DistoX: topograferen was nooit zo eenvoudig

Even toelichten: de DistoX is een gewijzigde uitvoering van de Leica Disto A3 afstandsmeter. Een briljante Zwitser (Beat Heeb) heeft nl. een module ontwikkeld die in zo’n afstandsmeter kan worden geplaatst en ervoor zorgt dat er niet enkel afstanden kunnen gemeten worden, maar ook een kompasrichting en een helling. Zie Paperless Cave Surveying voor meer uitleg. Het kon niet eenvoudiger: richt de laserstraal op het doelwit, druk op de knop, en … it’s magic: de DistoX toont op het scherm de afstand tot op de millimeter, de kompasrichting en helling tot op 1/10 van een graad. Daarenboven communiceert het ding draadloos (Bluetooth) met een mini-PC (een PDA dus) en verschijnt je topo dus op het scherm terwijl je meet!

Na eerdere negatieve ervaring met de “SAP” (Shetland Attack Pony), een toestel dat weliswaar geen afstand meet maar wel kompasrichting en helling, doch niet bijzonder precies bleek te zijn (afwijkingen van +/- 2 à 3 graden zelfs na zorgvuldige calibratie), waren wij aanvankelijk wat sceptisch. Echter iedereen die een DistoX had was laaiend enthousiast: het ding was betrouwbaar en nauwkeurig tot op enkele tienden van een graad. Dus schafte Avalon zich een Disto A3 aan en een DistoX uitbreidingsmodule. Wetende dat een A3 zo’n 300 Euro kost en de “X”-module nog eens 180 Euro, betekende het een flinke hap uit ons budget. Dank aan Proviron die een gewaardeerd steuntje gaven.

De eerste DistoX werd geassembleerd (de uitbreidingsmodule plaatsen is toch wel specialistenwerk) door een handig clublid, gekalibreerd en getest. Fantastisch! Hier droomden we al 25 jaar van. Onmiddellijk werd een tweede Disto A3 gekocht, want op één been kan je niet staan, en de A3’s werden zeldzaam: Leica was gestopt met de productie ervan. En de “X” module kan je uitsluitend in een A3 monteren.

Een dag later: grote ontnuchtering: de eerste DistoX gaf plots met een laatste krampachtige piep de geest. Gedaan, fini, kapütt. Niemand die het kon verklaren, ook de Zwitser niet. Voor garantie moest je bij Leica niet meer aankloppen, want voor de montage moet je het toestel openmaken en er zelfs in beginnen solderen. Wij verdachten uiteraard de DistoX-module.

Het toestel naar Zwitserland gestuurd, waar Beat het pas na 5 weken kon bekijken. En wat bleek: een minuscuul druppeltje soldeersel was achtergebleven in het toestel, en daar heen en weer gereisd tot het tot stilstand was gekomen tussen 2 contactjes. Kortsluiting dus.

Eens het druppeltje verwijderd was, werkte alles weer zoals voorheen. Hoera! de fout lag dus niet bij de DistoX module!

Binnenkort kunnen we dus volop gaan topograferen met onze nieuwe speeltjes. En zeker op de Anialarra gaan die dingen overuren maken.

Maar opgepast: "digitaal" wil niet persé zeggen "nauwkeurig". Dat hebben we na 15 jaar gebruik van digitale clino’s, en vorig jaar met de SAP, wel al ondervonden. Calibratie, veelvuldige controle en vooral juist gebruik zijn zeer belangrijk. Stof dus voor een groter in artikel in Spelerpes later, maar we gaan er eerst ondergronds mee aan de slag.