Een topodroom

De Trou des Côtes is de gedroomde grot om te (leren) topograferen. Droog, warm (10,5 °C) en vooral vrijwel modderloos. Dus geen vervelende waterdruppels die plots in je boekje neerpletsen of geen moddervegen op je blad. De topo van deze grot was hoognodig want we wisten werkelijk niet in welke richting we gingen.

Woensdag 11/11/2009: een feestdag. De keuze tussen thuiszitten of gaan topograferen in de TDC was gauw gemaakt. Drie ervaren topografen (Jos, Annette en Paul) namen een nieuweling onder hun vleugels: Bart.
Jos en Bart vormden een ploegje en namen de "gemakkelijkste" kant voor hun rekening: Salle du 21/7 en Salle Apollo 11. Niet al teveel zijgangen of complexe toestanden die een beginnend topograaf tot wanhoop drijven.
Annette en ik gingen richting Salle des Invités, het vorige zondag ontdekte grote vervolg. We topografeerden als gekken, leve de DistoX (die het ditmaal uitstekend deed want 's avonds bleken beide toestellen nog steeds tot op een tiende van een graad juist te staan - we hebben al anders geweten!). Het bleek allemaal veel groter en vooral ingewikkelder dan gedacht, dingen die boven elkaar liggen, circuitjes rond blokken, kortom het was een hele klus. Concreties overal waar je tussendoor moest meten, en voortdurend waren we verplicht om in kleine gaatjes te kruipen, die vol messcherpe bloemkooltjes waren gegroeid. Pijnlijk, en opnieuw 4 gaten in mijn onderpak.

De hele dag op neopreensokken rondhossen is ook niet bevordelijk om warme voeten te krijgen dus het was met enige opluchting dat we het andere duo onze richting hoorden uitkomen. Het was al bijna 17u, we waren al 7 uur bezig en ik had toen al 55 metingen gedaan, en was nog lang niet toe geraakt aan het bovenverdiep van de Salle des Invités. Ook zij waren niet rondgeraakt (een 25-tal metingen), de hele tak met o.m. Salle de la Recompense was nog niet gebeurd.

Even gauw de metingen optellend bleek snel dat de TDC veel langer is dan ingeschat. Zonder veel gevaar voor overdrijving, kunnen we schatten dat we nu om en bij de 500 m moeten hebben, waarvan tweederde getopografeerd is!
Dit betekent dat we angstwekkend snel naar de 15.000 m zijn aan het gaan voor wat betreft onze tabel met Belgische exploraties , en dan zullen we - belofte maakt schuld - een vat aanbieden aan onze collega-speleo's van VVS en UBS. Net zoals we gedaan hebben toen we de 10 km haalden (de 10 KM-drink)!

Maar zover zijn we dus nog niet. En hoe bracht onze nieuwe topo-recruut het ervan af? In een woord: schitterend. 10 op 10 en een kus van de juffrouw. Natuurlijk, Bart had in de persoon van Jos een uitmuntende leermeester, maar er kon er maar een tegelijk het potlood vasthouden en dat was Bart. Is er een nieuwe P. Vandersleyen opgestaan? Oordeel zelf.