De laatste verslagen
over onze werken in de Trou de la Casserole dateren al van 14 februari, dus
tijd voor een update want er is intussen niet stilgezeten!
Zondag 17 maart 2018:
mijn partners waren Kris en Erik.
Daar bleek het enorme blok, waar ik een buis had onder gestoken, gezakt te
zijn! Dat ding weegt 300 kg , amaai en zeggen dat ik daar enkele uren heb onder
gewerkt! Besloten dat we die instabiele zijkant zullen vermijden, ook al zit
daar de meeste tocht. Veilig gespeeld en dus verder omlaag gewerkt langs de
vaste wand. Twee hoekpunten van blokken afgeplopt zodat we wat meer plaats
hadden. De brokkelhelling met kippendraad gestabiliseerd.
Tegen 16 u waren we
een ruime meter gezakt en kwam er plots in de verste, diepste hoek een klein
gaatje vrij dat haaks (naar links) in de wand vertrekt. En dat begon ook te
tochten (terwijl er tot dan in onze put geen blazende tocht merkbaar was!). Met
heel veel moeite erin kunnen kijken en dat ziet er interessant uit: smal pijpje
in massieve rots maar men ziet 1 m ver. We zitten hier wel al zeker 5 m diep. Tegen
17u30 gestopt, we hadden minstens een ton puin verzet!
 |
| Zicht doorheen een gaatje van 15 cm breed op een horizontaal gangetje! |
Zondag 25 maart 2018:
We zijn slechts met 2: Erik en ik. Eerst links en rechts enkele grote
blokken geplopt én de toegang van ons nieuw gangetje. Alles gelukt, een massa
puin te ruimen dat we, omdat we maar met 2 waren, opzij in de ingang legden. We
kregen zicht op ons gangetje. Daar werd nog zoveel mogelijk uitgehaald,
moeizaam want je ligt met je kop omlaag.
Finaal bleek dat er ook daar een groot blok lag, dat ook nog geplopt
werd. Eens alles geruimd was, hadden we beter zicht op de zaak: een mooi
uitgespoeld plafond, wat geconcretioneerd, breed en hoog genoeg om te werken.
Maar alles nog opgevuld met zand en puin, en minder tocht dan ik wilde. Maar
het vervolg moet langs hier zijn!
 |
| De kunst van het laten werken |
 |
| We liggen nu al met ons hoofd binnen in het nieuwe gangetje! |
Zaterdag 31 maart
2018: Alleen naar het gat waar
ik enkele urenbezig was met diverse stabilisatiewerken. 5 kg snelcement en een
paar ijzeren staven gebruikt. Ziet er veilig uit voor onze desob van morgen.
Zondag 1 april 2018: Met
Herman, Mich en Erik er een flinke lap op gegeven. Ons volledig geconcentreerd
op het horizontale gangetje beneden. Eerst plaats gemaakt met een dubbele plop,
dan 2 uur zand en puin omhoog gehaald. Een oordeelkundige geplaatste katrol
maakte het veel eenvoudiger om de emmers omhoog te trekken.
Nog een dubbele
plop en middageten, vervolgens weer 3 u lang emmers zand en puin omhoog
gehaald. Resultaat de “klok” is nu zo
ruim dat je erin kan zitten. Voorlopig geen doorbraak maar op verste punt een flauw
tochtend gaatje.
 |
| De kunst van het muren bouwen |
 |
| Zelfs lange Erik kan nu al rechtop in het gangetje zitten dat een maand geleden amper 15 cm hoog was! |
Zondag 22 april 2018:
Even alleen tot aan de Casserole waar ik beneden nog wat heb
gegraven om zicht te krijgen op het blaasgaatje. Blijft in aaneengekit puin,
nauw en niet echt veel tocht. Zal lastig worden!
Zondag 29 april 2018:
Het weer is onweerachtig maar toch zullen we heel de dag gespaard blijven! We zijn
met 4 (Herman, Mich, Rudi en ik). Ik heb niet zoveel hoop om nog veel te kunnen
vorderen zonder grote plopwerken. Het eerste uur graaf ik hoofdzakelijk het
kleine plaatsje veel dieper uit zodat we bewegingsruimte krijgen om vlotter te
werken. Dan is het de beurt aan Rudi die op het verste punt verder doet en
zowaar na een uur plots een spleet openmaakt waaruit flinke tocht komt.
 |
| De tochtende spleet, een laagvoeg in feite |
Maar
het is heel nauw en enkele grote blokken belemmeren het zicht. We wisselen van
plaats, ik wrik en sleur de blokken weg. Links zie ik dat de wand uit een oude
en gefractureerde calcietbult bestaat, wel 30 cm dik! Die is eenvoudig te
demonteren en zo halen we wel 100 kg massief calciet uit de grot.
 |
| Grote blokken massief calciet |
Een bewijs
dat we in een echte grot zitten die achteraf opgevuld werd met oppervlaktepuin.
Na Rudi kunnen Herman en Michaëla nog veel extra plaats maken, zodat ’s avonds de
stapel puin en zand buiten alweer een halve meter hoger is geworden. We
eindigen de dag met een plop in de nauwe spleet waaruit de tocht komt. We zijn
er nog lang niet maar het ziet er echt hoe langer hoe grottiger uit. Het horizontale gangetje is nu al bijna 3 m lang.
 |
| We kunnen nu al met twee rechtop zitten in het gangetje |
Geen opmerkingen :
Een reactie posten