Nieuws van het Belgische explofront

Tijdens een weekje herfstvakantie hebben Annette en ik ijverig verder gedaan aan diverse van onze Belgische projecten. Een samenvatting:

Zaterdag 29 oktober 2015

Trou du Parrainin Eprave; een grot die al heel lang op mijn wenslijst stond. Het was een werkbezoek onder leiding van Benoit Lebeau (GRPS), in gezelschap van Marc Legros (SCF) en Annette. Het eerste deel van de grot is door mijnwerkers uitgegraven in de 19^de eeuw. Verderop is er een ruime, zeer geconcretioneerde galerij (Cimétière), gevolgd door een zaal en enkele annexe réseaus en gangen. Achteraan zochten we in elk gaatje, maar een evidente plek om te werken vonden we niet echt. We vervingen ook een looplijn, dus hadden we de boormachine toch niet voor niks bij. We haalden ook nogal wat rommel van de ontdekkers eruit, graafbakken, emmers, graafmateriaal enz. Toffe grot, jammer genoeg met plakkerige modder en die zit ook over de meeste concreties uitgesmeerd, want de oorspronkelijke ontdekkers van deze grot namen het destijds niet zo nauw. Tegenwoordig is de grot perfect gebaliseerd met touwtjes zodat er geen verdere schade meer kan bijkomen.

Woensdag 2 november 2016

Met Annette naar de Fagnoules. Eerst een uurtje bezig geweest met het fotograferen van een boeket bizarre zwammetjes in de Salle des Arcs. Deze waren op een binnengespoelde dennenappel gegroeid; echt prachtige dingetjes. 

Daarna naar de Siphon Exterminé (S2) waar we als opdracht hadden: een plop zetten in het plafond, op het laagste punt. De waterstand was nog steeds erg laag, er was 30 cm lucht en dus was het nu of nooit. Op mijn rug in het water liggend boorde ik zo een gat van bijna 1 m diep (en 12 mm diameter). Extra veel goe poeier erin, en een half uur later BOEM. Het resultaat valt af te wachten. Hopelijk is dit lage punt, dat bij hoog water een probleem kan zijn (2 jaar geleden moesten we hier nog met het hoofd half onder water passeren), nu definitief weg. Tenslotte nog een uur bezig geweest aan de ingang, waar ik de opening in het beton onder de poort vergrootte met de Hilti, hamer en beitel, om aldus de doorstroming van het water te verbeteren. Hopelijk hebben we nu minder last van modderophoping voor de poort.

Vrijdag 4 november 2016

Grotte de Vieuxville, Annette en Paul. Deze grot ligt amper 150 m van onze chalet, da’s praktisch dus. Samen met Frits van de GRSC had ik vorig jaar deze oude werf van NTS hernomen. Eerst hadden we de grot getopografeerd, daarna hadden we er in 2015-2016 enkele malen ingewerkt en zo vlot wel 80 m bijgevonden! Onze laatste ontdekking dateerde van februari en was een ruime galerij die nog op topografie en een tweede oordeel wachtte.

Eerst de grot aan Annette getoond, daarna naar het stuk dat Frits en ik in februari ontdekten. Dit geheel getopografeerd (38 m). Tijdens de toposessie ergens omhooggeklommen en zo een meter of 5 bijgevonden, met einde op een vernauwing met erachter minstens 5 m ruimere gang. Maar weinig tocht. Tot slot in de nauwe spleet (links als je de nieuwe gang binnenkomt) ook een vervolg ontwaard en dat ziet er goed uit want hier is goede blazende tocht! Desobstructie van beide mogelijkheden is eenvoudig. Maar dat gaan we natuurlijk samen met Frits doen.

De grot meet nu al 249 m.

Zondag 6 nov 2016

Trou des Mouflons

Na het laatste verslag hier op het blog http://scavalon.blogspot.be/2016/05/mouflons-langzaam-maar-zeker.html waren we nog 2 keer terug naar daar geweest. Aldus zaten we nu 3 m diep in een putje dat geheel met hoekig puin (van buiten afkomstig dus) was opgevuld en moeizaam moest worden leeggemaakt. 

Vandaag voor de  15^de keer naar de Mouflons, met Annette. Vandaag ging het gebeuren. Eerst was het de beurt aan Annette om puin te ruimen. Een uur later was ze 70 cm gezakt en werden de blokken groter, er waren zelfs gaten tussen waarin steentjes 2 meter diep vielen! Daarna ruimde ik nog een uur. Het was nu duidelijk: onder ons waren er grote blokken met daartussen hopelijk doordringbare ruimte. Maar doordat we weer een meter dieper waren gezakt, hadden we nu links van ons een stapel zeer instabiel en afbrokkelend puin. Die kon elke moment de dieperik ingaan. We verkozen voor een plopje in een sleutelblok. 

Paul kan voorzichtig door de net vrijgemaakte doorgang glippen

Dat bleek de goede keuze: een uur later was de doorgang vrij en kon ik tussen 2 grote blokken doorglippen en hoera: voor het eerst in 15 graafdagen kwamen we in een ruimte uit! Hier was zelfs plaats voor ons allebei! Veel stelde het niet voor: we konden in 3 richtingen telkens een paar meter ver geraken. Maar in één hoek was er zeer duidelijke tocht, een klein gaatje lonkte. We werkten daar nog een uurtje aan tot we zicht kregen op een meter extra vervolg.

Annette in het ontdekte vervolg. Nog klein maar wel echte grot.

De dag was om, maar we waren toch wel tevreden. We zitten in een stabiel grotje en we hebben daar stockageruimte zodat we niet met meer met alle stenen naar buiten moeten. Want dat buiten is toch al wel 7-8 m omhoog! Hopelijk geraken we nu ook verder in een echte, grote grot (hoewel de kans reëel is dat we gewoon in de Trou des Côtes uitkomen).