Jawel het was weer plezant. Het stralende weer (vooral zondag was het echt “zomers”) had een massa volk naar de jaarmarkt van Edegem gelokt: duizenden mensen. En onder hen héél veel kindjes, tieners en pubers. En laat ons eerlijk zijn: zo heel veel valt er voor een kind nu ook weer niet te beleven op zo’n jaarmarkt die vooral het thema “eten en drinken” bespeelt. Gelukkig zijn er wat jeugdbewegingen die iets doen voor de kinderen, en ach ja er is de kermis, maar botsauto’s en schietkramen dat is niks voor de kleintjes, en de ouders zien daar hun geld als sneeuw voor de zon verdwijnen. Er moet dus geen tekening bij dat een speleobox, waarin het jeugdig volkje zich voor een zeer democratisch prijsje 5 of 10 minuten lang in kan uitleven, veel aantrek heeft! Er waren dan ook zowat 850 jeugdige bezoekers die zich in het hol van de leeuw hebben gewaagd. Aangezien het parcours door de box 60 meter lang is, komt dat overeen met ... 51 kilometer kruipen!
De meeste Avalonners hadden gehoor gegeven aan de oproep om te komen helpen en een of meerdere “shiften” van 3 à 4 uur te draaien. Hartelijk dank daarvoor, want het is een heel gedoe (zaterdag waren we 12 u lang open, zondag 10u)! Op de drukke momenten (zaterdag-en zondagnamiddag) moet je echt wel met 4 tot 5 personen zijn om alles vlot te laten verlopen. Je moet de kassa doen, iemand moet uitleg geven, alles wat de kinderen los in hun zakken hebben zitten (GSM’s, sleutels, geld) moet in bewaring worden genomen en daarna weer aan de juiste eigenaar worden terugbezorgd, schoenen moeten uit, lampjes uitdelen en daarna weer inzamelen, nu en dan moet er iemand de box in met een kleintje dat niet durft, soms moeten de ouders worden gerustgesteld wanneer na 5 minuten hun oogappeltje nog niet terug is enz. enz. Kortom bij momenten is het werken geblazen maar het is wel heel plezant werk. Want je ziet niks dan blije kinderen en blije ouders. Met de ervaringen van vorig jaar in petto liep het aan onze kant trouwens ook op wieltjes, problemen waren er niet.
De tieners en pubers die komen dan eerder ‘s avonds (we waren op zaterdag open tot 22 u), proberen heel stoer te doen maar één keer in de box worden het weer echte kindjes. En aangezien er daar wel wat tussen zitten met een zekere omvang (de jeugd wordt echt wel monsterlijk groot!) levert dat vaak spannende en leuke momenten op. Enkele malen hebben we dan ook een forse m/v moeten ontzetten via de nooduitgang.
De locatie, aan het begin van de dreef tegenover de kerk is en blijft uitstekend, we hadden ruim de plaats (en dat is echt wel nodig!). Enig minpunt: onze overburen, een soort discobar die een weekend lang beenharde en oh zo debiele muziek hebben gedraaid (enkel voor zichzelf, dan nog). De communicatie met kinderen en ouders was bij momenten amper mogelijk, en we konden totaal niet horen wat er in de box gebeurde. En dat is in feite echt niet goed, want er kan daar altijd iets gebeuren dat direct ingrijpen vereist. We hopen dat de gemeente volgend jaar strenger toeziet op dergelijke geluidsoverlast.
Ditmaal hadden we nogal wat info (posters en topo’s) uitgehangen over speleologie en over het VVS, en we hopen dat er aldus toch wat meer associatie is gemaakt tussen de houten doos genaamd “speleobox” en datgene waar het uiteindelijk allemaal om draait: speleologie.
Nu gauw weer naar de Anialarra, voor het echtere werk. Ballenbaden en nooduitgangen moeten we daar niet verwachten.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten