Zwijnenbak: gedaan ermee!?

Zondag 14/6/2009: wegens ziekte van Friedemann trokken Annette en ik met zijn tweetjes naar de Fagnoules. Regen in Antwerpen, prachtig weer in Awagne, wel onweersdreiging.

Twee doelstellingen: 1) de zicral musketons van de looplijn boven de waterval vervangen door stalen maillon-rapides en 2) de Zwijnenbak voor eens en voor altijd ruim genoeg maken voor heel de club. Ook voor die aankomende vijftigers met een buikje dus.

De looplijn dat was op een half uurtje gefikst. En het was nodig: na 2 weken reeds begonnen de musketons al witte spikkels te vertonen.

Dan naar de Zwijnenbak. Direct vastgesteld dat de tocht verkeerd zat: hij zoog soms aan (prima) maar soms draaide het en blies het weer naar ons. GRRRR! Helemaal niet gunstig voor onze geplande plopwerken. Toch maar een eerste poging gedaan (2 gaten), met als resultaat dat we na een half uur wachten nog steeds geen hand voor ogen zagen en onze CO-meter afwisselend van +/- 0 ppm (wanneer de tocht aanzoog) naar meer dan 30 ppm ging (wanneer het blies). Er zat niets anders op dan te wachten tot de boel constant ging aanzuigen, en dat werd ook wel verwacht: buiten was het mooi weer en van zodra het warm genoeg was, zoog de Zwijnenbak aan, dat wisten we.

Wegwezen dus voor een uur of 2 bezigheidstherapie. Er lag nog flink wat materiaal rond te slingeren, dat nog resteerde van onze pompwerken en de eliminatie van de S5 en de S6 . De “die-hard” Fagnoulers van de voorbije maanden weten dat we elke keer een deel naar buiten brengen, maar Jezus wat hebben we daar een boel rommel verzameld zeg! Overigens, aan de goede verstaanders van de club: dat groepje die-hards is best klein de laatste tijd. Het zou fijn zijn mochten we eens wat hulp krijgen van de rest van de club! Dan is die boel daar direct opgekuist. Annette en ik hebben dus alle materiaal doorheen de Siphon Moche, tot aan de voet van de waterval gebracht. Houten kisten, slangen van 15 cm diameter (loodzware krengen), elektriciteitskabels, een “pompje” van 20 kg enz. Voilà dat ligt daar nu mooi centraal en vooral in het zicht. Geen excuus meer om het nog te laten liggen.

Daarna terug naar de Zwijnenbak waar de atmosfeer opgeklaard was en de tocht nu constant en hevig werd aangezogen. Omdat ik geen zin noch tijd meer had in een uren durende desobstructie met telkens over en weer gaan, wachten, puin ruimen enz. werd een andere strategie gehanteerd. Over de hele lengte van het smalle stuk (+/- 4 m) werden in totaal 11 gaten geboord, telkens op de smalste en laagste plaatsen. Alle gaten gevuld.

Daarna inpakken, en vanop een héél veilige en verre plek alles tegelijk in gang gezet. Spectaculair!  Als er nu nog iets van die Zwijnenbak overschiet ben ik een boon.

Buitengekomen was het 28°, verstikkend warm. En geen drupje regen.