Project achterdeur

door Dagobert
Gisteren woensdag 14/3 trokken Jos en ik (Dago) richting een nieuw mogelijk project. Jos had namelijk tijdens een winterprospectie ergens een interessant gaatje gevonden met wat tocht. Hij had er al enkele stenen uitgehaald maar vandaag gingen we er eens een lap op geven.

Aangekomen aan het gaatje werden er snel enkele foto’s genomen van de beginsituatie en dan graven en breken maar. Al snel kwamen er enkele grote blokken uit en we vorderden redelijk snel zonder al teveel problemen. Op een bepaald moment zeg ik tegen Jos dat ik het wat frisser krijg daar beneden in het putje. We denken beide dat het komt door de wat nattere grond die we nu aan het weggraven zijn. Maar nog geen minuut later steek ik met mijn schopje door het zand en verschijnt er een gat van zo’n 10cm groot.

Snel de wierook aangestoken en boven het gaatje gehouden. De verwachtingen zijn niet hoog maar dan… verbijstering alom. De rook wordt zonder pardon heftig in het gaatje gezogen. Buiten moet het een graad of negen zijn en dan nog werd de warme rook naar beneden gezogen. We zijn allebei eventjes met stomheid geslagen, dit gaatje opent perspectieven. Daarna valt mijn euro, wat ik daarnet voelde (ietsjes frisser) was niets minder dan de koudere buitenlucht die meer en meer naar binnen werd gezogen hierdoor voelde het dus frisser aan.

De uren die volgen maken we heel veel plaats in de ingangsput. Er sneuvelt ondermeer een gigantische rotsplaat die was beginnen schuiven. Het laatste grote stuk ervan krijgen we maar net uit de ingang het kreng woog zeker meer dan 100kg. Tegen de avond vinden we het gaatje (dat ondertussen verdwenen was onder puin) terug. Maar nu het wat warmer is (11°c) is er geen tocht meer te bespeuren. We kunnen wel al zien dat het overgaat in een min of meer horizontale richting, berginwaarts. Maar om verder te werken moet er eerst een gigantisch blok weggehaald worden. Het blok ligt wel al los maar zonder takels of zonder het kleiner te maken krijgen we het er niet uit. Dus da’s werk voor de volgende keer.

Maar hetgeen we vandaag gevonden hebben zou wel eens iets kunnen opleveren. De juiste plek houden we liever nog eventjes geheim voor de buitenwereld. Maar als we doorbreken in iets dan zijn de perspectieven groot. Hoop doet leven… euh graven natuurlijk. Enne als je de eerste foto met de laatste vergelijkt besef je nog maar eens wat 2 paar handen op een dag kunnen verzetten. De foto's zijn op dezelfde plek genomen er zit enkel een 7-tal uur tussen.