Fagnoules-Buc… we zitten warm, heel warm

Zwaar bewapend met stevig desobstructiemateriaal én toposet trok de voorbije zaterdag het trio Annette, Friedemann en ondergetekende (Paul) naar de Hyperventilateur. Arme Annette bezeerde vlak na de ingang haar rug en zag de rest van de dag in het water vallen. In de Hyperventilateur gekomen bleek de Zwijnenbak bijna te sifonneren, gelukkig hadden we ditmaal een hevel bij. Eens het water weg, bleek dat we ons krachtig plopmateriaal niet konden inzetten: onvoldoende tocht, we wilden ons niet ter plekke vergassen!

Friedemann en Annette geraakten door de extreme versmalling die me vorig week had tegengehouden. Ze groeven aan de andere kant flink wat weg, terwijl ik van mijn kant de calcietvloer nog wat uitbrak met de Bosch als breekhamer. Mits het opnieuw uittrekken van mijn neopreen geraakte ik er ditmaal wel doorheen. Zoals Friedemann had gezegd: grote galerij. Gauw exploreerden we wat hij vorige week solo had gedaan. Na een meter of 50 stonden we inderdaad beneden een omhooglopende put. Ruim, actief en met mooie concreties getooid. Op +6 was er een soort platform/zaal (?) te zien en daar konden wij eenvoudig naartoe klimmen.

Het was er ruim, droog en sympathiek: een rond zaaltje van zowat 5 meter diameter. Aan één kant kwam een vrij hoge galerij toe, echter een groot blok versperde de doorgang en zelfs de smalste (Friedemann dus) geraakte er niet onderdoor. Even graven en dat zal passeren!

Het interessantste was echter de put zelf, die nog een meter of 4-5 hoger liep, een doenbare maar te vettige klim over de concreties naar een lonkend vervolg nog veel hoger. Te riskant zonder touw, want we zaten hier al 6 meter hoog; een val zou zware gevolgen hebben.

Terug maar naar het begin, na links en rechts wat andere mogelijkheden te hebben bekeken, die allen wat graafwerk vereisen.

Annette kon nog amper bewegen van de rugpijn en besloot buiten de zon op te zoeken. Friedemann en ik begonnen aan de topo. Lang leve de DistoX, zonder dat superhandige ding waren we nu nog aan het kloten in die bijna onmogelijk te topograferen dubbele vernauwing van de Zwijnenbak.

Twee uur later zat de klus erop (68 meter topo). We hadden geen enkel idee of we nu dichter bij de Chantoir de Buc waren geraakt, dan wel er totaal van wegdraaiden? Resteerde nog enkel een plop te zetten in het nauwste stuk van de Zwijnenbak, een buitengewoon lastig karwei. Na een uur vloeken en sukkelen lukte het. PLOP en gauw wegwezen met onze 3 kits, sprintje naar buiten met een pauze aan de waterval waar we alle spullen schoonspoelden. Buiten in de zon, het was al na 18u.

Thuis gauw de topo ingetikt en … HOERA: het gehele ontbrekende stuk naar de Buc was overbrugd, meer nog, we zaten er al middenin, en slechts 10 m onder een ruime zaal, de Salle Peter. Jawel, dit kan bijna niet meer mislopen. Bijna spijtig dat we volgende week gaan grotten in de Causses (Frankrijk): we zullen een paar weken geduld moeten hebben. Heel benieuwd waar we gaan uitkomen. Aangezien er aan de kant van de Buc niet echt een evident groot gapend zwart gat is, zal er natuurlijk nog wel flink wat werk mee gemoeid zijn.

Een verbinding Fagnoules-Buc zou een grotsysteem van +/- 2600 m lang opleveren, en één van ‘s lands grootste traversées mogelijk maken. Zie hieronder voor een voorlopige topo. Fagnoules in het rood, Buc in het zwart