Anialarra september 2011

We zijn net terug van onze twee weken durende expeditie in en op de Anialarra.

Deze ging gewoon verder waar we in augustus gestopt waren; de meeste grotten waren toen geëquipeerd gebleven. We konden er dus direct invliegen; keerzijde was wel dat we heel veel hebben moeten desequiperen...

Het trio Bart, Annette en Paul ging er voor de volle twee weken tegenaan. Het trio Kris, Jan en Sven enkel de tweede week. Sven kreeg jammer genoeg zeer snel last van een knieblessure en moest vrijwel alles van op de zijlijn gadeslaan.

Even samenvatten (later volgen nog uitgebreide rapporten).

AN51-Sima de los Dos Acuarios (onze reguliere ingang tot het Anialarra-systeem)

In augustus werd hier een belangrijke zijtak geëxploreerd, de AN51BIS die op -85 begint en via o.m. een gigantische 235 m put, de Puits Evident, op -370 m eindigde op een meandertje waarin de weg versperd werd door een blok. Hiermee konden we niet leven, de put werd nu weer geëquipeerd; het blok werd geëlimineerd en na nog een put van 13 m, hebben we de verbinding gemaakt met de “klassieke” AN51 op -389 m. Met andere woorden, er zijn nu twee mogelijkheden om de AN51 tot beneden te doen. De AN51BIS is echter crue-gevoeliger...

Maar de AN51 had nog een verrassing in petto: de AN51TER. Tijdens de twee dagen slecht weer was het een van de weinige grotten die we konden doen. Aldus penduleerden we naar een groot venster op -65 m, dat ons al jaren uitdaagt. Erachter werd een mooie puttenreeks ontdekt, met o.m. de Puits de l’Obelisk (P50 à 60) waarin op 30 m hoogte een spectaculaire traversee, ons in weer een andere reeks grote en prachtige putten bracht. Deze werden niet geheel afgedaald wegens tijdsgebrek, maar volgens de topo zullen we verbinden met de top van de P125 (Puits de la Clavicule) die op -200 begint. Mocht dit zo zijn, dan zouden we voortaan via deze "AN51TER" kunnen afdalen,  en dus in de klassieke AN51 de etroiturenzone tussen -130 en -150, en de actieve (cruegevaarlijke) put tussen -150 en -170, niet meer hoeven te doen! En dat zou ronduit fantastisch zijn. De AN51 blijft ons verbazen en is intussen uitgegroeid tot één van de belangrijkste “simas” van het massief.

AN595-Gouffre Polaire

De fond (-291 m) die werd bereikt in augustus, werd herzien. Zware desobstructie in het vooruitzicht (in 2012 ?).

Op -176 werd een nieuwe zijtak geëxploreerd (Puits du Smog), die na desobstructie op -200 eindigde op een omhooglopende put.

AN509-Sima de la Mariposa

Door ons geëxploreerd in 2007-2009 tot op -320 m, maar vorig jaar geraakten we niet in de grot: de ingangsput zat dicht met sneeuw. Deze keer passeerde het wel. Op -280 m begon een magnifieke en absoluut verticale put van 119 m die - zoals verwacht - uitkwam in het dak van de enorme Galerie de Nostradamus van het Anialarra-systeem.

De Mariposa is een zeer verticale grot, een opeenvolging van 401 meter heel esthetische putten. Er blijven nog mogelijkheden (bv. de Puits Zébré, die we op minstens 100 m diep schatten, is nog nooit geheel afgedaald)) en we hebben deze keer de ingang dichtgemaakt om de sneeuw buiten te houden.

Het Anialarra-systeem

Na de verbinding met de Mariposa telt het Anialarra-systeem nu 7 hoofdingangen, waarvan de Mariposa de hoogst gelegen is. De totale lengte van de grot bereikt nu bijna 31 km (30828 m), en de diepte stijgt tot -770 m. Het Anialarra-systeem is nu het derde grootste van het PSM-massief, na het “Complexe Pierre St Martin- Gouffre des Partages” (80200 m) en “Arrestélia” (59425 m).

Toen we er in 1997 onze eerste ontdekking deden, was het Anialarra-systeem 9,0 km lang en telde het 3 ingangen (AN3-AN6-AN51).

Er zijn nu 7 hoofdingangen en 2 secundaire ingangen:

• 1) AN509-Sima de la Mariposa
• 2) AN6-Pozo de Frontenac
• 3) AN51-Pozo de los 2 Acuarios (met nog twee satellietingangen; AN502 en AN551)
• 4) AN519-Pozo Ibarra
• 5) AN60-Sima Ryob’hilti
• 6) AN3-Pozo Estella
• 7) FR3-Sima de Caou Cougues

De FR3 heeft twee secundaire ingangen die rond -80 uitkomen doch voldoende ver liggen om als een aparte ingang te worden beschouwd:

• 8) AN57
• 9) AN548-FREU (heeft nog een satellietingang, AN520).

AN506-Sima de los Niños

Traversee langs boven van de P23 die de gigantische P258 “Le Monstre” voorafgaat. Echter deze route komt niet uit in de P258, die dus tot nader order niet van diepte wijzigt.

Diverse

Tot slot klommen we nog naar een lucarne in de doline van de AN73-Grand Frissons, desequipeerden we AN669-Babosa, groeven we in diverse blaasgaten op de zuidwand van de crête (kant Ukerdi) en maakten we de allereerste traversee van het Anialarra-systeem, en wel van de AN51 naar de AN509-Mariposa. Het was een vreemde ervaring om voor het eerst de 400 m putten van de AN51 af te dalen in de wetenschap dat we ze niet weer moesten uitklimmen.

Het was een fantastische einde van een al even fantastisch seizoen. Onze jubileum-expé (15 jaar reeds!) overtrof onze verwachtingen. Het weer was geweldig goed, op twee dagen na (met veel regen en sneeuw) waarop een “noodprogramma” werd uitgevoerd. Gelukkig want daardoor ontdekten we een interessant vervolg in de AN51!

Nu nog 10 maanden geduld uitoefenen...

Fotoalbum Augustus

Binnenkort krijg je hier wel een link naar een fotoalbum dat onze avonturen van september weergeeft. Maar intussen kan je genieten van het formidastische album dat Jack London samenstelde over de augustus-expeditie (met foto's van zowat alle expeditieleden die daar met een fototoestel rondliepen). En als je het goed vindt, laat je dan zeker niet weerhouden om Jack een bemoedigend woordje te sturen. Wie weet maakt hij het volgend jaar dan weer! Ga even zitten want er zijn 200 foto's en heel veel uitleg.

http://www.continent7.be/galerie/anialarra2011/album/index.html#

Veel plezier