Zondag 17 maart 2013, de dag dat de UWO (Unidentified White Object) van de Grotte des Surprises zou worden geïdentificeerd. We waren met vijf: Annette, Paul, Dagobert, Michaëla en Annemie. Het was eerst een soort gidsing waarbij P&A het “grote” vervolg (dat enkele weken geleden ontdekt werd) aan het andere trio toonden. Onderweg werd op meerdere plekken het puin van onze vorige plops geruimd. Het traject was hierdoor weeral wat gemakkelijker geworden, maar opgepast: het blijft sportief en het loopt door instabiele en “vettige” zones.
Aankomst in de ruime Salle Enfin, de basis van waaruit we onze explo-en topowerken zouden doen. Aangename, droge en propere zaal. Eerst werden alle plaatsen bezocht die P & A hadden gevonden (daarmee waren we toch wel even zoet): een opeenvolging van zaaltjes, soms heel mooi. Einde in een zaaltje, met aan een kant een dreigende puinhelling, en geheel beneden een maagdelijk gangetje. De smalste (Annette) mocht hier haar geluk eens proberen, maar na een meter of 4 werd het nog smaller. Dus langs hier voorlopig geen doorbraak. Intussen waren de anderen al driftig blokken aan het versleuren, want het was intussen duidelijk geworden dat er onder ons een galerij moest zitten. Op twee plaatsen was een uitnodigend zwart gat zichtbaar maar er zullen nog veel blokken aan de kant moeten eer we daar inzitten!
Terug maar, onderweg werd nog een half uurtje aan een interessante gang gewerkt, maar een iets te smalle doorgang hield zelfs Annette tegen. Jammer want het wordt verderop ruimer.
Dan trok het peloton naar de Salle du Mystère. Hier waren we nog nooit geweest (er enkel door een kleine doorgang in gekeken), maar de zaal had al wel een naam, want in de verte zagen we een vreemd rechthoekig voorwerp liggen: een UWO. De zaal zelf was ruim genoeg voor ons allen, zowat 6x4 m en een vlakke zandvloer (je zou er zo kunnen bivakkeren), maar er was enkel een vervolg omhoog dat na een meter of 8 in de blokken eindigde. Veel koude dalende tocht, mogelijk zaten we hier onder enkele dassenholen die we in het bos weten zijn. En die dassen zullen dan wel de UWO hebben binnengesleept, zowat 33 jaar geleden. Hoe we dat weten? Wel, het mysterieuze voorwerp was een deksel van een doos Maredsous-smeerkaas. Vervaldatum: 18/12/1980 ! Zoiets verwacht je niet hé.
Jammer, een echt grote première zat er hier niet in. Na nog een bezoek aan de “Salle Haute” en een half uur graven (einde op een gang met spaghettis, die verder loopt mits nog meer graven), begonnen we aan het topowerk. We splitsten ons in twee ploegen en topografeerden zorgvuldig enkele uren lang. Daarna, het was al rond 17 u, werd links en rechts nog gewroet en gezocht, en op een plek een dubbele plop gezet. Buiten na 18u na een gevulde dag.
Dankzij de topo weten we dat de grot al meer dan 275 m lang is, 21 m diep en dat we pal boven de ondergrondse Lembrée zitten. We moeten alleen nog een meter of 10-15 kunnen zakken. We hebben op vele plaatsen (een stuk of 7) vervolgen gezien waar we mits niet al teveel werk in geraken. Kortom, er is nog een groot potentieel. Hier staan we heel gauw terug want deze grot heeft nog meer verrassingen in petto.
Filmpje van onze avonturen hier (8 minuten, enkel de voormiddag).
Geen opmerkingen :
Een reactie posten