Vorige week, na slechts 2 dagen werk, had ik al zicht op een vervolg. Dus Annette en ik stonden vandaag te popelen om te weten hoe dat verder ging. Het mooie lenteweer buiten werd geruild voor een temperatuur van 6 à 7°, een stevige koude tocht en onstabiele troep overal. Leuk.
Twee uur Hilti-werk later waren alle dreigende blokken verpulverd, en lag de toegang tot "het vervolg" open. Ik schoof daar behoedzaam omlaag, het dak was stabiel en opzij waren modderhellingen die stevig genoeg waren. Fijn!
Ik kwam in een zaaltje uit, waarin grote blokken me toch even deden slikken. Even gewacht tot Annette erbij was en dan op onderzoek. Bizarre vaststelling: geen enkel spoor van eventuele voorgangers, op één enkel verdachte veeg in de modder na. Mochten ze hier zijn geweest, dan hebben ze er zeker niet gewerkt. Nochtans, naar rechts vertrok een soort gang, die op het hoogste punt een oud, verrot platformpje van balkjes liet zien. Vreemd genoeg, leek het van bovenaf geconstrueerd te zijn, en zijn onze voorgangers er mogelijk helemaal niet voorbij geweest.
Naar links daalde het flink, een wat instabiele blokkenhelling. Een enorm blok van 1m50 lang versperde de doorgang, het steunde aan één kant met een heel klein puntje op een ander blok. Eronder door bleek de enige weg.... brrrrr, verstand op nul zetten! Als dit blok viel, moest er geen speleo-secours meer aan te pas komen. Twee meter lager hadden we duidelijk alle tocht te pakken, het waaide er ons rond de oren. We zagen een vervolg, wel 3 m dieper, tussen de vaste wand en de blokken. Alles lag los en het leek bijzonder gevaarlijk daar aan te werken zonder stutten. De temperatuur werd gemeten, de tocht die vanuit de diepte omhoog kwam was 6,8°. Blijft zeer vreemd, te koud om goed te zijn.
Weer naar buiten , om op te warmen en wat mentale moed te verzamelen. Niet ontevreden, we hadden zowat 15 m bijgevonden, we wisten waar alle tocht vandaan kwam, en het was niet al te onstabiel, op het diepste punt na.
Terug in de grot bestudeerde ik de terminus heel goed, ruimde wat puin, en zag zo een andere mogelijkheid. Een uur en wat Hilti-plopwerk later kon ik erdoor, ik kon weer 2 meter zakken (ik denk dat we hier reeds op -12 m moeten zitten!). Het was hier best stevig, maar allemaal vrij smal en ik vond niet direct de oorsprong van de tocht weer. Het was intussen bijna 17 uur, genoeg voor vandaag.
Wordt zeker vervolgd, maar het zal zeker een pittige desobstructie worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten