Vrijdag 16 en zaterdag 17 december
Een 15-tal jaren geleden waren we begonnen met het opnieuw opmeten van de Chawresse. De bestaande topo was niet meer dan een reeks aan elkaar geplakte plannetjes die doorheen de jaren door de verschillende explorators waren gemaakt. Op die heel simpele weergave van de grot ontbrak heel wat en het werd dan ook een meerjarenplan om dat labyrintische gangenstelsel in kaart te brengen. Echter, een topografie publiceren zonder een begeleidend boek met de rijke historiek en een degelijke beschrijving van de grot was voor Paul geen optie. Dus begon hij veel tijd te investeren in iets dat wat een van zijn levenswerken zal worden: een monografie over de Chawresse. Hij heeft ook al ettelijke uren gespendeerd aan talrijke opzoekingen om de historiek in elkaar te puzzelen. Om wat duistere punten op te helderen en enkele indianenverhalen te ontkrachten bracht Dirk Van Dorpe op vraag van Paul op vrijdagavond 16 december de ontdekkers en explorators van het eerste uur bijeen, dus de leden van de vroegere club SSD (Speleologische Stichting Deurne). Sommigen waren maar al te blij dat ze over hun exploten van weleer konden vertellen en het werd een fijne avond met enkele leuke verhalen. De oude ontdekkers vielen wel achterover bij het zien van de huidige topo en ontwikkeling van de Chawresse.
Paul werd er toch wel wat wijzer van, kon heel wat muffig riekende oude documenten inzien maar er ontbrak hem nog een ding en dat waren degelijke foto’s van de verste delen van het réseau.
Zondag zouden Kim, Bart en Annette gaan verder werken aan een graafplaats beneden de Puits Boubou, maar de dagen te voren was de regen met bakken uit de hemel neergevallen en de graafplaats zou wel eens onbereikbaar kunnen zijn ofwel in een kolkende beek omgetoverd.
Dus werd het programma aangepast en trokken we op fototrip naar de "Réso B" om Paul uit de nood te helpen. Hoewel de beek buiten een flink debiet had was de beginzone van de Chawresse was niet te nat. Aan de Puits Boubou (juiste naam van wat meestal de grote put wordt genoemd) gekomen bleek er inderdaad een flinke beek in te verdwijnen en we vervolgden onze trip naar boven om aan de fotoshoot te beginnen bovenaan de Puits de l’Espoir.
In de daaropvolgende Chicanes naar beneden, waar de modellen Kim en Annette heel veel geduld moesten uitoefenen met fotograaf Bart die er maar niet in slaagde om de Chicanes op foto weer te geven. Uiteindelijke al fotograferend doorheen de Suppositoire naar de Réso B. Foto’s op het schuin vlak, de galerie des Ecureuils, de Vensterjes. Het fotomateriaal werd pas definitief weggeborgen aan het begin van het kruipstuk dat ons terug richting basis van de Puits de l’Espoir zou leiden. We bereikten die dan ook vlot na ons onderweg als varkentjes te hebben vermaakt in twee modderige waterbaden. In de put, die we vrij uitklommen, viel veel water naar beneden en we werden zodanig goed gedoucht dat het slijk uit onze pakken werd gewassen. We waren dan ook mestnat tot op het bot tegen dat we uit de uitgang kropen.
Uit de fototrip zijn ondanks de alomtegenwoordige mist, wispelturige flitsers en de soms moeilijke omstandigheden toch wel enkele mooie foto’s gekomen. Ik meen echter verstaan te hebben dat de opdrachtgever er nog wel enkele zou willen hebben!
Hierbij enkele van de foto's, wie de rest wil zien zal het boek moeten kopen. Dat hoopt Paul "ergens in 2012" klaar te hebben.
PS: de opdrachtgever zat lekker knus thuis, te "revalideren" van een knieoperatie.
Annette
Bart heeft wel een rood hoofd daar in die spleet haha.
BeantwoordenVerwijderenIk heb eens op datzelfde stuk toch wel aardig vast gezeten, niet de meest comfortabele passage :-)
Heel veel succes met het samenstellen van de publicatie!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHet rode hoofd is Photoshop hoor! Om die passage iets extremer te laten lijken. :-)
BeantwoordenVerwijderen