3 dagen Lembrée

door Bart Saey

Met het Pinksterweekend in aantocht, worden de ogen vooral op Frank en Sabine gericht. Buien, onweer, ... als het in druppels komt mag het achterwege blijven. Een extra trui akkoord, maar AUB geen neerslag!

We willen van dit verlengd weekend handig gebruik maken om een hele reeks objectieven in en rond de vallei van de Lembrée aan te pakken. Desobstructie, onderhoudswerkzaamheden, een klim, kleurproef, duik,... er werd door Paul een wel zeer uitgebreid, maar gevarieerd programma opgesteld. Voor elk wat wils. Het initiatief kon dan ook op een 10-tal gemotiveerde krachten rekenen. Onze voornaamste bondgenoot blijft echter een goede meteo.

Exploratie in deze vallei wordt bemoeilijkt doordat vele karstverschijnselen, of delen ervan, enkel toegankelijk zijn in een periode van droogte. Een aantal van onze werkplaatsen ligt echt in de bedding van de rivier, en zijn daarom zeer crue-gevoelig. Zo'n driedaagse, waarbij er per dag meerdere ploegen actief zijn, vraagt uren aan voorbereiding. Het zou jammer zijn, al die tijd en energie letterlijk en figuurlijk in het water te zien vallen.

Zaterdagmorgen rond 10 uur verzamelen we aan de Ferme de la Lembrée. Tussen het groen van deze prachtige vallei mogen we gedurende 3 dagen onze tenten neerpoten, genieten van een gezellige BBQ (op ambachtelijk bereide houtskool) en een frisse pint bij een knetterend kampvuur. Speciaal voor de gelegenheid heeft Marc, de eigenaar van het domein, z'n grasmat gekortwiekt. Alweer bedankt, Marc!

Tot zover het vertier, voor de rest van de tijd is het werken, werken en werken dedju!

Gezien drie dagen explo, met een ploeg van deze omvang, het equivalent van een 8-tal activiteiten omvat, zal ik me hier op het blog beperken tot een beknopte beschrijving van wat we per locatie hebben uitgevoerd. Wie graag alles chronolgisch naleest met de impressies van verschillende deelnemers, met meer gedetailleerde informatie en de behaalde resultaten, nodig ik graag uit om binnenkort het volledige verslag van dit weekend te raadplegen.

Grotte des Emotions:

Het gebeurt niet vaak dat de grot een levende ziel mag verwelkomen. Tijdens ons Lembrée-weekend is het anders. Driemaal wordt de poort opengeklapt. Op zaterdag waagt Kevin zich aan, een 35 m hoge, artificiële klim in salle du collecteur. Hoger dan verwacht, deze spectaculaire klim tot boven de nok van de eindzaal. Op zondag alweer geronk van een boormachine. Een vijfkoppige ploeg verwijdert een hoop roestig materiaal en vervangt alle looplijnen op het traject naar de collecteur. Alles in inox deze keer, goed voor jaren plezier. De rijkelijk aanwezige modder vertraagt dit manoeuvre, zodat er op maandag, door Kris en Paul, nog enkele knopen worden gelegd en moeren worden aangedraaid. Tussen de bedrijven door krijgt de poort een dubbele laag groene verf.

A132:

Ongeveer een jaar geleden kregen we in dit klein grotje zicht op de ondergrondse rivier. Niet helemaal verrast, maar toch licht ontgoocheld, moesten we vaststellen dat zich zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts onmiddellijk een sifon presenteerde. Een duikpoging drong zich op.

Op zaterdag leveren Annette en Ellen (VB) het voorbereidende werk af. De dames equiperen de toegang tot het water en maken een grondige topo van het fenomeen.

's Zondags hijst sifonduiker Nico Hecq zich in z'n neopreen. Met assistentie van Raf en Paul gaat hij vol overgave op zoek naar een mogelijk vervolg. Luxueus kan je de omstandigheden niet noemen. Het water stroomt, onderaan een smalle put, in een ruimte waar amper plaats is voor twee.

