Tweede week Anialarra

Het werd, door omstandigheden buiten onze wil, niet helemaal wat we in gedachten hadden. Wat niet wil zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben! Ons programma, waarvan de hoofdmoot een tweedaagse tocht in de Réseau Nostradamus was, werd onverwacht afgebroken. Reden was een zwaar ongeval, ver stroomafwaarts in het Systeem van Anialarra, waar onze Franse vrienden van de Interclubs Anialarra Ouest exploreren via de vorig jaar ontdekte AN308. Een vallend blok had een van onze Franse vrienden zwaar gekwetst: gebroken ribben en wervelkwetsuur. Kortom, weer een secours zoals Annette er in 2007 een had meegemaakt. Bijna 100 speleo’s, ongeveer 50/50 Spéléo Secours Français en Spaanse Guardia Civil, en dixit sommige kranten ook “3 spécialistes Belges”. Dat waren wij dus: Annette, Frits en Paul.

Annette maakt kennis met de ploeg Fransen met wie we een ploeg vormen tijdens de secours

Het werd een flink zware dobber, want de AN308 was een grot met veel vernauwingen en meanders die allen meermaals moesten gedynamiteerd worden.  Onze taak was de evacuatiestellingen te equiperen van -250 tot -200, samen met een 6-tal Fransen. Ik ga hier niet heel het verhaal vertellen, maar we waren 20 uur non-stop onder de grond in de weer. We brachten het slachtoffer tot -200, maar moesten nog wachten tot het op -150 was om de brancard voorbij te geraken richting uitgang.  Die avond, weer op de camping, als een blok in slaap gevallen na bijna 30 u zonder slaap. Om vier u ’s ochtends bericht dat het slachtoffer buiten was.
Het was een zware dobber, maar we hadden het voor geen geld willen missen. Aldus hebben we toch een wederdienst kunnen bewijzen aan de mensen die ons destijds (2007) kwamen helpen.

Frits na 20 u stevig doorgrotten. En hij was zowaar moe!

Paul en Annette, na de secours

Onze ploeg weer aan de auto's, na de secours. Het is daar intussen een show van Guardia Civil 4x4's.

Enfin, dit gebeuren liet sporen na, mentaal en vooral fysiek. We waren doodmoe (zelfs Frits, die anders niet kapot te krijgen is), en daarbij kwam voor mij nog een verkoudheid/keelpijn. Bijgevolg werd ook de laatste “grote” activiteit, een dagtrip in het Systeem, afgelast.

Wat we wel nog deden…

In de Plumas volgde een sessie om de puinberg boven de meander te stabiliseren. Frits toonde zich er een meester in het bouwen van muren. Nadien trokken we nog in die grot om de meander te verbreden. Eén goede plop volstond, wat verder volgde een putje van 3 meter en een van 8 meter. Dan opnieuw een te klein gaatje met erachter een putje. Maar de tocht is zeer sterk, dus we geven hier niet in op. Momenteel moeten we rond de -50 à -60 zitten.

De Calimeros na een pechdag in de Plumas

In de Pokémon werd de toegang tot een nieuwe, meanderende put verbreed. Maar jammer genoeg wordt het wat verder opnieuw zeer smal. We hebben daar flink wat werk voor de boeg. Ook hier zitten we rond de -50. De grot ligt boven Tintin, de tocht is goed en dus gaat deze grot nog flink onder handen worden genomen.

Gertian passeert een zopas verbrede doorgang in de Pokémon,

Terwijl wij de secours deden, exploreerden de andere drie (Kim, Lieven en Gertian) nog wat gaten en ze hernamen de Sima de la Verguenza die ze (eindelijk) topografeerden. Deze 90 m diepe put is een belangrijke grot boven Tintin. Ze beklommen ook de Pic d’Anie, een must voor wie de zone van Anialarra eens vanuit de lucht wil kunnen zien.

Viering 50 jaar ARSIP

Tussen de bedrijven door was er natuurlijk de viering van 50 jaar ARSIP, een ronduit heerlijke avond in het gezelschap van vele vrienden en anciens. Met natuurlijk de voorstelling van het nieuwe boek “ARSIP 18”, een meer dan 300 blz dikke turf over de exploraties van de afgelopen 15 jaar. Met daarin een groot artikel over de Anialarra, natuurlijk.

 Zie http://www.arsip.fr/

Samengevat: een kleine 500 m première in het Systeem, weeral wat vraagtekens opgelost in de Babosa, en enkele nieuwe grotten in een embryonaal stadium (maar dat kan gauw veranderen). In combinatie met een kleine maar enthousiaste ploeg, een bijna tropisch klimaat en vooral de levenservaring van een “echte” secours erbij, was het voor mij een geslaagde aflevering. En uiteraard is dit enkel het voorspel van de septemberexpeditie. Traditioneel levert die altijd weer spectaculaire zaken op. Dus tot dan!