De zesde mini-expé naar de Haute Marne.

De zesde mini-expe naar het grensgebied Haute Marne en Haute Saône.
door Jos Beyens

(27/10/2016 en 02/11/2016 tot 06/11/2016)

(27/10/2016)

Ik zit al enkele dagen in ons basiskamp. Agnes Lamotte, prof archeologie aan de universiteit van Lille en Dijon, nodigt me uit om 's namiddags mee enkele grotjes te gaan bekijken in Fouvent-le-Bas die misschien wel prehistorisch interessant kunnen zijn. Ze liggen meestal op privé-terrein en dus ben ik zeer blij met haar voorstel.
Samen met haar, een assistent en enkele plaatselijke bewoners bezoeken we een heleboel pertes, grotjes, resurgenties enz.

Voor mij wordt het een zeer interessante namiddag, met veel uitleg en voor ons speleo's twee mogelijke graafplekken!
Tevens wordt in een pas geploegd veld door de assistent een bi-face (schraper) van Neanderthaler gevonden. Dat is in de streek geen uitzondering, maar voor leken zoals ons is het toch wel bijzonder.
s' Avonds komt Agnes nog de hele avond bij ons doorbrengen en wisselen we gegevens uit. Het wordt een heel fijn contact en de samenwerking (archeo-speleo) wordt bezegeld.

(02/11/2016 tot 06/11/2016)

Woensdagavond (02/11/2016) is 's avonds de ganse ploeg in Poinson-lès-Fayl aangekomen en zijn we compleet: Peter, Liam, Dagobert, Julans, Erik en ikzelf. We nestelen ons nog een uurtje voor de houtkachel en daarna duiken we onder de wol.

Donderdag graven we verder in de Trou du Tonnerre, een grot die we volledig gedesobstrueerd hebben tijdens de vierde en vijfde mini-expe. ( zie ook: http://scavalon.blogspot.be/2016/07/haute-marne-trou-du-tonnere.html )

Ik was er nadien solo nog enkele keren gaan werken en dat puin moest er eerst nog uitgehaald worden. Met zes was dat snel gefikst, en dus begon Dagobert ijverig verder te graven, na een uurtje afgelost door Peter.
Ondertussen maakten Erik en ik een bovengrondse topo zodat we alle grotjes konden situeren ten opzichte van elkaar. Omdat er nog steeds weinig water is, wordt ook de tijdelijke resurgentie opgemeten.

Een ander doel van de expe was het doen van een sondage in de Trou du Rocheleule (Gilley). Dit door ons gedesobstrueerd grotje zou wel eens een prehistorisch Hyena-nest kunnen zijn, en omdat er in de streek al redelijk wat resten van mammoet en andere beesten gevonden zijn, hoopten we op een mega vondst. Dus trok Dagobert, Erik en Julans er in de namiddag naartoe. Spijtig genoeg hadden ze geen succes. Waarschijnlijk ligt het grotje te hoog op de helling om als nest interessant te zijn.

We geraken in de Tonnerre uiteidelijk twee meter verder, maar het wordt daar rechtdoor redelijk hopeloos. Tijdens de maaltijd (gemarineerde kip met frieten en fruit van Peter!) wordt dan ook unaniem beslist om morgen in het pijpje aan de rechterkant verder te doen. Dat kan voorlopig met twee man, dus gaat de rest naar de Deujeau. Deze klassieker hebben we al vaak gedaan, maar voor Erik en Julans is ze nieuw.

Vrijdag trekken Jos, Erik, Julans en Liam naar de Deujeau. Erik equipeert de ingangsput en even later staan we in de collecteur. De tocht verloopt vlot en om 2 uur 's namiddags staan we alweer aan de Tonnerre. Juist op tijd om bakken te trekken! Dagobert en Peter hebben niet stil gezeten. De smalle pijp naar rechts is nu een comfortabele  passage. En er is ruimte. Hoopvol doen we dus voort.

Ik topografeer ondertussen met Dagobert de grot zodat we nu alles aan elkaar kunnen plakken!
Laat in de namiddag hebben we (Julans dan toch) zicht op een pijpje dat opnieuw berginwaarts gaat en dat na enkele meters breder lijkt te worden. De toegang zal nog wel veel werk vragen, maar toch zijn we hoopvol gestemd. Het zou kunnen dat we eindelijk 'vertrokken' zijn. Het is echter al laat en dus kramen we op. Het vervolg zal voor de zevende mini-expe  zijn.

Zaterdag staat er immers een klassieker op het programma: de Gouffre/Grotte du Captiot. Deze grot ligt op 47 km van ons basiskamp in Gy en is door ons vlamingen weinig gekend.

Het regent vandaag en het is kil en vochtig als we ons klaarmaken. Volgens de beschrijving kan je tot aan de ingang rijden met de auto, maar dat blijkt vandaag de dag niet meer mogelijk te zijn. Dus wordt het een kwartiertje stappen. Het is weekend, dus is het jacht! Gelukkig zitten de jagers niet dichtbij (we zien en horen ze wel in de verte!). Na veel zoeken vinden we de ingang (dankzij een trail -runner die ons de weg wijst).
De ingang verrast ons: best wel imposant!

We volgen de schuin aflopende brede gang die geleidelijk versmalt en na 60 m eindigt bij Puits Mario (P13). Erik equipeert voor de eerste maal onder de grond, én hij doet dat prima. Ik ga hier niet de ganse grot beschrijven, maar het is een echte aanrader.

We zagen er een vleermuiskolonie, moesten stukken op onze buik, traverseerden lange sportieve meanders die geëquipeerd moesten worden (goed gedaan Erik!), klommen een (vastgeëquipeerd) putje uit, baggerden wat door modder en moesten uiteindelijk halt houden wegens slechte spits en reeds te laat... Julans, onze Benjamin van 15 jaar, desequipeerd!

Maar we komen er zeker nog terug, ondanks de CO2 die er goed voelbaar was.
Er zijn in het eerste deel veel nieuwe spits wegens een speleo-secous oefening enkele jaren geleden. (zie: http://www.haute-saone.gouv.fr/content/download/5171/31850/file/exercice)

We maken er weer een gezellige avond van en maken al plannen voor de volgende expe. We hebben goede hoop op de Tonnerre, en er ligt nog een klassieker te wachten! (het wordt een gewoonte om 2 graafdagen te laten volgen door één klassieke grottocht).
Wordt vervolgd.

Jos