas naar links in het onderverdiep en gaan daar ook eens kijken. We vorderen weer en een beetje verder een soort kruispunt met verschillende mogelijkheden maar ook hier is er wat werk nodig om verder te geraken. Maar we willen niet overal tegelijkertijd aan beginnen graven en keren terug op onze stappen.

Terug in de zaal vind Jos boven nog een omhooglopende ruime gang die na een meter of 10 dicht loopt, weeral een mogelijkheid om te graven. Ondertussen vindt Paul een smalle dalende pijp tussen de blokken. Een lastig iets om in te geraken maar uiteindelijk kan Jos zich erin laten zakken en later zal Paul er ook nog in kruipen om een mogelijk vervolg te ontdekken. Ook hier moet er wat gegraven worden, maar er komt duidelijke tocht vandaan.

Na dit intermezzo denken we eraan om te gaan stoppen maar toch nog eerst eventjes die achterste trémie gaan bekijken. Paul verlegt wat blokken en al snel kunnen we verder, eventjes denken we opnieuw vertrokken te zijn maar na 5-tal meter loopt alles weer dicht. Maar ook hier tocht uit verschillende gaatjes. Op de terugweg verdwijnen Paul en Jos nog voor een tijdje in wat zijgangen die omhooglopen en ik vind nog een mogelijk vervolg in een kruipgangetje. Maar dat laten we liggen voor de volgende ploegen.

Na 4 uur bangelijke première kruipen we rond 16:00 dolgelukkig uit de “Trou du Bonheur” want zo zal vanaf nu deze grot genoemd worden. We schatten vandaag zo'n 200 m première gedaan te hebben en we denken zo'n 50 m in rechte lijn het massief te zijn binnengedrongen.

Naar goede Avalon traditie is heel de première gefilmd zodat iedereen kan meegenieten van deze prachtige ontdekking, 10 minuten kijkplezier.

"Première à volonté!"

De goede luisteraars zullen opmerken dat er af en toe over de Waerimont wordt gesproken in het filmpje. Dit komt omdat de “Bonheur” zich in het zelfde massief bevind, we dromen dan ook al van een verbinding met de BDW maar dat zijn momenteel nog dromen want er zitten nog honderden meters tussen. “Trou du Bonheur” is dus een mogelijke achterdeur van de BDW, vandaar dus de vorige omschrijving.

Verslag: Jos & Dagobert
Foto's en Video: de 3 musketiers van dienst
Montage: Dagobert