Zondag 10/10/10, wat een datum, ging het viertal Jos, Tobias, Peter C en Dagobert verder werken in de TDC. Het was een prachtige warme herfstdag en de verleiding om ipv botten stapschoenen aan te trekken was groot. Maar uiteindelijk toch maar de TDC ingekropen. Met zijn vieren trokken we naar de Salle des Invitées waar we zouden opsplitsen in 2 groepjes. Jos en ik doken het onderverdiep in Peter C en Tobias gingen foto’s nemen en de grot bezoeken (Tobias had de grot nog niet gezien en Peter C enkel het eerste deel).
In het onderverdiep werd op 2 plaatsen een plop gezet. Die ons trouwens heel wat werk kosten, want geen van beiden wou van de eerste keer lukken. Dus veel over en weer gekruip in het onderverdiep waren nodig om dit succesvol af te ronden. Maar de aanhouder wint.
Wanneer Jos en ik dan klaar stonden om in de Salle des Invitées naar boven te klimmen bleek dat de lucht van het onderverdiep sneller dan gedacht ons bereikte en alles werd naar boven geblazen, rechstreeks naar onze 2e werkplaats. Verdomme pech dus, wat nu? Naar buiten of wachten? Als we wachten was de kans groot dat het andere duo reeds buiten zou zijn voordat we klaar waren en zij hadden de sleutel van de grot bij zich. Echter zij wisten dit niet dus de kans was groot dat tegen dat we klaar waren we de grot niet meer zouden kunnen afsluiten omdat het andere duo al richting auto was vertrokken.
Dus bliezen we snel de aftocht. De anderen waren net rond met het bezoeken van de andere 3 zalen en om goed 14:00 waren we reeds buiten. Maar niet getreurd een Avalonner voorziet altijd een backupplan. Snel eventjes naar de auto, wat extra materiaal bij elkaar nemen en hop richting D3.
De rest van de namiddag werkten we aan het verbreden van een mogelijk vervolg in de D3. Tegen de avond waren we een metertje opgegeschoten en konden we vaststellen dat voorbij een blok die het zicht belemmerde het wat naar beneden gaat en ook naar rechts is er wat meer plaats. De tocht gaat echter vooral rechtdoor en omhoog een smalle spleet in. Maar het is goed mogelijk dat diezelfde spleet een stukje breder is aan de onderkant, langswaar we misschien wel kunnen passeren. Maar goed konden we dat jammer genoeg nog niet beoordelen door dat ambetant blokje. Het blokje kreeg nog een laatste massage en daarna kozen we het hazenpad. De volgende ploeg zal in elk geval iets meer zien.
De dag werd afgesloten op een zonovergoten terras. Er zijn dus ook voordelen aan global warming.
Tekst : Dagobert
Foto's : Tobias
Geen opmerkingen :
Een reactie posten