Perte 147

Er werd in het verleden reeds aardig wat puin uit dit interessant verdwijnpunt gesleurd. Einde op een instabiel zaaltje. De tocht nog steeds duidelijk waarneembaar, maar te risicovol om hieraan verder te werken ... langs binnen althans. Met behulp van wat topo-werk rees het plan om de terminus langs buiten te bereiken. Twee dagen rommelen, wrikken en blokken sleuren op de steile flank van de rivierbedding bracht zicht op een rode stip, ... een topo-punt! De verdere exploratie verloopt echter niet zonder gevaar, ook van buitenaf blijft het een riskante onderneming. Stutwerk wordt onvermijdelijk.

Perte 144

Ondertussen toch al 50 meter ontwikkeling met een diepte van 12m. De laatste sessies bestonden uit het vrijmaken van een kleine modderige gang, met een ontegensprekelijke luchtstroom en zicht op een iets ruimer vervolg. Motiverend, zonder meer. Enkele minpunten: extreem crue-gevoelig en een oprukkend stockageprobleem. Maar voor alles een oplossing!

Op zaterdag en maandag krijgt "den 144" onze aandacht. Een telefoonlijn wordt aangelegd om tijdig te kunnen evacueren mocht het weer omslaan. Doordat er een grotere equipe beschikbaar is, kan ook het stockageprobleem worden aangepakt. Modder, opgeslagen nabij de fond, verhuist richting uitgang en wordt netjes in zakken opgeslagen. Dit laatste om te vermijden dat we bij de minste crue diezelfde modder terug achteraan de grot ontmoeten. De weg lag dus helemaal open om te ploppen, te graven, bakjes te trekken en tegen maandagavond misschien iets wijzer te worden.

De kleurproef

Over het weekend gespreid werd een belangrijke kleurproef gehouden. Het opzet: nagaan of het water uit de stroomopwaartse pertes (o.a. 147, 144, 148) ook in de collecteur van Grotte des Emotions passeert. De fluo werd geïnjecteerd in perte 148. Op tijd en stond werden fluocapteurs geplaatst en opgehaald uit A132 en de Emotions. De resurgentie is permanent voorzien van elektronische meetapparatuur! Een proef die tot opmerkelijke resultaten leidde.

We kunnen terugblikken op een zeer geslaagd en sfeervol weekend, iets wat we vaker moeten organiseren. Het vraagt uiteraard een hele voorbereiding, maar het rendement is er naar. Aan de resurgentie zullen ze alleszins geweten hebben dat we er waren. Exploreren in de vallei van de Lembrée staat garant voor modder à volonté. Vaak waren we op weg met een berg materiaal. Iedere avond goed voor 1 a 2 uur poetswerk. En daar is de resurgentie uitermate voor geschikt.

De weersomstandigheden, die waren ons uiteindelijk ook bijzonder goed gezind. Niet helemaal overtuigd, want het zag er vaak dreigend uit, maar veel druppels hebben we niet gezien.

De Lembrée en haar vallei zullen ons in de toekomst nog vaak mogen verwelkomen. Kabbelend op haar bedding of diep verscholen in nog ongekende grotten. Niet alleen is het een mooi stukje natuur, maar er zijn ongetwijfeld nog tal van geheimen te ontsluieren.

Deelnemers: Tom, Raf, Herman, Michaëla, Paul, Annette, Kevin, Ellen (VB), Peter (VDB), Dagobert, Jan, Kris, Nico Hecq (CASA,C7), Bart

Beknopt verslag: Bart

Binnenkort krijg je hier een link naar een uitgebreid verslag (Avalon Flash Special) alsook naar een fotoalbum. En er komt ook nog een link naar een videofilm van 15 minuten over onze driedaagse. Nog even geduld!