Speleoweekendje

Zaterdag 21/11 zaten de twee topoploegjes van vorige week (Paul/Annette en Bart/Jos) weer in de Trou des Côtes, in de hoop om het karwei ditmaal af te ronden. Helaas: we zitten nu in de stukken van de grot die echt wel moeilijk zijn om te topograferen. Een driedimensionale legpuzzel. Het opmeten is dankzij de DistoX’en kinderspel, maar het tekenen is tijdrovend en lastig. Bovendien zijn er her en der kleine passages, smalle zijgangetjes, blokkenstorten of klimmetjes, waar het soms wel een uur duurt om er 10 meter in op te meten. Door zo één extreem nauwe passage geraakte zelfs Annette niet in onderpak… hetgeen haar inspireerde om het in haar ondergoed te proberen en toen lukte het wel (5 meter verder liep het dood).
Heel leuk voor de collega’s, dat wel. Dat zouden we meer willen zien. Er werden nog enkele kleine stukjes bij gevonden, ondermeer een zaaltje dat hoog boven al de rest ligt: de Salle Ratée.
Maar zonder grote werken zullen we nergens verder geraken, dat staat wel vast. En de topo geraakte weer niet af. We zijn al wel de 435 m gepasseerd en er resteert naar schatting nog een 125-tal meter op te meten!

Zondag 22/11 namen Paul en Annette deel aan een opleiding van Speleo Secours. Het thema was “stuttechnieken” oftewel “redding in een instorting” en deze cursus werd verzorgd door expert ter zake, Robert Leveque. Eerst een theoretisch gedeelte waarin wat basisprincipes uit de fysica werden herhaald (krachtendriehoeken, resultantes enz), en een overzicht werd gegeven van de materialen en technieken die we ter beschikking hebben om in blokkenstorten te werken (stutten, krikken, balken, metselen, tirforts enz). Daarna trokken we naar een steengroeve in Sprimont, waar we in kleine groepjes mochten werken aan de desobstructie van buitengewoon instabiele puinhopen. Bedoeling was om één bepaald blok uit het blokkenstort te halen, zonder dat de andere blokken bewogen. Een quasi onmogelijke opdracht.

De ene groep had al wat meer inspiratie dan de andere, maar in alle gevallen was het resultaat “bangelijk”, en ik zou liever niet degene zijn die tijdens een echte reddingsactie het blok er tussenuit moet gaan vissen. Dan prefereer ik echt wel de beproefde Avalon-technieken waarmee we al menig instorting zijn voorbij geraakt.

Er was ook nog een demonstratie en wat oefening rondom “éclateurs” oftewel splijtwiggen.
Handige metalen instrumentjes waarmee men heel gericht een blok kan verkleinen of splijten. Avalon heeft er nog zo een set liggen en we zullen die dingen toch eens terug vanonder het stof vandaan halen. Want: volledig legaal, geen gas en werkt snel.

Nog wat foto's van deze specialisatiecursus vind je hier.